Home » Regulacje prawne
Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

System kaucyjny za opakowania w gastronomii

System kaucyjny za opakowania w gastronomii

System kaucyjny to mechanizm, który ma na celu ograniczenie ilości odpadów opakowaniowych i zwiększenie poziomu recyklingu.

W Polsce, jak i w wielu innych krajach, wdrożenie tego systemu jest odpowiedzią na rosnące wyzwania związane z ochroną środowiska.

W artykule tym omówimy szczegółowo, czym jest system kaucyjny, kogo i czego dotyczy, jakie obowiązki nakłada na przedsiębiorców oraz jakie kary grożą za niewywiązanie się z tych obowiązków.

Na czym polega kaucyjny dotyczący opakowań ?

System kaucyjny to zorganizowany sposób gospodarowania opakowaniami, w którym pobiera się kaucję przy zakupie produktów w opakowaniach. 

Kaucja ta jest zwracana konsumentowi po oddaniu opakowania do wyznaczonego punktu zbiórki. 

Zgodnie z przepisami, system kaucyjny obejmuje procesy związane z gromadzeniem, transportem, przetwarzaniem i ponownym użyciem lub recyklingiem opakowań po napojach

Mechanizm ten wspiera zrównoważone gospodarowanie zasobami i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska.

Jakiego rodzaju opakowań dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje opakowania na napoje, tj. opakowania na płyn przeznaczony do bezpośredniego wypicia, bez konieczności poddania go obróbce, w szczególności na wodę, sok, nektar, mleko, jogurt i inny pitny produkt mleczny, napój alkoholowy.

Z zakresu ww. opakowań wyłączone są między innymi opakowania na płyny będące produktami leczniczymi, czy też wyrobami medycznymi.

System kaucyjny dotyczy zatem opakowań, które spełniają określone kryteria.

Są to opakowania na napoje, wykonane z tworzyw sztucznych, szkła lub metalu, o pojemności od 1 litra do 3 litrów. 

W skład opakowań objętych systemem wchodzą:

  • Butelki plastikowe jednorazowe do 3 litrów,

  • Butelki szklane do 1,5 litra,

  • Puszki metalowe do 1 litra.

Obowiązki przedsiębiorców prowadzących jednostki handlowe w zakresie systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy prowadzący jednostki handlowe, w których użytkownikom końcowym są oferowane napoje w opakowaniach objęte systemem kaucyjnym, zostały podzielone na:

  1. jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2,

  2. jednostki o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2.

W pierwszym przypadku, ustawodawca zobowiązał przedsiębiorców do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania kaucji. Dopuszczono jednocześnie możliwość uczestniczenia tych podmiotów w systemie zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy prowadzący większe jednostki handlowe (o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2) są obowiązani do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania i zwracania kaucji oraz zbieraniu pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Odbiór opakowań może następować na zasadzie zbiórki ręcznej bądź w automatach do zbiórki opakowań.

W zakresie zawierania umów przez prowadzących jednostki handlowe z podmiotami reprezentującymi, prowadzący jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2, są zobowiązani do zawarcia umowy co najmniej z jednym podmiotem reprezentującym.

Prowadzący większe jednostki handlowe mają obowiązek zawrzeć umowę z każdym podmiotem reprezentującym.

Czy restauracje, które oferują napoje w opakowaniach muszą przystąpić do systemu kaucyjnego ?

Jeżeli napój będzie sprzedawany w opakowaniu (np. butelce) na wynos, opakowanie to będzie podlegało kaucji

Czy restauracje o powierzchni większej niż 200 m2 muszą przystąpić do systemu kaucyjnego ?

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przez powierzchnię sprzedaży rozumie się tę część ogólnodostępnej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.)

W związku z powyższym, zasadnym wydaje się przyjęcie tezy, że do powierzchni decydującej o konieczności przystąpienia do systemu kaucyjnego wlicza się tą część jednostki gastronomicznej, na której faktycznie odbywa się sprzedaż produktów, tj. z wyłączeniem powierzchni, na której spożywa się posiłki.

Czy restauracje, które będą odbierały puste opakowania, muszą posiadać zezwolenie na zbieranie odpadów ?

Podmioty, które będą odbierały puste opakowania nie będą musiały posiadać decyzji na zbieranie odpadów w przypadku odbierania pustych opakowań.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach, z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów).

Czy kaucja wyłącza opłatę produktową ?

Pobranie kaucji za opakowanie nie wyłącza obowiązków związanych z rozliczeniem opłaty produktowej za wprowadzanie produktów w opakowaniach.

Czytaj więcej – Opłata produktowa za opakowania

Kary za niewywiązanie się z obowiązków dotyczących systemu kaucyjnego

Kary za nieprzestrzeganie systemu kaucyjnego uregulowano w ustawie o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Wysokość kar, jest różna i zależy od rodzaju nieprzestrzeganego obowiązku. Przedział kar ustalono w wysokości od 10 tys. zł do 500 tys. zł.

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów w zakresie systemu kaucyjnego sprawuje Inspekcja Ochrony Środowiska.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

System Kaucyjny za Opakowania – Co warto o nim wiedzieć

System kaucyjny za opakowania – Co warto o nim wiedzieć ?

System kaucyjny to mechanizm, który ma na celu ograniczenie ilości odpadów opakowaniowych i zwiększenie poziomu recyklingu.

W Polsce, jak i w wielu innych krajach, wdrożenie tego systemu jest odpowiedzią na rosnące wyzwania związane z ochroną środowiska.

W artykule tym omówimy szczegółowo, czym jest system kaucyjny, kogo i czego dotyczy, jakie obowiązki nakłada na przedsiębiorców oraz jakie kary grożą za niewywiązanie się z tych obowiązków.

Na czym polega kaucyjny dotyczący opakowań ?

System kaucyjny to zorganizowany sposób gospodarowania opakowaniami, w którym pobiera się kaucję przy zakupie produktów w opakowaniach. 

Kaucja ta jest zwracana konsumentowi po oddaniu opakowania do wyznaczonego punktu zbiórki. 

Zgodnie z przepisami, system kaucyjny obejmuje procesy związane z gromadzeniem, transportem, przetwarzaniem i ponownym użyciem lub recyklingiem opakowań po napojach

Mechanizm ten wspiera zrównoważone gospodarowanie zasobami i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska.

Kogo dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje szeroką grupę podmiotów. System ten obejmuje:

  • Producentów i importerów napojów, którzy wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym.
  • Przedsiębiorców prowadzących sklepy, zwłaszcza tych o powierzchni sprzedaży przekraczającej określony próg, które mają obowiązek przyjmowania zwróconych opakowań od konsumentów.
  • Konsumentów, bowiem to od nich będzie pobierana oraz zwracana kaucja oraz odbieranie będą opakowania.
Pierwszym ogniwem systemu kaucyjnego są jednak przedsiębiorcy wprowadzający produkty w opakowaniach na napoje.
Podmiotem takim jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach na napoje jednorazowego albo wielokrotnego użytku, o których mowa w załączniku do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, będących napojami, z wyłączeniem sprzedaży bezpośredniej polegającej na dostarczaniu napojów w opakowaniach przez wprowadzającego bezpośrednio napoje w opakowaniach.

Jakiego rodzaju opakowań dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje opakowania na napoje.

Opakowania te zdefiniowano jako opakowania na płyn przeznaczony do bezpośredniego wypicia, bez konieczności poddania go obróbce, w szczególności na wodę, sok, nektar, mleko, jogurt i inny pitny produkt mleczny, napój alkoholowy, z wyłączeniem płynów będących produktami leczniczymi w rozumieniu ustawy z 6.09.2001 r. – Prawo farmaceutyczne, wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy z 7.04.2022 r. o wyrobach medycznych oraz żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego w rozumieniu art. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 z 12.06.2013 r. w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała oraz uchylającego dyrektywę Rady 92/52/EWG, dyrektywy Komisji 96/8/WE, 1999/21/WE, 2006/125/WE i 2006/141/WE, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 41/2009 i (WE) nr 953/2009.

System kaucyjny dotyczy zatem opakowań, które spełniają określone kryteria.

Są to opakowania na napoje, wykonane z tworzyw sztucznych, szkła lub metalu, o pojemności od 1 litra do 3 litrów

W skład opakowań objętych systemem wchodzą:
  • Butelki plastikowe jednorazowe do 3 litrów,
  • Butelki szklane do 1,5 litra,
  • Puszki metalowe do 1 litra.

Obowiązki przedsiębiorców wprowadzających napoje w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym

Przedsiębiorcy mają szereg obowiązków związanych z funkcjonowaniem systemu kaucyjnego:

  • Wpis w systemie BDO

    Przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym muszą wykazać to w ramach wpisu w systemie BDO.

  • Osiąganie poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych

    Przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym muszą osiągać określone poziomy zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

  • Prowadzenie ewidencji

    Przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach zobowiązani będą do uzupełnienia prowadzonej przez nich ewidencji opakowań o informacje o liczbie i pojemności opakowań, w których wprowadzili napoje, z podziałem na rodzaje opakowań.

  • Oznakowanie opakowań

    Wszystkie opakowania objęte systemem muszą być odpowiednio oznakowane, aby konsument wiedział, że opakowanie jest zwrotne i jakie są zasady jego zwrotu.

  • Składanie sprawozdań w systemie BDO

    Sprawozdania należy składać do 15 marca za poprzedni rok objęty sprawozdaniem.

  • Odprowadzanie opłaty produktowej

Obowiązek obliczenia oraz odprowadzenia opłaty następuje w przypadku nieosiągnięcia poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy mają możliwość zawarcia umowy z tzw. podmiotem reprezentujących, który zrealizuje obowiązek zbierania w ich imieniu.

Zwolnienie z opłaty produktowej wynikające z funkcjonowania systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach, w przypadku wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg, będą mogli skorzystać z pomocy de minimis.

Tym samym prowadzona przez nich działalność nie będzie wiązała się z koniecznością uiszczenia opłaty.

Zwolnienie nie wyklucza konieczności realizacji pozostałych obowiązków.

Obowiązki przedsiębiorców prowadzących jednostki handlowe w zakresie systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy prowadzący jednostki handlowe, w których użytkownikom końcowym są oferowane napoje w opakowaniach objęte systemem kaucyjnym, zostały podzielone na:

  1. jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2,

  2. jednostki o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2.

W pierwszym przypadku, ustawodawca zobowiązał przedsiębiorców do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania kaucji. Dopuszczono jednocześnie możliwość uczestniczenia tych podmiotów w systemie zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy prowadzący większe jednostki handlowe (o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2) są obowiązani do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania i zwracania kaucji oraz zbieraniu pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Odbiór opakowań może następować na zasadzie zbiórki ręcznej bądź w automatach do zbiórki opakowań.

W zakresie zawierania umów przez prowadzących jednostki handlowe z podmiotami reprezentującymi, prowadzący jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2, są zobowiązani do zawarcia umowy co najmniej z jednym podmiotem reprezentującym.

Prowadzący większe jednostki handlowe mają obowiązek zawrzeć umowę z każdym podmiotem reprezentującym.

Warto wskazać, że przedsiębiorcy, którzy uczestniczą w systemie pobierania i zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych, są zobowiązani do prowadzenia ewidencji.

Czy sklepy, które będą odbierały puste opakowania, muszą posiadać zezwolenie na zbieranie odpadów ?

Podmioty, które będą odbierały puste opakowania nie będą musiały posiadać decyzji na zbieranie odpadów w przypadku odbierania pustych opakowań.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach, z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów).

Kary za niewywiązanie się z obowiązków dotyczących systemu kaucyjnego

Kary za nieprzestrzeganie systemu kaucyjnego uregulowano w ustawie o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Wysokość kar, jest różna i zależy od rodzaju nieprzestrzeganego obowiązku. Przedział kar ustalono w wysokości od 10 tys. zł do 500 tys. zł.

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów w zakresie systemu kaucyjnego sprawuje Inspekcja Ochrony Środowiska.

Od kiedy obowiązuje system kaucyjny ?

System kaucyjny obowiązuje od 1 stycznia 2025 r.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

Catering i posiłki w dostawie – opłata za opakowania

Wprowadzenie

W ostatnich latach branża cateringowa i dostawy posiłków zyskały na popularności, co wiąże się także z koniecznością stawiania czoła obowiązkom z zakresu ochrony środowiska coraz szerszej grupie przedsiębiorców.

W niniejszym artykule przedstawiono aktualne regulacje prawne dotyczące obowiązków z zakresu ochrony środowiska w zakresie opakowań w branży gastronomicznej.

Dowiedz się, jak skutecznie dostosować swoją działalność do aktualnych wymogów, aby uniknąć kar i działać swobodnie.

Rodzaje opłat za opakowania, związanych z branżą gastronomiczną

Prowadząc działalność gospodarczą związaną z oferowaniem posiłków w dostawie, czy też oferowanie posiłków na wynosi, musisz uwzględnić kilka rodzajów obowiązków związanych z opakowaniami:

  1. Opłata produktowa
  2. Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego (tzw. opłata konsumencka oraz tzw. opłata producencka) 
  3. Opłata recyklingowa

Opłata produktowa

Opłatę produktową za opakowania płacą przedsiębiorcy wprowadzający na rynek polski produkty w opakowaniach.

Opłata produktowa za opakowania jest zatem ponoszona przez przedsiębiorców, którzy pakują swoje produkty i sprzedają je klientom w Polsce, w tym także podmioty prowadzące sprzedaż wysyłkową.

Opłacie produktowej podlegają wszystkie opakowania, w których wprowadzono na rynek polski produkty po raz pierwszy.

Ustawodawca podzielił opakowania na klika grup, w tym między innymi:

  • Opakowania z tworzyw sztucznych (np. folia spożywcza, pojemniki do zgrzewu, ale również  pojemniki PLA)
  • Opakowania z aluminium (np. folia aluminiowa)
  • Opakowania z opakowania z papieru i tektury (np. pudełka na pizzę)
  • Opakowania ze szkła (np. słoiki)
Obowiązek rozliczenia opłaty produktowej następuje zawsze, gdy przedsiębiorca pakuje swoje produkty w związku z ich sprzedaż na rynku polskim.

Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego (opłata konsumencka)

Opłatą za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego objęty jest przedsiębiorca, który prowadzi jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane wykonane z tworzyw sztucznych:

– jednorazowe kubki na napoje, w tym ich pokrywki i wieczka,

– jednorazowe pojemniki na żywność, w tym pojemniki takie jak pudełka, z pokrywką lub bez, stosowane w celu umieszczania w nich żywności, która jest:

a) przeznaczona do bezpośredniego spożycia, na miejscu lub na wynos,

b) zazwyczaj spożywana bezpośrednio z pojemnika oraz

c) gotowa do spożycia bez dalszej obróbki, takiej jak przyrządzanie, gotowanie czy podgrzewanie

– w tym pojemniki na żywność typu fast food lub na inne posiłki gotowe do bezpośredniego spożycia, z wyjątkiem pojemników na napoje, talerzy oraz paczek i owijek zawierających żywność.

Do pobrania opłaty jest również obowiązany przedsiębiorca pakujący i oferujący napoje lub żywność w produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych za pomocą urządzenia vendingowego.

Opłata ta jest pobierana od klienta.

Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego jest zatem ograniczona w zakresie przedmiotowym oraz podmiotowy.

Ograniczenie przedmiotowe sprowadza się do jednorazowych opakowań z tworzywa sztucznego, w których oferowane są produkty gotowe do spożycia z tego opakowania, bez dalszej obróbki.

Ograniczenie podmiotowe dotyczy przedsiębiorców, którzy prowadzą jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną.

Zgodnie z treścią uzasadnienia ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, opłata nie jest pobierana w sytuacji, gdy w jednostce są sprzedawane fabrycznie zapakowane produkty w opakowaniach, których dotyczy załącznik nr 6 do ustawy, jak np. opakowana porcja orzeszków czy jogurtu umieszczona w pudełku zwierającym tworzywa sztuczne.

Mając powyższe na uwadze, zasadnym wydaje się przyjęcie tezy, że jeżeli pakowanie posiłków w pojemniki na żywność jest realizowane przez producenta dań (np. w zakładzie produkcyjnym firmy cateringowej) a nie w jednostce handlowej czy gastronomicznej, to pojemniki te nie będą podlegały opłacie.

UWAGA

Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego jest pobierana i rozliczania niezależnie od opłaty produktowej (tj. należy rozliczyć zarówno opłatę konsumencką oraz produktową).

Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego (opłata producencka)

Opłatę tą ponoszą przedsiębiorcy  wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych w postaci paczek i owijek wykonanych z elastycznych materiałów zawierających żywność przeznaczoną do bezpośredniego spożycia z paczki lub owijki bez żadnej dalszej obróbki.

Regulacje te dotyczą np. świeżo przygotowywanych i pakowanych kanapek.

Opłata recyklingowa

Opłata recyklingowa dotyczy przedsiębiorców prowadzących jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego, którzy oferują swoim klientom torby na zakupy z tworzywa sztucznego przeznaczone do pakowania oferowanych przez siebie produktów.

Co do zasady, opłata ta jest pobierana od klienta.

Opłatę recyklingową należy pobrać za wszystkie torby na zakupy z tworzywa sztucznego, za wyjątkiem bardzo lekkich toreb o grubości materiału poniżej 15 mikrometrów (tzw. zrywek).

Jako, że torby na zakupy podlegają opłacie recyklingowej i są oferowane klientom odpłatnie, zgodnie z wolą klienta, nie są rozliczane w ramach opłaty produktowej.

W przypadku, jeżeli przedsiębiorca pakuje swoje produkty w opakowania w postaci toreb foliowych, nie oferując tych toreb odrębnie klientom w celu zapakowania nabywanych w jednostce handlowej produktów, tylko jako podstawowe opakowanie oferowanych produktów, wówczas torby należy rozliczyć w ramach opłaty produktowej.

Jaka jest stawka opłaty produktowej za opakowania?

Faktyczna wysokość opłaty produktowej jest ustalana na podstawie specjalnego wzoru, z uwzględnieniem poniższych stawek.

Poz.Rodzaje opakowań (jednostkowych, transportowych i zbiorczych)Stawka opłaty produktowej w zł za 1 kg
1opakowania z tworzyw sztucznych2,70
2opakowania z aluminium1,40
3opakowania z metali żelaznych0,80
4opakowania z papieru i tektury0,70
5opakowania ze szkła0,30
6opakowania z drewna0,30
7opakowania wielomateriałowe1,70
8opakowania po środkach niebezpiecznych2,00
9pozostałe opakowania1,00

Jaka jest stawka opłaty za jednorazowe opakowania plastikowe (opłata konsumencka)?

Stawki opłat za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego wynoszą:

1)           0,20 zł – w przypadku kubków na napoje, w tym ich pokrywek i wieczek;

2)           0,25 zł – w przypadku pojemników na żywność, w tym pojemników takich jak pudełka, z pokrywką lub bez, stosowanych w celu umieszczania w nich żywności, która jest:

a) przeznaczona do bezpośredniego spożycia, na miejscu lub na wynos,

b) zazwyczaj spożywana bezpośrednio z pojemnika oraz

c) gotowa do spożycia bez dalszej obróbki, takiej jak przyrządzanie, gotowanie czy podgrzewanie

– w tym pojemników na żywność typu fast food lub na inne posiłki gotowe do bezpośredniego spożycia, z wyjątkiem pojemników na napoje, talerzy oraz paczek i owijek zawierających żywność.

Jaka jest stawka opłaty recyklingowej?

Aktualna stawka opłaty recyklingowej wynosi 20 gr za torbę na zakupy z tworzywa sztucznego.

Opłata za opakowania a wpis do BDO

Jeżeli jesteś przedsiębiorcą, którego dotyczą przepisy w zakresie opłat za opakowania, powinieneś wykazać ten fakt w BDO.

  1. W przypadku opłaty produktowej należy wypełnić dział VI tabelę 4 rejestru BDO.
  2. W przypadku opłaty konsumenckiej należy wypełnić dział II tabelę 8 rejestru BDO.
  3. W przypadku opłaty producenckiej należy wypełnić dział II tabelę 8 rejestru BDO.
  4. W przypadku opłaty recyklingowej należy wypełnić dział VI tabelę 7 rejestru BDO.

Pozostałe obowiązki dotyczące opakowań

Przedsiębiorcy objęci obowiązkami w zakresie opakowań, poza posiadaniem wpisu w BDO oraz rozliczaniem się z należnych opłat są obowiązani między innymi do : 

– prowadzenia odpowiednich ewidencji,

– składania w terminie sprawozdań z zakresu prowadzonej działalności w BDO,

– przekazywania informacji o opakowaniach i odpadach opakowaniowych,

– rozliczania publicznych kampanii edukacyjnych.

Oprócz ww. obowiązków, w przypadku realizowania dostaw produktów spożywczych, przedsiębiorcy powinni pamiętać także o terminowym składaniu obowiązkowych sprawozdać z zakresu korzystania ze środowiska oraz sprawozdań do KOBiZE.

Jak uniknąć opłat za opakowania w gastronomii?

Uniknięcie opłat opisanych w niniejszym artykule jest dosyć problematyczne, jednakże możliwe.

Ustawodawca w sposób bezpośredni powiązał określone rodzaje opłat z danego rodzaju opakowaniami bądź działaniami. Tym samym uniknięcie określonej opłaty jest bardzo zindywidualizowane.

W przypadku opłaty produktowej, ustawodawca przewidział możliwość złożenia wniosku  o zwolnienie z obowiązku jej uiszczenie w przypadku, gdy:

  1. w danym roku wprowadzono mniej niż 1 tonę opakowań,
  2. został złożony wniosek o udzielenie pomocy de minimis wraz ze sprawozdaniem w BDO do 15 marca roku następującego po roku sprawozdawczym.

W przypadku opłaty za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego, możliwością na uniknięcie tej opłaty jest :

  1. zastąpienie opakowań jednorazowych, opakowaniami wielokrotnego użytku, co zostanie potwierdzone przez producenta tych opakowań poprzez wykazania zgodności z aktualną normą europejską,
  2. zastąpienie opakowań z tworzywa sztucznego opakowaniami wykonanymi z materiałów innego rodzaju (co oczywiście niejednokrotnie jest bardzo problematyczne).

W przypadku opłaty recyklingowej, możliwością na uniknięcie tej opłaty jest :

  1. oferowanie toreb z tworzywa sztucznego o grubości poniżej 15 mikrometrów (co nie zwalnia z konieczności złożenia sprawozdania),
  2. zastąpienie toreb z tworzywa sztucznego torbami wykonanymi z innych materiałów np. torbami papierowymi.

Co grozi za nieprzestrzeganie przepisów dotyczących opłat za opakowania?

Za niewywiązywanie się z obowiązków związanych z zakresu opakowań grożą przede wszystkim administracyjne kary pieniężnej o znacznej wysokości.

Dla przykładu:

  • Kto nie pobiera opłaty od użytkownika końcowego nabywającego napoje lub żywność w produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 500 zł do 20 000 zł.
  • Kto nie prowadzi ewidencji podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 500 zł do 20 000 zł.

Co bardzo istotne, ustawodawca wyłączył możliwość stosowania przepisów o odstąpieniu od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej w stosunku do ww. kar pieniężnych

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

Kategorie
Pozwolenie na emisję Zgłoszenie instalacji

Piec o mocy 1 MW lub większej – Zgłoszenie instalacji energetycznej

Zgłoszenie pieca o mocy 1 MW lub większej z  tytułu emisji zanieczyszczeń do powietrza

Dochowanie wymagań formalnych związanych z zakupem oraz rozpoczęciem używania instalacji energetycznej w postaci pieca to istotne zagadnienia dla firm stawiających na swoją niezależność, stabilność działania, a także redukcję kosztów.

Zgłoszenia pieca – instalacji energetycznej, a przepisy prawa ochrony środowiska

Zgodnie z art. 152 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, instalacja, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogąca negatywnie oddziaływać na środowisko, podlega zgłoszeniu organowi ochrony środowiska.

Zgodnie z pkt 16 załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia, pozwolenia nie wymagają instalacje energetyczne o nominalnej mocy cieplnej do:

  1. 5 MW – opalane węglem kamiennym;
  2. 10 MW – opalane koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi lub opalane koksem, biomasą4), olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi5) oraz węglem kamiennym, z tym że nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW;
  3. 15 MW – opalane paliwem gazowym lub opalane paliwem gazowym oraz węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi, z tym że nominalna moc cieplna3) wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW, a nominalna moc cieplna3) wprowadzona w węglu kamiennym, koksie, biomasie, oleju napędowym, oleju opałowym, benzynie, biopaliwach ciekłych, nie przekracza 10 MW.

W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia, zgłoszenia wymagają instalacje energetyczne o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 1 MW.

W związku z powyższym, piec, którego moc jest równa lub większa 1 MW wymagają zgłoszenia.

Więcej niż jeden piec na terenie zakładu

Zgodnie z treścią rozporządzenia w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia, parametry tego samego rodzaju, o których mowa powyżej (tj. w tym przypadku moc), charakteryzujące skalę działalności prowadzonej w instalacji i odnoszące się do więcej niż jednej instalacji tego samego rodzaju położonych na terenie jednego zakładu sumuje się.

Co to instalacja energetyczna ?

Instalacja energetyczna to instalacja, w której następuje proces spalania paliw w celu wytworzenia wyłącznie energii.

Krok po Kroku: Zgłoszenie instalacji energetycznej z tytułu emisji zanieczyszczeń do powietrza

Droga przez proces zgłoszenia instalacji energetycznej może wydawać się zniechęcająca, ale nie warto jej zaniedbywać.

1. Dokumentacja – Zgłoszenie instalacji

Elementy zgłoszenia zostały szczegółowo wymieniu w ustawie Prawo ochrony środowiska, zgodnie z którą, zgłoszenie powinno zawierać:

  • oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
  • adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
  • rodzaj i zakres prowadzonej działalności, w tym wielkość produkcji lub wielkość świadczonych usług;
  • czas funkcjonowania instalacji (dni tygodnia i godziny);
  • wielkość i rodzaj emisji;
  • opis stosowanych metod ograniczania wielkości emisji;
  • informację, czy stopień ograniczania wielkości emisji jest zgodny z obowiązującymi przepisami.

2. Złożenie zgłoszenia– również online

Zgłoszenie składa się do właściwego organu ochrony środowiska, którym będzie najczęściej starosta lub prezydent miasta na prawach powiatu.

W sprawie zgłoszenia instalacji może być również właściwy Marszałek województwa lub Regionalny dyrektor ochrony środowiska.

W dobie obecnych możliwości oraz stopniowego dostosowywanie przepisów, zgłoszenie instalacji, opatrzone podpisem zaufanym lub kwalifikowanym, może zostać złożone drogą elektroniczną.

Instalację nową lub zmienioną w istotny sposób musisz zgłosić najpóźniej 30 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia jej eksploatacji.

Jeżeli nie zgłosiłeś instalacji przed rozpoczęciem eksploatacji pieca, zgłoś ją jak najszybciej.

Do zgłoszenia instalacji energetycznej należy dołączyć dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 120 zł za przyjęcie zgłoszenia instalacji mogących negatywnie oddziaływać na środowisko, z których emisja nie wymaga pozwolenia.

Opłatę skarbową  wpłać na konto urzędu, w którym składasz wniosek

3. Procedura sprawdzenia zgłoszenie instalacji 

Organ dokonuje sprawdzenia przekazanego zgłoszenia w terminie 30 dni liczonych od dnia wpływu dokumentów do urzędu.

Jeżeli eksploatacja instalacji objętej zgłoszeniem powodowałaby przekroczenie standardów emisyjnych lub standardów jakości środowiska albo jeżeli instalacja nie spełnia wymagań ochrony środowiska, organ rozpatrujący sprawę może wnieść sprzeciw.

Od decyzji organu rozpatrującego sprawę możesz wnieść odwołanie w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia.

4. Eksploatacja instalacji

Do rozpoczęcia eksploatacji instalacji można przystąpić, jeżeli organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.

Korzyści z przestrzegania przepisów ustawy Prawo ochrony środowiska

Jeżeli piec został zgłoszony ze względu na pochodzącą z niego emisję w sposób prawidłowy, jego użytkownik nie jest zagrożony sankcjami administracyjnymi.

Należy pamiętać, że eksploatacja instalacji energetycznej podlega uwzględnieniu w corocznych sprawozdaniach dotyczących zakresu korzystania ze środowiska.

Niedokonanie zgłoszenia instalacji energetycznej lub jej eksploatacja niezgodnie ze zgłoszeniem jest zagrożone wstrzymaniem eksploatacji instalacji przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

Niedokonanie zgłoszenia pieca jest także zagrożone karą grzywny.

Najczęściej Zadawane Pytania

1. Czy zgłoszenie pieca jest obowiązkowe dla wszystkich pieców stanowiących instalacje energetyczne ?

Nie. Jeżeli instalacja energetyczna cechuje się mocą mniejszą nić 1 MW, nie podlega ona zgłoszeniu.

2. Czy zgłoszenie instalacji energetycznej podlega opłacie ?

Tak, zgłoszenie instalacji energetycznej podlega opłacie skarbowej za przyjęcie zgłoszenia instalacji mogących negatywnie oddziaływać na środowisko, z których emisja nie wymaga pozwolenia.

3. Co się stanie, jeśli organ nie przyjmie zgłoszenia instalacji energetycznej ?

Organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia dotyczącego instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny może wnieść sprzeciw do zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia.

Od decyzji:

  • w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia,
  • określającej wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczące eksploatacji zgłoszonej instalacji, w szczególności warunki i wielkości emisji,

możesz się odwołać w terminie 14 dni od daty jej doręczenia.

4. Czy niezgłoszenie pieca podlega karze ?

Tak, niezgłoszenie pieca jest zagrożone karą grzywny.

Dodatkowo, organ inspekcji ochrony środowiska może wstrzymać jego eksploatację.

5. Jak często należy odnawiać zgłoszenie instalacji energetycznej ?

Zgłoszenie instalacji energetycznej jest dokonywane tylko raz i nie jest ograniczone terminem ważności.

Jeżeli jednak instalacja zostałaby poddana istotnym zmianom, należy ponownie dokonać zgłoszenia.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie dokonania zgłoszenia instalacji, skontaktuj się z nami.

Kategorie
Pozwolenie na emisję

Pozwolenie na emisję gazów lub pyłów do powietrza – Wszystko, co musisz wiedzieć

Kiedy wymagane jest pozwolenie na emisję gazów lub pyłów do powietrza?

Zgodnie z treścią ustawy Prawo ochrony środowiska, eksploatacja instalacji powodująca wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, jest dozwolona po uzyskaniu pozwolenia.

Jako instalację, zgodnie z art. 3 pkt. 6 ustawy Prawo ochrony środowiska, rozumie się:

  • stacjonarne urządzenie techniczne,
  • zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położone są na terenie jednego zakładu,
  • budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami,

których eksploatacja może spowodować emisję.

Instalacją jest faktycznie każde urządzenie, którego praca odbywa się w stałym miejscu, i które emituje substancje do środowiska (np. kocioł grzewczy, stanowisko spawalnicze, budynek inwentarski, lakiernia, suszarnia, silos). Również urządzenia mobilne, takie jak  np. agregat prądotwórczy czy przesiewacz mobilny, są uznawane za instalację ze względu na fakt, że podczas pracy są unieruchomione.

W związku z powyższym, co do zasady, każde wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów z instalacji wymaga uzyskania pozwolenia.

Przypadki wyłączone spod konieczności uzyskania pozwolenia, są określone w rozporządzeniu, określającym przypadki, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia.

Jedną z głównych przesłanek decydujących o konieczności uzyskania pozwolenia na emisję zanieczyszczeń do powietrza jest fakt wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza w sposób zorganizowany, tj. za pośrednictwem przeznaczonych do tego celu środków technicznych.

Jeśli emisja odbywa się w sposób zorganizowany, np. poprzez komin lub wentylację mechaniczną, wprowadzanie substancji do powietrza może wymagać pozwolenia.

Wyjątkiem od konieczności spełnienia przesłanki emisji w sposób zorganizowany jest ponadnormatywna emisja LZO – wymaga się pozwolenia również w przypadku emisji niezorganizowanej.

Warto jeszcze podkreślić, że w przypadku instalacji nowo zbudowanej lub przebudowanej, koniecznie należy uzyskać pozwolenie przed oddaniem instalacji do użytkowania.

Który urząd wydaje pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza?

Pozwolenie wydawane jest w drodze decyzji administracyjnej na wniosek prowadzącego instalację.

Pozwolenie emisyjne wydaje starosta, prezydent miasta lub marszałek województwa lub regionalny dyrektor ochrony środowiska.

Marszałek województwa wydaje pozwolenia emisyjne, które mieszczą się w poniższym zakresie:

  • dla przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;
  • dla przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, realizowanego na terenach innych niż wymienione w pkt 1;
  • pozwolenia na wytwarzanie odpadów i pozwolenia zintegrowanego dla instalacji komunalnych, o których mowa w art. 38b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Regionalny dyrektor ochrony środowiska (RDOŚ) wydaje pozwolenie na emisję pyłów lub gazów do powietrza na terenach zamkniętych (np. teren kolei).

Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) wydaje pozwolenie na emisję w pozostałym zakresie.

Co zawiera wniosek o wydanie pozwolenia emisyjnego na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza?

Wymogi dotyczące wniosku o wydanie pozwolenia określone zostały w art. 221 ustawy Prawo Ochrony Środowiska.

Wniosek o wydanie pozwolenia na emisję gazów lub pyłów powinien zawierać:

  1. oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
  2. oznaczenie głównego prowadzącego instalację lub określenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych prowadzących oznaczone części instalacji za eksploatację instalacji zgodnie z przepisami ochrony środowiska, w przypadku określonym w art. 183b;
  3. adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
  4. informację o tytule prawnym do instalacji;
  5. informacje o rodzaju instalacji, stosowanych urządzeniach i technologiach oraz charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsc emisji;
  6. ocenę stanu technicznego instalacji;
  7. informację o rodzaju prowadzonej działalności;
  8. opis zakładanych wariantów funkcjonowania instalacji;
  9. blokowy (ogólny) schemat technologiczny wraz z bilansem masowym i rodzajami wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw, istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska;
  10. informację o energii wykorzystywanej lub wytwarzanej przez instalację;
  11. wielkość i źródła powstawania albo miejsca emisji – aktualnych i proponowanych – w trakcie normalnej eksploatacji instalacji oraz w warunkach odbiegających od normalnych, w szczególności takich jak rozruch i wyłączenia;
  12. warunki lub parametry charakteryzujące pracę instalacji, określające moment zakończenia rozruchu i moment rozpoczęcia wyłączania instalacji;
  13. informację o planowanych okresach funkcjonowania instalacji w warunkach odbiegających od normalnych;
  14. informację o istniejącym lub przewidywanym oddziaływaniu emisji na środowisko;
  15. wyniki pomiarów wielkości emisji z instalacji, jeżeli przeprowadzenie pomiarów było wymagane;
  16. zmiany wielkości emisji, jeżeli nastąpiły po uzyskaniu ostatniego pozwolenia dla instalacji;
  17. proponowane działania, w tym wyszczególnienie środków technicznych mających na celu zapobieganie lub ograniczanie emisji, a jeżeli działania mają być realizowane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie – również proponowany termin zakończenia tych działań;
  18. proponowane procedury monitorowania procesów technologicznych istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska, w szczególności pomiaru lub ewidencjonowania wielkości emisji oraz wymagań ochrony przeciwpożarowej w przypadku pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów;
  19. deklarowany termin i sposób zakończenia eksploatacji instalacji lub jej oznaczonej części, niestwarzający zagrożenia dla środowiska, jeżeli zakończenie eksploatacji jest przewidywane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie;
  20. deklarowany łączny czas dalszej eksploatacji instalacji, jeżeli ma on wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska, oraz deklarowany sposób dokumentowania czasu tej eksploatacji;
  21. deklarowany termin oddania instalacji do eksploatacji w przypadku określonym w art. 191a;
  22. czas, na jaki wydane ma być pozwolenie.

Kiedy nie jest wymagane pozwolenie na emisję do powietrza?

Zgodnie z rozporządzeniem, pozwolenia nie wymaga wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza w przypadku instalacji określonych w załączniku do rozporządzenia. Są to:

– Instalacje energetyczne o nominalnej mocy cieplnej do:

  • 5 MW – opalane węglem kamiennym;
  • 10 MW – opalane koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi lub opalane koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi oraz węglem kamiennym, z tym że nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW;
  • 15 MW – opalane paliwem gazowym lub opalane paliwem gazowym oraz węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi5), z tym że nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW, a nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym, koksie, biomasie, oleju napędowym, oleju opałowym, benzynie, biopaliwach ciekłych, nie przekracza 10 MW.

– Instalacje inne niż energetyczne – o nominalnej mocy cieplnej do 1 MW, opalane węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi, paliwem gazowym, z których:

  • wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzą wyłącznie ze spalania tych paliw
  • wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzące z prowadzonych w tych instalacjach procesów innych niż spalanie paliw nie powodują przekroczenia 10 % dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10 % wartości odniesienia, uśrednionych dla 1 godziny.

– Instalacje do produkcji szkła – o wydajności mniejszej niż 1 Mg na dobę.

– Instalacje do suszenia, brykietowania lub mielenia węgla – o mocy przerobowej mniejszej niż 30 Mg surowca na godzinę.

– Instalacje do produkcji wapna palonego – o wydajności mniejszej niż 10 Mg na dobę.

– Instalacje do spawania – obejmujące nie więcej niż 3 stanowiska spawalnicze.

– Instalacje do chowu lub hodowli zwierząt – z wyłączeniem instalacji zaliczonych do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

– Instalacje do powlekania – do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych z instalacji i w których zużywa się mniej niż jedną tonę powłok w ciągu roku.

– Zbiorniki materiałów sypkich – o pojemności mniejszej niż 50 m3.

– Instalacje do przetwórstwa owoców lub warzyw – o zdolności produkcyjnej mniejszej niż 50 Mg na rok.

– Instalacje do suszenia owoców, warzyw, zboża, innych płodów rolnych lub leśnych.

– Instalacje do przechowywania owoców, warzyw, zboża, innych płodów rolnych lub leśnych.

– Młyny spożywcze.

– Instalacje stosowane w gastronomii.

– Instalacje do produkcji węgla drzewnego.

– Instalacje do przesyłu, przeładunku lub magazynowania paliw płynnych.

– Instalacje do oczyszczania ścieków.

– Instalacje do odprowadzania gazu składowiskowego do powietrza.

– Zbiorniki bezodpływowe kanalizacji lokalnej.

– Dygestoria.

– Garaże.

Pozwolenia na emisję nie wymaga także wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z innych niż określone powyżej instalacji, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych, w przypadku gdy spełniony jest przynajmniej jeden z poniższych warunków:

1) gazy lub pyły są wprowadzane z instalacji do powietrza w sposób niezorganizowany, bez pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków technicznych lub za pośrednictwem wentylacji grawitacyjnej;

2) żadna z substancji wprowadzanych z instalacji do powietrza nie jest objęta poziomami dopuszczalnymi lub wartościami odniesienia w powietrzu;

3) instalacja stosowana jest wyłącznie do badania, rozwoju lub testowania nowych produktów lub procesów technologicznych przez okres nie dłuższy niż dwa lata.

Pozwolenia emisyjnego nie wymaga także wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z innych niż określone w ust. 1 lub 2 rodzajów instalacji, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych, w przypadku gdy żadna z substancji wprowadzanych do powietrza z wszystkich tych rodzajów instalacji położonych na terenie jednego zakładu nie powoduje przekroczenia 10 % dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10 % wartości odniesienia, uśrednionych dla 1 godziny.

Ile kosztuje pozwolenie emisyjne na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza?

Opłata za pozwolenie emisyjne na wprowadzanie gazów lub pyłów wynosi:

  • 2 011 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli jesteś dużym przedsiębiorcą
  • 506 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli prowadzisz działalność wytwórczą w rolnictwie, jesteś mikro przedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą lub osobą fizyczną
  • 150% stawki określonej powyżej – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia na emisję gazów i pyłów do powietrza, wydanego w wyniku przeprowadzenia postępowania kompensacyjnego

Ile trwa wydanie pozwolenia na emisję gazów lub pyłów do powietrza ?

Procedura związana z wydaniem pozwolenia na emisją gazów lub pyłów do powietrza wynosi miesiąc od dnia złożenia wniosku właściwemu organowi. Termin ten może jednak ulec wydłużeniu.