Home » BDO
Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

System kaucyjny za opakowania w gastronomii

System kaucyjny za opakowania w gastronomii

System kaucyjny to mechanizm, który ma na celu ograniczenie ilości odpadów opakowaniowych i zwiększenie poziomu recyklingu.

W Polsce, jak i w wielu innych krajach, wdrożenie tego systemu jest odpowiedzią na rosnące wyzwania związane z ochroną środowiska.

W artykule tym omówimy szczegółowo, czym jest system kaucyjny, kogo i czego dotyczy, jakie obowiązki nakłada na przedsiębiorców oraz jakie kary grożą za niewywiązanie się z tych obowiązków.

Na czym polega kaucyjny dotyczący opakowań ?

System kaucyjny to zorganizowany sposób gospodarowania opakowaniami, w którym pobiera się kaucję przy zakupie produktów w opakowaniach. 

Kaucja ta jest zwracana konsumentowi po oddaniu opakowania do wyznaczonego punktu zbiórki. 

Zgodnie z przepisami, system kaucyjny obejmuje procesy związane z gromadzeniem, transportem, przetwarzaniem i ponownym użyciem lub recyklingiem opakowań po napojach

Mechanizm ten wspiera zrównoważone gospodarowanie zasobami i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska.

Jakiego rodzaju opakowań dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje opakowania na napoje, tj. opakowania na płyn przeznaczony do bezpośredniego wypicia, bez konieczności poddania go obróbce, w szczególności na wodę, sok, nektar, mleko, jogurt i inny pitny produkt mleczny, napój alkoholowy.

Z zakresu ww. opakowań wyłączone są między innymi opakowania na płyny będące produktami leczniczymi, czy też wyrobami medycznymi.

System kaucyjny dotyczy zatem opakowań, które spełniają określone kryteria.

Są to opakowania na napoje, wykonane z tworzyw sztucznych, szkła lub metalu, o pojemności od 1 litra do 3 litrów. 

W skład opakowań objętych systemem wchodzą:

  • Butelki plastikowe jednorazowe do 3 litrów,

  • Butelki szklane do 1,5 litra,

  • Puszki metalowe do 1 litra.

Obowiązki przedsiębiorców prowadzących jednostki handlowe w zakresie systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy prowadzący jednostki handlowe, w których użytkownikom końcowym są oferowane napoje w opakowaniach objęte systemem kaucyjnym, zostały podzielone na:

  1. jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2,

  2. jednostki o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2.

W pierwszym przypadku, ustawodawca zobowiązał przedsiębiorców do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania kaucji. Dopuszczono jednocześnie możliwość uczestniczenia tych podmiotów w systemie zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy prowadzący większe jednostki handlowe (o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2) są obowiązani do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania i zwracania kaucji oraz zbieraniu pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Odbiór opakowań może następować na zasadzie zbiórki ręcznej bądź w automatach do zbiórki opakowań.

W zakresie zawierania umów przez prowadzących jednostki handlowe z podmiotami reprezentującymi, prowadzący jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2, są zobowiązani do zawarcia umowy co najmniej z jednym podmiotem reprezentującym.

Prowadzący większe jednostki handlowe mają obowiązek zawrzeć umowę z każdym podmiotem reprezentującym.

Czy restauracje, które oferują napoje w opakowaniach muszą przystąpić do systemu kaucyjnego ?

Jeżeli napój będzie sprzedawany w opakowaniu (np. butelce) na wynos, opakowanie to będzie podlegało kaucji

Czy restauracje o powierzchni większej niż 200 m2 muszą przystąpić do systemu kaucyjnego ?

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przez powierzchnię sprzedaży rozumie się tę część ogólnodostępnej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.)

W związku z powyższym, zasadnym wydaje się przyjęcie tezy, że do powierzchni decydującej o konieczności przystąpienia do systemu kaucyjnego wlicza się tą część jednostki gastronomicznej, na której faktycznie odbywa się sprzedaż produktów, tj. z wyłączeniem powierzchni, na której spożywa się posiłki.

Czy restauracje, które będą odbierały puste opakowania, muszą posiadać zezwolenie na zbieranie odpadów ?

Podmioty, które będą odbierały puste opakowania nie będą musiały posiadać decyzji na zbieranie odpadów w przypadku odbierania pustych opakowań.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach, z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów).

Czy kaucja wyłącza opłatę produktową ?

Pobranie kaucji za opakowanie nie wyłącza obowiązków związanych z rozliczeniem opłaty produktowej za wprowadzanie produktów w opakowaniach.

Czytaj więcej – Opłata produktowa za opakowania

Kary za niewywiązanie się z obowiązków dotyczących systemu kaucyjnego

Kary za nieprzestrzeganie systemu kaucyjnego uregulowano w ustawie o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Wysokość kar, jest różna i zależy od rodzaju nieprzestrzeganego obowiązku. Przedział kar ustalono w wysokości od 10 tys. zł do 500 tys. zł.

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów w zakresie systemu kaucyjnego sprawuje Inspekcja Ochrony Środowiska.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami Pozwolenie na emisję

Wymiana oleju a pozwolenie na wytwarzanie odpadów

Kiedy wymagane jest pozwolenie na wytwarzanie odpadów powstających podczas wymiany oleju ?

Wytwarzanie odpadów, w tym zużytego oleju, oraz gospodarowanie nimi stanowi przedmiot zainteresowania nie tylko organów kontroli, ale coraz częściej także i społeczeństwa.

W tym artykule dowiesz się, jakie są obowiązki dotyczące wytwarzania odpadów w kontekście wymiany oleju oraz czy dotyczą one także twojej działalności gospodarczej.

Wymiana oleju a obowiązek uzyskania pozwolenia?

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest pozwoleniem emisyjnym, stanowiącym podstawę do użytkowania instalacji. Jego istotą jest udzielenie zgody na wytwarzanie odpadów, stanowiące emisję.

Zgodnie z art. 180a ustawy Prawo ochrony środowiska, pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest wymagane do wytwarzania odpadów:
– o masie powyżej 1 Mg rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub
– o masie powyżej 5000 Mg rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.

Zużyty olej silnikowy jest odpadem niebezpiecznym. Warsztaty samochodowe, stacje obsługi pojazdów oraz inne podmioty, które w ramach swojej działalności dokonują wymiany oleju, wytwarzają ten odpad.

Zgodnie z art. 180a ustawy Prawo ochrony środowiska, pozwolenie na wytwarzanie odpadów oleju jest zatem wymagane, gdy masa wytworzonych w instalacji odpadów niebezpiecznych przekracza 1 Mg rocznie.

W przypadku zużytego oleju silnikowego, limit ten może zostać szybko przekroczony, biorąc pod uwagę ilość wymian oleju oraz jego wagę.

Co to jest instalacja?

Instalacja, zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy Prawo ochrony środowiska, to stacjonarne urządzenie techniczne, jak również zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu, a także budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję.

Przepis ww. art. 3 pkt 6 ustawy wskazuje na przesłanki konieczne dla uznania danego urządzenia za instalację w rozumieniu ustawy. 

W kontekście niniejszego artykułu centralną rolę odgrywa w nim pojęcie stacjonarnego urządzenia technicznego oraz emisji.

Stacjonarne urządzenie techniczne do wymiany oleju

Z pisma Dyrektora Departamentu Ministerstwa Środowiska z dnia 14.11.2001 r. (Nr DOŚ-021-02/01 łk) wynika, iż chodzi tutaj wyłącznie o takie urządzenia, które ze względu na swój charakter przeznaczone są do użycia w określonym miejscu oraz które w ramach ich normalnej, zwykłej eksploatacji pozostają w jednym miejscu.

Urządzenie może zatem zostać uznane za instalację, jeżeli zasadniczo działa w jednym określonym miejscu i co prawda może być przemieszczane, ale przemieszczenie to ma charakter sporadyczny, a nie cykliczny. Mówiąc o działaniu, chodzi o warunek unieruchomienia (nawet chwilowego) urządzenia celem jego prawidłowego wykorzystania.

Dodatkowo mając na uwadze, że krajowa definicja instalacji wywodzi się z wdrożenia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych – zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola, należy wskazać, że wg art. 3 pkt 3 tej dyrektywy instalacja oznacza stacjonarną jednostkę techniczną, w której prowadzony jest co najmniej jeden rodzaj działalności wymieniony w załączniku I, w załączniku Ia lub w załączniku VII część 1, oraz wszystkie inne bezpośrednio związane czynności prowadzone w tym samym miejscu, które mają techniczny związek z działalnością wymienioną w tych załącznikach i które mogłyby mieć wpływ na emisje i zanieczyszczenie.

Kto wydaje decyzję na wytwarzanie odpadów?

W zależności od miejsca położenia instalacji (wytwarzania odpadów) pozwolenie zostanie wydane przez :

1. marszałka województwa w przypadku:

  • przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko
  • przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko realizowanego na terenach innych niż wymienione powyżej
  • pozwolenia na wytwarzanie odpadów i pozwolenia zintegrowanego dla instalacji komunalnych, o których mowa w art. 38b ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach.

2. regionalnego dyrektora ochrony środowiska (RDOŚ) – w przypadku wytwarzania odpadów na terenach zamkniętych, ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej.

3. starosty – w pozostałych przypadkach.

Co zawiera wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów powinien zawierać:

  1. oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
  2. oznaczenie głównego prowadzącego instalację lub określenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych prowadzących oznaczone części instalacji za eksploatację instalacji zgodnie z przepisami ochrony środowiska, w przypadku określonym w art. 183b ustawy Poś;
  3. adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
  4. informację o tytule prawnym do instalacji;
  5. informacje o rodzaju instalacji, stosowanych urządzeniach i technologiach oraz
  6. charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsc emisji;
  7. ocenę stanu technicznego instalacji;
  8. informację o rodzaju prowadzonej działalności;
  9. opis zakładanych wariantów funkcjonowania instalacji;
  10. blokowy (ogólny) schemat technologiczny wraz z bilansem masowym i rodzajami wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw, istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska;
  11. informację o energii wykorzystywanej lub wytwarzanej przez instalację;
  12. wielkość i źródła powstawania albo miejsca emisji – aktualnych i proponowanych – w trakcie normalnej eksploatacji instalacji oraz w warunkach odbiegających od normalnych, w szczególności takich jak rozruch i wyłączenia;
  13. warunki lub parametry charakteryzujące pracę instalacji, określające moment zakończenia rozruchu i moment rozpoczęcia wyłączania instalacji;
  14. proponowane procedury monitorowania procesów technologicznych istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska, w szczególności pomiaru lub ewidencjonowania wielkości emisji oraz wymagań ochrony przeciwpożarowej w przypadku pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów;
  15. deklarowany termin i sposób zakończenia eksploatacji instalacji lub jej oznaczonej części, niestwarzający zagrożenia dla środowiska, jeżeli zakończenie eksploatacji jest przewidywane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie;
    deklarowany łączny czas dalszej eksploatacji instalacji, jeżeli ma on wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska, oraz deklarowany sposób
  16. dokumentowania czasu tej eksploatacji;
  17. deklarowany termin oddania instalacji do eksploatacji w przypadku określonym w art. 191a ustawy Poś;
  18. czas, na jaki wydane ma być pozwolenie.
    numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
  19. wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego składu chemicznego i właściwości;
  20. określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku;
  21. wskazanie sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko;
  22. opis dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów;
  23. wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzajów magazynowanych odpadów.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów a operat przeciwpożarowy

W przypadku wytwarzania odpadów palnych lub gospodarowania odpadami palnymi, do wniosku o wydanie pozwolenia należy dołączyć operat przeciwpożarowy spełniający wymagania określone w przepisach ustawy o odpadach oraz w rozporządzenia w sprawie wymagań w zakresie ochrony przeciwpożarowej, jakie mają spełniać obiekty budowlane lub ich części oraz inne miejsca przeznaczone do zbierania, magazynowania lub przetwarzania odpadów.

Operat dotyczy konkretnego rodzaju zamierzonej działalności opisanej we wniosku o wydanie pozwolenia i musi być zbieżny z tym wnioskiem.

Operat przeciwpożarowy musi uwzględniać nie tylko odpady, które mają być wytwarzane, ale wszystkie odpady wytwarzane w zakładzie oraz sposób i miejsca ich magazynowania.

Wykaz odpadów, które można uznać za niepalne określa załącznik nr 2a do ustawy o odpadach.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów a zaświadczenie o niekaralności

do wniosku o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów należy dołączyć zaświadczenie o niekaralności prowadzącego instalację:

  • za przestępstwa przeciwko środowisku,
  • będącego osobą fizyczną albo wspólnika, prokurenta, członka rady nadzorczej lub członka zarządu prowadzącego instalację będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej za przestępstwa, o których mowa w art. 163, 164 lub 168 w zw. z art. 163 § 1 ustawy Kodeks karny.

Zaświadczenia składają przedsiębiorcy wpisani do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz wszystkie osoby wpisane do KRS.

Spółka prawa handlowego prowadząca instalację także jest objęta obowiązkiem dołączenia do wniosku zaświadczenia o niekaralności.

Co grozi za brak pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Kto eksploatuje instalację bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków, albo nie wniósł wymaganego zabezpieczenia podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

W przypadku wprowadzania przez podmiot korzystający ze środowiska substancji lub energii do środowiska bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wstrzymać, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji.

Ile kosztuje pozwolenie na wytwarzanie odpadów?

Opłata za pozwolenie emisyjne na wprowadzanie gazów lub pyłów wynosi:

  • 2 011 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli jesteś dużym przedsiębiorcą
  • 506 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli prowadzisz działalność wytwórczą w rolnictwie, jesteś mikro przedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą lub osobą fizyczną
  • 150% stawki określonej powyżej – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia na emisję gazów i pyłów do powietrza, wydanego w wyniku przeprowadzenia postępowania kompensacyjnegop  

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie wytwarzania odpadów, skontaktuj się z nami.

Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

System Kaucyjny za Opakowania – Co warto o nim wiedzieć

System kaucyjny za opakowania – Co warto o nim wiedzieć ?

System kaucyjny to mechanizm, który ma na celu ograniczenie ilości odpadów opakowaniowych i zwiększenie poziomu recyklingu.

W Polsce, jak i w wielu innych krajach, wdrożenie tego systemu jest odpowiedzią na rosnące wyzwania związane z ochroną środowiska.

W artykule tym omówimy szczegółowo, czym jest system kaucyjny, kogo i czego dotyczy, jakie obowiązki nakłada na przedsiębiorców oraz jakie kary grożą za niewywiązanie się z tych obowiązków.

Na czym polega kaucyjny dotyczący opakowań ?

System kaucyjny to zorganizowany sposób gospodarowania opakowaniami, w którym pobiera się kaucję przy zakupie produktów w opakowaniach. 

Kaucja ta jest zwracana konsumentowi po oddaniu opakowania do wyznaczonego punktu zbiórki. 

Zgodnie z przepisami, system kaucyjny obejmuje procesy związane z gromadzeniem, transportem, przetwarzaniem i ponownym użyciem lub recyklingiem opakowań po napojach

Mechanizm ten wspiera zrównoważone gospodarowanie zasobami i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska.

Kogo dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje szeroką grupę podmiotów. System ten obejmuje:

  • Producentów i importerów napojów, którzy wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym.
  • Przedsiębiorców prowadzących sklepy, zwłaszcza tych o powierzchni sprzedaży przekraczającej określony próg, które mają obowiązek przyjmowania zwróconych opakowań od konsumentów.
  • Konsumentów, bowiem to od nich będzie pobierana oraz zwracana kaucja oraz odbieranie będą opakowania.
Pierwszym ogniwem systemu kaucyjnego są jednak przedsiębiorcy wprowadzający produkty w opakowaniach na napoje.
Podmiotem takim jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach na napoje jednorazowego albo wielokrotnego użytku, o których mowa w załączniku do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, będących napojami, z wyłączeniem sprzedaży bezpośredniej polegającej na dostarczaniu napojów w opakowaniach przez wprowadzającego bezpośrednio napoje w opakowaniach.

Jakiego rodzaju opakowań dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje opakowania na napoje.

Opakowania te zdefiniowano jako opakowania na płyn przeznaczony do bezpośredniego wypicia, bez konieczności poddania go obróbce, w szczególności na wodę, sok, nektar, mleko, jogurt i inny pitny produkt mleczny, napój alkoholowy, z wyłączeniem płynów będących produktami leczniczymi w rozumieniu ustawy z 6.09.2001 r. – Prawo farmaceutyczne, wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy z 7.04.2022 r. o wyrobach medycznych oraz żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego w rozumieniu art. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 z 12.06.2013 r. w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała oraz uchylającego dyrektywę Rady 92/52/EWG, dyrektywy Komisji 96/8/WE, 1999/21/WE, 2006/125/WE i 2006/141/WE, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 41/2009 i (WE) nr 953/2009.

System kaucyjny dotyczy zatem opakowań, które spełniają określone kryteria.

Są to opakowania na napoje, wykonane z tworzyw sztucznych, szkła lub metalu, o pojemności od 1 litra do 3 litrów

W skład opakowań objętych systemem wchodzą:
  • Butelki plastikowe jednorazowe do 3 litrów,
  • Butelki szklane do 1,5 litra,
  • Puszki metalowe do 1 litra.

Obowiązki przedsiębiorców wprowadzających napoje w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym

Przedsiębiorcy mają szereg obowiązków związanych z funkcjonowaniem systemu kaucyjnego:

  • Wpis w systemie BDO

    Przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym muszą wykazać to w ramach wpisu w systemie BDO.

  • Osiąganie poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych

    Przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym muszą osiągać określone poziomy zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

  • Prowadzenie ewidencji

    Przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach zobowiązani będą do uzupełnienia prowadzonej przez nich ewidencji opakowań o informacje o liczbie i pojemności opakowań, w których wprowadzili napoje, z podziałem na rodzaje opakowań.

  • Oznakowanie opakowań

    Wszystkie opakowania objęte systemem muszą być odpowiednio oznakowane, aby konsument wiedział, że opakowanie jest zwrotne i jakie są zasady jego zwrotu.

  • Składanie sprawozdań w systemie BDO

    Sprawozdania należy składać do 15 marca za poprzedni rok objęty sprawozdaniem.

  • Odprowadzanie opłaty produktowej

Obowiązek obliczenia oraz odprowadzenia opłaty następuje w przypadku nieosiągnięcia poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy mają możliwość zawarcia umowy z tzw. podmiotem reprezentujących, który zrealizuje obowiązek zbierania w ich imieniu.

Zwolnienie z opłaty produktowej wynikające z funkcjonowania systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach, w przypadku wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg, będą mogli skorzystać z pomocy de minimis.

Tym samym prowadzona przez nich działalność nie będzie wiązała się z koniecznością uiszczenia opłaty.

Zwolnienie nie wyklucza konieczności realizacji pozostałych obowiązków.

Obowiązki przedsiębiorców prowadzących jednostki handlowe w zakresie systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy prowadzący jednostki handlowe, w których użytkownikom końcowym są oferowane napoje w opakowaniach objęte systemem kaucyjnym, zostały podzielone na:

  1. jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2,

  2. jednostki o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2.

W pierwszym przypadku, ustawodawca zobowiązał przedsiębiorców do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania kaucji. Dopuszczono jednocześnie możliwość uczestniczenia tych podmiotów w systemie zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy prowadzący większe jednostki handlowe (o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2) są obowiązani do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania i zwracania kaucji oraz zbieraniu pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Odbiór opakowań może następować na zasadzie zbiórki ręcznej bądź w automatach do zbiórki opakowań.

W zakresie zawierania umów przez prowadzących jednostki handlowe z podmiotami reprezentującymi, prowadzący jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2, są zobowiązani do zawarcia umowy co najmniej z jednym podmiotem reprezentującym.

Prowadzący większe jednostki handlowe mają obowiązek zawrzeć umowę z każdym podmiotem reprezentującym.

Warto wskazać, że przedsiębiorcy, którzy uczestniczą w systemie pobierania i zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych, są zobowiązani do prowadzenia ewidencji.

Czy sklepy, które będą odbierały puste opakowania, muszą posiadać zezwolenie na zbieranie odpadów ?

Podmioty, które będą odbierały puste opakowania nie będą musiały posiadać decyzji na zbieranie odpadów w przypadku odbierania pustych opakowań.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach, z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów).

Kary za niewywiązanie się z obowiązków dotyczących systemu kaucyjnego

Kary za nieprzestrzeganie systemu kaucyjnego uregulowano w ustawie o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Wysokość kar, jest różna i zależy od rodzaju nieprzestrzeganego obowiązku. Przedział kar ustalono w wysokości od 10 tys. zł do 500 tys. zł.

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów w zakresie systemu kaucyjnego sprawuje Inspekcja Ochrony Środowiska.

Od kiedy obowiązuje system kaucyjny ?

System kaucyjny obowiązuje od 1 stycznia 2025 r.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

Catering i posiłki w dostawie – opłata za opakowania

Wprowadzenie

W ostatnich latach branża cateringowa i dostawy posiłków zyskały na popularności, co wiąże się także z koniecznością stawiania czoła obowiązkom z zakresu ochrony środowiska coraz szerszej grupie przedsiębiorców.

W niniejszym artykule przedstawiono aktualne regulacje prawne dotyczące obowiązków z zakresu ochrony środowiska w zakresie opakowań w branży gastronomicznej.

Dowiedz się, jak skutecznie dostosować swoją działalność do aktualnych wymogów, aby uniknąć kar i działać swobodnie.

Rodzaje opłat za opakowania, związanych z branżą gastronomiczną

Prowadząc działalność gospodarczą związaną z oferowaniem posiłków w dostawie, czy też oferowanie posiłków na wynosi, musisz uwzględnić kilka rodzajów obowiązków związanych z opakowaniami:

  1. Opłata produktowa
  2. Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego (tzw. opłata konsumencka oraz tzw. opłata producencka) 
  3. Opłata recyklingowa

Opłata produktowa

Opłatę produktową za opakowania płacą przedsiębiorcy wprowadzający na rynek polski produkty w opakowaniach.

Opłata produktowa za opakowania jest zatem ponoszona przez przedsiębiorców, którzy pakują swoje produkty i sprzedają je klientom w Polsce, w tym także podmioty prowadzące sprzedaż wysyłkową.

Opłacie produktowej podlegają wszystkie opakowania, w których wprowadzono na rynek polski produkty po raz pierwszy.

Ustawodawca podzielił opakowania na klika grup, w tym między innymi:

  • Opakowania z tworzyw sztucznych (np. folia spożywcza, pojemniki do zgrzewu, ale również  pojemniki PLA)
  • Opakowania z aluminium (np. folia aluminiowa)
  • Opakowania z opakowania z papieru i tektury (np. pudełka na pizzę)
  • Opakowania ze szkła (np. słoiki)
Obowiązek rozliczenia opłaty produktowej następuje zawsze, gdy przedsiębiorca pakuje swoje produkty w związku z ich sprzedaż na rynku polskim.

Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego (opłata konsumencka)

Opłatą za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego objęty jest przedsiębiorca, który prowadzi jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane wykonane z tworzyw sztucznych:

– jednorazowe kubki na napoje, w tym ich pokrywki i wieczka,

– jednorazowe pojemniki na żywność, w tym pojemniki takie jak pudełka, z pokrywką lub bez, stosowane w celu umieszczania w nich żywności, która jest:

a) przeznaczona do bezpośredniego spożycia, na miejscu lub na wynos,

b) zazwyczaj spożywana bezpośrednio z pojemnika oraz

c) gotowa do spożycia bez dalszej obróbki, takiej jak przyrządzanie, gotowanie czy podgrzewanie

– w tym pojemniki na żywność typu fast food lub na inne posiłki gotowe do bezpośredniego spożycia, z wyjątkiem pojemników na napoje, talerzy oraz paczek i owijek zawierających żywność.

Do pobrania opłaty jest również obowiązany przedsiębiorca pakujący i oferujący napoje lub żywność w produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych za pomocą urządzenia vendingowego.

Opłata ta jest pobierana od klienta.

Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego jest zatem ograniczona w zakresie przedmiotowym oraz podmiotowy.

Ograniczenie przedmiotowe sprowadza się do jednorazowych opakowań z tworzywa sztucznego, w których oferowane są produkty gotowe do spożycia z tego opakowania, bez dalszej obróbki.

Ograniczenie podmiotowe dotyczy przedsiębiorców, którzy prowadzą jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną.

Zgodnie z treścią uzasadnienia ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, opłata nie jest pobierana w sytuacji, gdy w jednostce są sprzedawane fabrycznie zapakowane produkty w opakowaniach, których dotyczy załącznik nr 6 do ustawy, jak np. opakowana porcja orzeszków czy jogurtu umieszczona w pudełku zwierającym tworzywa sztuczne.

Mając powyższe na uwadze, zasadnym wydaje się przyjęcie tezy, że jeżeli pakowanie posiłków w pojemniki na żywność jest realizowane przez producenta dań (np. w zakładzie produkcyjnym firmy cateringowej) a nie w jednostce handlowej czy gastronomicznej, to pojemniki te nie będą podlegały opłacie.

UWAGA

Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego jest pobierana i rozliczania niezależnie od opłaty produktowej (tj. należy rozliczyć zarówno opłatę konsumencką oraz produktową).

Opłata za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego (opłata producencka)

Opłatę tą ponoszą przedsiębiorcy  wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych w postaci paczek i owijek wykonanych z elastycznych materiałów zawierających żywność przeznaczoną do bezpośredniego spożycia z paczki lub owijki bez żadnej dalszej obróbki.

Regulacje te dotyczą np. świeżo przygotowywanych i pakowanych kanapek.

Opłata recyklingowa

Opłata recyklingowa dotyczy przedsiębiorców prowadzących jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego, którzy oferują swoim klientom torby na zakupy z tworzywa sztucznego przeznaczone do pakowania oferowanych przez siebie produktów.

Co do zasady, opłata ta jest pobierana od klienta.

Opłatę recyklingową należy pobrać za wszystkie torby na zakupy z tworzywa sztucznego, za wyjątkiem bardzo lekkich toreb o grubości materiału poniżej 15 mikrometrów (tzw. zrywek).

Jako, że torby na zakupy podlegają opłacie recyklingowej i są oferowane klientom odpłatnie, zgodnie z wolą klienta, nie są rozliczane w ramach opłaty produktowej.

W przypadku, jeżeli przedsiębiorca pakuje swoje produkty w opakowania w postaci toreb foliowych, nie oferując tych toreb odrębnie klientom w celu zapakowania nabywanych w jednostce handlowej produktów, tylko jako podstawowe opakowanie oferowanych produktów, wówczas torby należy rozliczyć w ramach opłaty produktowej.

Jaka jest stawka opłaty produktowej za opakowania?

Faktyczna wysokość opłaty produktowej jest ustalana na podstawie specjalnego wzoru, z uwzględnieniem poniższych stawek.

Poz.Rodzaje opakowań (jednostkowych, transportowych i zbiorczych)Stawka opłaty produktowej w zł za 1 kg
1opakowania z tworzyw sztucznych2,70
2opakowania z aluminium1,40
3opakowania z metali żelaznych0,80
4opakowania z papieru i tektury0,70
5opakowania ze szkła0,30
6opakowania z drewna0,30
7opakowania wielomateriałowe1,70
8opakowania po środkach niebezpiecznych2,00
9pozostałe opakowania1,00

Jaka jest stawka opłaty za jednorazowe opakowania plastikowe (opłata konsumencka)?

Stawki opłat za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego wynoszą:

1)           0,20 zł – w przypadku kubków na napoje, w tym ich pokrywek i wieczek;

2)           0,25 zł – w przypadku pojemników na żywność, w tym pojemników takich jak pudełka, z pokrywką lub bez, stosowanych w celu umieszczania w nich żywności, która jest:

a) przeznaczona do bezpośredniego spożycia, na miejscu lub na wynos,

b) zazwyczaj spożywana bezpośrednio z pojemnika oraz

c) gotowa do spożycia bez dalszej obróbki, takiej jak przyrządzanie, gotowanie czy podgrzewanie

– w tym pojemników na żywność typu fast food lub na inne posiłki gotowe do bezpośredniego spożycia, z wyjątkiem pojemników na napoje, talerzy oraz paczek i owijek zawierających żywność.

Jaka jest stawka opłaty recyklingowej?

Aktualna stawka opłaty recyklingowej wynosi 20 gr za torbę na zakupy z tworzywa sztucznego.

Opłata za opakowania a wpis do BDO

Jeżeli jesteś przedsiębiorcą, którego dotyczą przepisy w zakresie opłat za opakowania, powinieneś wykazać ten fakt w BDO.

  1. W przypadku opłaty produktowej należy wypełnić dział VI tabelę 4 rejestru BDO.
  2. W przypadku opłaty konsumenckiej należy wypełnić dział II tabelę 8 rejestru BDO.
  3. W przypadku opłaty producenckiej należy wypełnić dział II tabelę 8 rejestru BDO.
  4. W przypadku opłaty recyklingowej należy wypełnić dział VI tabelę 7 rejestru BDO.

Pozostałe obowiązki dotyczące opakowań

Przedsiębiorcy objęci obowiązkami w zakresie opakowań, poza posiadaniem wpisu w BDO oraz rozliczaniem się z należnych opłat są obowiązani między innymi do : 

– prowadzenia odpowiednich ewidencji,

– składania w terminie sprawozdań z zakresu prowadzonej działalności w BDO,

– przekazywania informacji o opakowaniach i odpadach opakowaniowych,

– rozliczania publicznych kampanii edukacyjnych.

Oprócz ww. obowiązków, w przypadku realizowania dostaw produktów spożywczych, przedsiębiorcy powinni pamiętać także o terminowym składaniu obowiązkowych sprawozdać z zakresu korzystania ze środowiska oraz sprawozdań do KOBiZE.

Jak uniknąć opłat za opakowania w gastronomii?

Uniknięcie opłat opisanych w niniejszym artykule jest dosyć problematyczne, jednakże możliwe.

Ustawodawca w sposób bezpośredni powiązał określone rodzaje opłat z danego rodzaju opakowaniami bądź działaniami. Tym samym uniknięcie określonej opłaty jest bardzo zindywidualizowane.

W przypadku opłaty produktowej, ustawodawca przewidział możliwość złożenia wniosku  o zwolnienie z obowiązku jej uiszczenie w przypadku, gdy:

  1. w danym roku wprowadzono mniej niż 1 tonę opakowań,
  2. został złożony wniosek o udzielenie pomocy de minimis wraz ze sprawozdaniem w BDO do 15 marca roku następującego po roku sprawozdawczym.

W przypadku opłaty za jednorazowe opakowania z tworzywa sztucznego, możliwością na uniknięcie tej opłaty jest :

  1. zastąpienie opakowań jednorazowych, opakowaniami wielokrotnego użytku, co zostanie potwierdzone przez producenta tych opakowań poprzez wykazania zgodności z aktualną normą europejską,
  2. zastąpienie opakowań z tworzywa sztucznego opakowaniami wykonanymi z materiałów innego rodzaju (co oczywiście niejednokrotnie jest bardzo problematyczne).

W przypadku opłaty recyklingowej, możliwością na uniknięcie tej opłaty jest :

  1. oferowanie toreb z tworzywa sztucznego o grubości poniżej 15 mikrometrów (co nie zwalnia z konieczności złożenia sprawozdania),
  2. zastąpienie toreb z tworzywa sztucznego torbami wykonanymi z innych materiałów np. torbami papierowymi.

Co grozi za nieprzestrzeganie przepisów dotyczących opłat za opakowania?

Za niewywiązywanie się z obowiązków związanych z zakresu opakowań grożą przede wszystkim administracyjne kary pieniężnej o znacznej wysokości.

Dla przykładu:

  • Kto nie pobiera opłaty od użytkownika końcowego nabywającego napoje lub żywność w produktach jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 500 zł do 20 000 zł.
  • Kto nie prowadzi ewidencji podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 500 zł do 20 000 zł.

Co bardzo istotne, ustawodawca wyłączył możliwość stosowania przepisów o odstąpieniu od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej w stosunku do ww. kar pieniężnych

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

Kategorie
BDO Opłata produktowa

Opłata produktowa za opakowania

Wstęp

Opłata produktowa za opakowania to obowiązkowe świadczenie, które dotyczy przedsiębiorców wprowadzających na rynek polski o produkty w opakowaniach.

W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej, kto musi płacić tę opłatę, na czym polega system związany z opłatą i jak można jej uniknąć.

Obok opłaty produktowej, od 2024 r. obowiązuje także tzw. opłata SUP, z której można wydzielić tzw. opłatę konsumencką oraz tzw. opłatę producencką (o której w dalszej części).

Opłata konsumencka jest rozliczana przez przedsiębiorców prowadzących jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane wykonane z tworzyw sztucznych:
– jednorazowe kubki na napoje, w tym ich pokrywki i wieczka,
– jednorazowe pojemniki na posiłki do bezpośredniego spożycia bez dalszej obróbki, w tym pojemniki na posiłki typu fast food lub napoje lub posiłki, pakowane przez tego przedsiębiorcę w te opakowania.

Więcej o opłacie konsumenckiej – kliknij TUTAJ

Kto płaci opłatę produktową za opakowania ?

Opłatę produktową za opakowania płacą przedsiębiorcy wprowadzający na rynek polski produkty w opakowaniach.

Opłata produktowa za opakowania jest zatem ponoszona przez przedsiębiorców, którzy pakują swoje produkty i sprzedają je klientom w Polsce, w tym także podmioty prowadzące sprzedaż wysyłkową.

Opłatę produktową za opakowaniach ponoszą również przedsiębiorcy, którzy importują produkty w opakowaniach, w tym także na użytek własny. Wówczas rozliczane są opakowania, w których produkty zostały przywiezione do Polski.

Czy producent opakowań płaci opłatę produktową za opakowania ?

Opłata produktowa za opakowania

Producent opakowań nie ponosi opłaty produktowej za opakowania, chyba że sam wykorzystuje opakowania do pakowania swoich produktów. W takiej sytuacji producent opakowań rozlicza się za opakowania wykorzystanie za opakowania własnych produktów, wprowadzonych na rynek polski.

Powyższa reguła dotyczy także importera opakowań.

Opłata producencka za opakowania

Wyjątkiem od reguły z poprzedniego akapitu jest producent opakowań z tworzywa sztucznego.
Producenci i importerzy wprowadzający do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 9 do ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, są zobowiązani do ponoszenia tzw. opłaty producenckiej.

Opłata jest wymagana na poczet pokrycia kosztów związanych z szeroko pojętym gospodarowaniem odpadami, powstałych z produktów tego samego rodzaju jak te, które zostały wprowadzone przez nich do obrotu.

Opakowania jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych objęte rozszerzoną odpowiedzialnością producenta

Do produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych objętych rozszerzoną odpowiedzialnością producenta należą:

1) pojemniki na żywność, tj. pojemniki takie jak pudełka, z pokrywką lub bez, stosowane w celu umieszczania w nich żywności, która jest:

a) przeznaczona do bezpośredniego spożycia, na miejscu lub na wynos,
b) zazwyczaj spożywana bezpośrednio z pojemnika oraz
c) gotowa do spożycia bez dalszej obróbki, takiej jak przyrządzanie, gotowanie czy podgrzewanie

– w tym pojemniki na żywność typu fast food lub na inne posiłki gotowe do bezpośredniego spożycia, z wyjątkiem pojemników na napoje, talerzy oraz paczek i owijek zawierających żywność;

2) pojemniki na napoje o pojemności do trzech litrów, tj. pojemniki stosowane do przechowywania napojów, takie jak butelki na napoje, w tym ich zakrętki i wieczka, oraz wielomateriałowe opakowania na napoje, w tym ich zakrętki i wieczka, z wyłączeniem szklanych lub metalowych pojemników na napoje, których zakrętki i wieczka są wykonane z tworzyw sztucznych;

3) kubki na napoje, w tym ich pokrywki i wieczka;

4) lekkie torby na zakupy z tworzywa sztucznego w rozumieniu art. 8 pkt 15a lit. a ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Jakie opakowania podlegają opłacie produktowej za opakowania ?

Opłacie produktowej podlegają wszystkie opakowania, w których wprowadzono na rynek polski produkty po raz pierwszy.

Ustawodawca podzielił opakowania na następujące grupy:

  • Opakowania z tworzyw sztucznych
  • Opakowania z aluminium
  • Opakowania ze stali w tym blacha stalowa
  • Opakowania z opakowania z papieru i tektury
  • Opakowania ze szkła
  • Opakowania z drewna
  • Pozostałe opakowania
  • Opakowania wielomateriałowe

Jakie opakowania nie podlegają opłacie produktowej za opakowania ?

Opłacie produktowej nie podlegają opakowania już raz wprowadzone na rynek polski, tj. używane opakowania wielokrotnego użytku.

W przypadku importu opakowań używanych, w których wprowadzone zostały produkty, zasadnym jest ich rozliczenie z opłaty produktowej. Od tej zasady zdarzają się jednak wyjątki, w postaci np. eksportu tych opakowań, w tym samym roku, w którym zostały sprowadzone do kraju.

Jak uniknąć opłaty produktowej za opakowania ?

Wszystkie podmioty, które wprowadzają produkty w opakowaniach, są zobowiązane do rozliczenia tych opakowań.

Jeżeli jednak przedsiębiorca wprowadzający produkty w opakowaniach, w prowadził w danym roku kalendarzowym na rynek mniej niż jedną tonę opakowań, podlega fakultatywnemu zwolnieniu z obowiązku uiszczenia opłaty.

Warunkiem zwolnienia z obowiązku uiszczenia opłaty jest złożenie w terminie do 15 marca wniosku o udzielenie pomocy de minimis razem ze sprawozdaniem z zakresu opakowań w BDO.

Kto jest zwolniony z opłaty produktowej za opakowania ?

Z opłaty zwolnieni mogą być przedsiębiorcy, którzy wprowadzili w danym roku mniej niż 1 tonę opakowań oraz złożyli wniosek o udzielenie pomocy de minimis wraz ze sprawozdaniem składanym w BDO do 15 marca.

Jak rozliczyć opakowania ?

Opłatę produktową rozlicza się w ramach rocznego sprawozdania w BDO składanego do 15 marca za rok poprzedni (w uproszczeniu opłata za opakowania wprowadzone w roku 2023 jest rozliczana do 15 marca 2024 r.)

Rozliczenie opakowań odbywa się przez złożenie odpowiednio wypełnionego sprawozdania w systemie BDO, w tym także w zakresie należnej opłaty produktowej bądź osiągniętego poziomy recyklingu danego rodzaju opakowań.

Co istotne, rozliczenie opakowań powinno zostać zrealizowane na podstawie rocznej ewidencji opakowań, w których wprowadzone zostały produkty na rynek.

Podmioty zobowiązane do odprowadzenia opłaty produktowej są także zobowiązane do jej przelania na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego.

Jaka kara za brak opłaty produktowej ?

W przypadku nierozliczenia opłaty produktowej, co do zasady konieczna jest jej zapłata wraz z należnymi odsetkami, liczonymi od dnia, w którym opłata ta powinna zostać uiszczona.

Oprócz opłaty wraz z odsetkami, podmiotowi, który nie rozliczył opłaty mogą grozić sankcje karne miedzy innymi za:
– niezłożenie sprawozdania w BDO,
– nieprowadzenia ewidencji opakowań,
– prowadzenie ewidencji opakowań niezgodnie ze stanem rzeczywistym
– nieprzekazanie środków na publiczne kampanie edukacyjne.

Podsumowując, opłata produktowa za opakowania to ważny element systemu zarządzania odpadami, który promuje recykling i redukcję odpadów. Znajomość przepisów i odpowiednie zarządzanie opakowaniami może znacząco zmniejszyć obciążenia finansowe przedsiębiorstw.

Dowiedz się więcej o opłacie produktowej:

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat produktowych za opakowania, skontaktuj się z nami.

Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami Pozwolenie na emisję

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów – Wszystko, co musisz wiedzieć

Wytwarzanie odpadów oraz gospodarowanie nimi stanowi przedmiot zainteresowania nie tylko organów kontroli, ale coraz częściej także i społeczeństwa. 

W tym artykule dowiesz się, jakie są obowiązki dotyczące wytwarzania odpadów oraz czy dotyczą one także twojej działalności gospodarczej.

W jakich przypadkach wymagane jest uzyskanie zezwolenia na wytwarzanie odpadów?

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest pozwoleniem emisyjnym, stanowiącym podstawę do użytkowania instalacji. Jego istotą jest udzielenie zgody na wytwarzanie odpadów, stanowiące emisję.

Zgodnie z art. 180a ustawy Prawo ochrony środowiska, pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest wymagane do wytwarzania odpadów:
– o masie powyżej 1 Mg rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub
– o masie powyżej 5000 Mg rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.

Jeżeli odpady przekraczające podane wyżej wartości nie powstają w związku z eksploatacją instalacji, wytwórca odpadów nie jest obowiązany do uzyskania tego pozwolenia.

Jeżeli część odpadów na terenie zakładu powstaje w związku z eksploatacją instalacji, a część poza instalacją, przy obliczaniu masy odpadów decydujących o konieczności uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów nie uwzględnia się odpadów niezwiązanych z eksploatacją instalacji.

Co to jest instalacja?

Instalacja to stacjonarne urządzenie techniczne, jak również zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu, a także budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję.

Instalację może stanowić między innymi komora lakiernicza, wytłaczarka, obrabiarka CNC, przesiewacz, urządzenie do odsysania oleju, kruszarka, frezarka.

Kiedy wymagane jest pozwolenie na wytwarzanie odpadów?

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów powinno zostać uzyskane przed wytworzeniem odpadów w związku z eksploatacją instalacji, w ilości wskazującej na obowiązek uzyskania tego pozwolenia.

W przypadku stwierdzenia braku pozwolenia na wytwarzanie odpadów przez organy kontroli, może zostać ono wydane po wykazaniu naruszenia. Uzyskanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów może stanowić istotną przesłankę odroczenia terminu wstrzymania eksploatacji instalacji.

Kto wydaje decyzję na wytwarzanie odpadów?

W zależności od miejsca położenia instalacji (wytwarzania odpadów) pozwolenie zostanie wydane przez :

1. marszałka województwa w przypadku:

  • przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko
  • przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko realizowanego na terenach innych niż wymienione powyżej
  • pozwolenia na wytwarzanie odpadów i pozwolenia zintegrowanego dla instalacji komunalnych, o których mowa w art. 38b ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach.

2. regionalnego dyrektora ochrony środowiska (RDOŚ) – w przypadku wytwarzania odpadów na terenach zamkniętych, ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej.

3. starosty – w pozostałych przypadkach.

Co zawiera wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów powinien zawierać:

  1. oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
  2. oznaczenie głównego prowadzącego instalację lub określenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych prowadzących oznaczone części instalacji za eksploatację instalacji zgodnie z przepisami ochrony środowiska, w przypadku określonym w art. 183b ustawy Poś;
  3. adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
  4. informację o tytule prawnym do instalacji;
  5. informacje o rodzaju instalacji, stosowanych urządzeniach i technologiach oraz
  6. charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsc emisji;
  7. ocenę stanu technicznego instalacji;
  8. informację o rodzaju prowadzonej działalności;
  9. opis zakładanych wariantów funkcjonowania instalacji;
  10. blokowy (ogólny) schemat technologiczny wraz z bilansem masowym i rodzajami wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw, istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska;
  11. informację o energii wykorzystywanej lub wytwarzanej przez instalację;
  12. wielkość i źródła powstawania albo miejsca emisji – aktualnych i proponowanych – w trakcie normalnej eksploatacji instalacji oraz w warunkach odbiegających od normalnych, w szczególności takich jak rozruch i wyłączenia;
  13. warunki lub parametry charakteryzujące pracę instalacji, określające moment zakończenia rozruchu i moment rozpoczęcia wyłączania instalacji;
  14. proponowane procedury monitorowania procesów technologicznych istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska, w szczególności pomiaru lub ewidencjonowania wielkości emisji oraz wymagań ochrony przeciwpożarowej w przypadku pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów;
  15. deklarowany termin i sposób zakończenia eksploatacji instalacji lub jej oznaczonej części, niestwarzający zagrożenia dla środowiska, jeżeli zakończenie eksploatacji jest przewidywane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie;
    deklarowany łączny czas dalszej eksploatacji instalacji, jeżeli ma on wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska, oraz deklarowany sposób
  16. dokumentowania czasu tej eksploatacji;
  17. deklarowany termin oddania instalacji do eksploatacji w przypadku określonym w art. 191a ustawy Poś;
  18. czas, na jaki wydane ma być pozwolenie.
    numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
  19. wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego składu chemicznego i właściwości;
  20. określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku;
  21. wskazanie sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko;
  22. opis dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów;
  23. wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzajów magazynowanych odpadów.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów a operat przeciwpożarowy

W przypadku wytwarzania odpadów palnych lub gospodarowania odpadami palnymi, do wniosku o wydanie pozwolenia należy dołączyć operat przeciwpożarowy spełniający wymagania określone w przepisach ustawy o odpadach oraz w rozporządzenia w sprawie wymagań w zakresie ochrony przeciwpożarowej, jakie mają spełniać obiekty budowlane lub ich części oraz inne miejsca przeznaczone do zbierania, magazynowania lub przetwarzania odpadów.

Operat dotyczy konkretnego rodzaju zamierzonej działalności opisanej we wniosku o wydanie pozwolenia i musi być zbieżny z tym wnioskiem.

Operat przeciwpożarowy musi uwzględniać nie tylko odpady, które mają być wytwarzane, ale wszystkie odpady wytwarzane w zakładzie oraz sposób i miejsca ich magazynowania.

Wykaz odpadów, które można uznać za niepalne określa załącznik nr 2a do ustawy o odpadach.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów a zaświadczenie o niekaralności

do wniosku o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów należy dołączyć zaświadczenie o niekaralności prowadzącego instalację:

  • za przestępstwa przeciwko środowisku,
  • będącego osobą fizyczną albo wspólnika, prokurenta, członka rady nadzorczej lub członka zarządu prowadzącego instalację będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej za przestępstwa, o których mowa w art. 163, 164 lub 168 w zw. z art. 163 § 1 ustawy Kodeks karny.

Zaświadczenia składają przedsiębiorcy wpisani do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz wszystkie osoby wpisane do KRS.

Spółka prawa handlowego prowadząca instalację także jest objęta obowiązkiem dołączenia do wniosku zaświadczenia o niekaralności.

Czy na wszystkie odpady trzeba mieć pozwolenie?

Konieczność uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów dotyczy odpadów wytwarzanych w instalacji. 

Odpady wytwarzanie poza instalacjami nie podlegają obowiązkowi uzyskania zezwolenia w związku z ich wytwarzaniem.

Ile odpadów bez pozwolenia?

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów nie jest wymagane w przypadku wytwarzania odpadów:

  • o masie do 1 ton rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub
  • o masie do 5 000 ton rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.

Co grozi za brak pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Kto eksploatuje instalację bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków, albo nie wniósł wymaganego zabezpieczenia podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

W przypadku wprowadzania przez podmiot korzystający ze środowiska substancji lub energii do środowiska bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wstrzymać, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji.

Ile trwa wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, termin na wydanie pozwolenia wynosi, co do zasady ma wynosi miesiąc od dnia złożenia wniosku. Termin ten przeważnie ulega wydłużeniu.

Ile kosztuje pozwolenie na wytwarzanie odpadów?

Opłata za pozwolenie emisyjne na wprowadzanie gazów lub pyłów wynosi:

  • 2 011 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli jesteś dużym przedsiębiorcą
  • 506 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli prowadzisz działalność wytwórczą w rolnictwie, jesteś mikro przedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą lub osobą fizyczną
  • 150% stawki określonej powyżej – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia na emisję gazów i pyłów do powietrza, wydanego w wyniku przeprowadzenia postępowania kompensacyjnego

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie wytwarzania odpadów, skontaktuj się z nami.

Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami Kontrola WIOŚ Opłata produktowa

Sprawozdanie BDO w 2024 r. – wszystko, co musisz wiedzieć

Sprawozdania w systemie BDO

Każdego roku wielu przedsiębiorców jest zobowiązanych do złożenia rocznego sprawozdania w systemie BDO. W tym artykule dowiesz się kto musi złożyć sprawozdanie i jak to zrobić.

Co to jest BDO ?

Baza Danych Odpadowych (BDO) to system wprowadzony przez polskie prawo, mający na celu usprawnienie monitorowania przepływu odpadów w kraju. Jego głównym zadaniem jest rejestracja oraz kontrola firm i instytucji zajmujących się gospodarką odpadami oraz wprowadzaniem na rynek krajowy określonych produktów.

Czego dotyczy sprawozdanie w BDO ?

Sprawozdanie w BDO dotyczy przede wszystkim zbiorczego udokumentowania sposobu postepowania z odpadami. W sprawozdaniu podmioty gospodarcze są zobowiązane do rejestrowania informacji o rodzajach, ilościach oraz sposobach postępowania z odpadami, co pozwala na efektywniejszą kontrolę i zarządzanie gospodarką odpadową w kraju.

W przypadku przedsiębiorców wprowadzających na rynek produkty, sprawozdanie w BDO dotyczy udokumentowania informacji o ilości i rodzaju wprowadzonych na rynek produktów oraz opakowań, a także wykazania, czy podjęto działania zmierzające do prawidłowego zagospodarowania odpadów powstających z tych produktów bądź opakowań.

Jakie sprawozdanie należy złożyć w BDO ?

W BDO składa się trzy rodzaje sprawozdań:

– sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami,

– sprawozdanie o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi,

– o odebranych odpadach komunalnych.

Kto musi złożyć sprawozdanie w BDO ?

Sprawozdanie BDO o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami składają:

  1. wytwórcy odpadów zobowiązani do prowadzenia ewidencji odpadów,
  2. przetwarzający odpady lub zbierający odpady
  3. podmioty prowadzące działalność polegającą na wydobywaniu odpadów ze składowiska odpadów lub ze zwałowiska odpadów.

Sprawozdanie BDO o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi składają:

  1. wprowadzający opakowania oraz eksportujący opakowania,
  2. wprowadzający produkty w opakowaniach, eksportujący i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach,
  3. prowadzący jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego, w której są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego,
  4. wprowadzający oleje,
  5. wprowadzający opony,
  6. wprowadzający pojazdy,
  7. wprowadzający sprzęt elektryczny lub elektroniczny bądź autoryzowany przedstawiciel,
  8. wprowadzający baterie lub akumulatory,
  9. prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych,
  10. wprowadzający produkty z tworzywa sztucznego.

Sprawozdanie BDO o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi składają:

  1. odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości na podstawie umowy z urzędem gminy lub z właścicielem nieruchomości,
  2. prowadzący punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych (PSZOK),
  3. zbierający odpady komunalne (w tym także złom).

Do kogo należy złożyć sprawozdanie BDO ?

Sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami złóż do marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów.

Sprawozdanie o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi złóż do marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności.

W przypadku sprawozdania o odebranych odpadach komunalnych sprawozdanie należy złożyć do właściwego miejscowo wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.

Jak złożyć sprawozdanie w BDO ?

Aby złożyć sprawozdanie w BDO, należy postępować zgodnie z poniższymi krokami:

Rejestracja w systemie BDO: Przed złożeniem sprawozdania, każdy podmiot gospodarczy musi być zarejestrowany w systemie BDO.

Przygotowanie danych: Zbierz wszystkie niezbędne informacje wymagane do sprawozdania, takie jak np. rodzaj i ilość wytworzonych, zebranych, przetworzonych, magazynowanych odpadów lub wprowadzonych produktów i opakowań. Dane te powinny być precyzyjne i aktualne.

Wypełnienie formularza sprawozdania: Po zalogowaniu się na swoje konto w systemie BDO, należy wybrać odpowiedni formularz sprawozdania i wypełnić go, wprowadzając wszystkie zgromadzone informacje. Zakres formularzy niezbędny do wypełnienia różni się w zależności od typu działalności.

Weryfikacja danych: Przed złożeniem sprawozdania, dokładnie sprawdź wszystkie wprowadzone informacje pod kątem błędów i nieścisłości. Błędne dane mogą prowadzić do konieczności korygowania sprawozdania.

Złożenie sprawozdania: Po weryfikacji, sprawozdanie jest gotowe do złożenia. Odbywa się to elektronicznie poprzez system BDO. Po zatwierdzeniu, dokument zostaje przesłany do właściwego Marszałka Województwa.

Potwierdzenie złożenia sprawozdania: Po złożeniu sprawozdania, w systemie zostaje wygenerowane potwierdzenie, które warto zachować jako dowód złożenia dokumentów.

Do kiedy należy złożyć sprawozdanie BDO w 2024 r. ?

Sprawozdanie składa się do 15 marca za poprzedni rok kalendarzowy. W przypadku sprawozdania składanego w 2024 r., samo sprawozdanie dotyczy roku 2023 r.  

W przypadku sprawozdania komunalnego, należy je złożyć do 31 stycznia.

Jeśli zakończysz prowadzenie działalności, musisz złożyć sprawozdanie w ciągu 7 dni od dnia jej zakończenia.

Ile kosztuje sprawozdanie BDO ?

Złożenie sprawozdania w BDO nie podlega opłacie. 

Niektórzy przedsiębiorcy podlegają jednak opłacie rejestrowej do systemu BDO, a następnie rocznej za utrzymanie wpisu.

Co grozi za brak sprawozdania BDO ?

Za niezłożenie sprawozdania w systemie BDO, Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska może nałożyć na ciebie karę grzywny.

W przypadku podmiotów podlegających opłacie produktowej, niezłożenie sprawozdania w BDO oraz nieuiszczenie należnej opłaty wiąże się z naliczeniem odsetek od zaległości oraz brakiem możliwości skorzystania z pomocy de minimis.

W przypadku sprawozdania komunalnego, jeśli złożysz je po terminie lub będzie ono zawierało nierzetelne dane, grożą ci następujące kary:

  • 100 zł za każdy dzień opóźnienia, gdy sprawozdanie zostało przekazane po terminie,
  • od 200 zł do 500 zł, za przekazanie nierzetelnego sprawozdania, jeżeli sprawozdanie zostanie uzupełnione lub poprawione w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania,
  • od 500 zł do 5000 zł  w przypadku niezastosowania się do wezwania o uzupełnienie lub korektę sprawozdania.

Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami

Ewidencja odpadów – Obowiązki, procedury i wymagania

 

CO TO JEST EWIDENCJA ODPADÓW?

Ewidencja odpadów to wykaz rodzaju, ilości oraz sposobu postępowania z odpadami.

JAK PROWADZIĆ EWIDENCJĘ ODPADÓW?

Ewidencję odpadów należy prowadzić elektronicznie w Bazie Danych o produktach i opakowaniach oraz gospodarce odpadami (BDO).

Ewidencja odpadów jest prowadzona z zastosowaniem następujących dokumentów:

1) w przypadku posiadaczy odpadów:

  • karty przekazania odpadów,
  • karty ewidencji odpadów,
  • karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych,
  • karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
  • karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji;

2) w przypadku sprzedawcy odpadów i pośrednika w obrocie odpadami, niebędących posiadaczami odpadów – karty ewidencji odpadów niebezpiecznych;

3) w przypadku:

a) podmiotu odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,

b) posiadacza odpadów prowadzącego zbieranie lub przetwarzanie odpadów komunalnych,

c) transportującego odpady komunalne

karty przekazania odpadów komunalnych.

W przypadku posiadacza odpadów przekazującego odpady do składowania oraz zarządzającego składowiskiem odpadów ewidencja odpadów obejmuje dodatkowo dokumenty, tj.:

  • podstawową charakterystykę odpadów;
  • wyniki testów zgodności.

Szczegółowe informacje, co powinny zawierać ewidencja odpadów wskazano w art. 67 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Ponadto posiadacz odpadów jest obowiązany do przechowywania dokumentów i wszelkich danych, na podstawie których są sporządzane dokumenty ewidencji odpadów przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone te dokumenty.

Posiadacz odpadów jest obowiązany do udostępniania dokumentów i wszelkich danych na żądanie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

JAK WYGLĄDA KARTA EWIDENCJI ODPADÓW/ KARTA PRZEKAZANIA ODPADÓW?

Wzór karty przekazania odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5a do ustawy o odpadach.

Wzór karty przekazania odpadów komunalnych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5b do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5c do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5d do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5e do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5f do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji odpadów niebezpiecznych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5g do ustawy o odpadach.

KTO ZOBOWIĄZANY JEST DO PROWADZENIA EWIDENCJI ODPADÓW?

Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów spoczywa na każdym podmiocie, który wytwarza lub gospodaruje odpadami.

Jeżeli chodzi o wymogi dotyczące prowadzenia kart przekazania odpadów, przedstawiają się one następująco:

  1. Posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do następnego posiadacza odpadów albo do innych prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, przed rozpoczęciem ich transportu ma obowiązek sporządzić kartę przekazania odpadów
  2. Kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady, jest obowiązany posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane z BDO, umożliwiające weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów ze stanem rzeczywistym.
  3. Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady od innego posiadacza odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przejęciu tych odpadów, jest obowiązany potwierdzić w BDO przejęcie odpadów oraz dodać w niej informacje o masie odpadów, jeżeli jest ona inna niż masa podana przez posiadacza, który przekazał odpady, a także informacje o dacie i godzinie przejęcia odpadów.
  4. Ponadto, posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przekazaniu tych odpadów, dodaje w BDO informacje o masie odpadów oraz o dacie i godzinie ich przekazania.
  5. Transportujący odpady ma obowiązek potwierdzić transport odpadów w BDO niezwłocznie po zakończeniu transportu.

Jeżeli jeden z posiadaczy odpadów nie jest objęty obowiązkiem prowadzenia ewidencji odpadów możliwe jest niesporządzanie karty przekazania odpadów.

Natomiast obowiązki dotyczące prowadzenia kart ewidencji odpadów polegają na tym, że:

Posiadacz odpadów prowadzi kartę ewidencji odpadów dla każdego rodzaju odpadów odrębnie, z tym że:

– dla komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o odpadach tj. w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz, do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne, przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – wytwórca tych osadów prowadzi kartę ewidencji komunalnych osadów ściekowych;

– dla zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego – przedsiębiorca prowadzący zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym prowadzi kartę ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

– dla pojazdów wycofanych z eksploatacji – przedsiębiorca prowadzący stację demontażu lub punkt zbierania pojazdów, o których mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, prowadzi kartę ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Od powyższych wymogów prowadzenia ewidencji odpadów istnieje jednak szereg wyjątków:

KTO JEST ZWOLNIONY Z OBOWIĄZKU PROWADZENIA EWIDENCJI ODPADÓW?

Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy:

  1. wytwórców:
  • odpadów komunalnych,
  • odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te zostały przekazane do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów,
  • będących rolnikami gospodarującymi na powierzchni użytków rolnych poniżej 75 ha, o ile nie podlegają wpisowi do rejestru BDO,
  • odpadów budowlanych i rozbiórkowych pochodzących z robót budowlanych prowadzonych przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami;
  1. osób fizycznych i jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, które wykorzystują odpady na potrzeby własne,
  2. podmiotów, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 i 12 ustawy o odpadach tj. podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów) oraz podmiot: zajmujący się wytwarzaniem, przechowywaniem, transportem lub wprowadzaniem na rynek pasz leczniczych lub produktów pośrednich, który jedynie transportuje lub przechowuje pasze lecznicze lub produkty pośrednie wyłącznie w zaplombowanych opakowaniach lub pojemnikach, prowadzący handel detaliczny paszami leczniczymi dla zwierząt domowych – który zbiera niezużyte lub przeterminowane pasze lecznicze lub produkty pośrednie od podmiotów, które jedynie kupują, przechowują lub transportują pasze lecznicze do stosowania wyłącznie w swoim gospodarstwie, od posiadaczy zwierząt futerkowych oraz posiadaczy zwierząt domowych.
  3. rodzajów odpadów lub ilości odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy o odpadach, tj. określonych w drodze rozporządzenia Ministra Klimatu z dnia 23 grudnia 2019 r., w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

JAKIE ILOŚCI I RODZAJE ODPADÓW NIE PODLEGAJĄ EWIDENCJI ODPADÓW?

Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 23 grudnia 2019 r., w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, jak jego sama nazwa wskazuje, określa rodzaje i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

Rozporządzenie określa 46 rodzajów odpadów dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów jeżeli nie zostaną przekroczone wskazane w rozporządzeniu ilości. Są to m.in.:

  • Odpady o kodzie 02 01 10 – odpady metalowe – w ilości do 10 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 01 – opakowania papieru i tektury – w ilości do 0,5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 03 – opakowania z drewna – w ilości 1 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 07 – opakowania ze szkła – w ilości do 0,5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 09 – opakowania tekstyliów – w ilości do 0,2 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 16 03 80 – produkty spożywcze przeterminowane lub nieprzydatne do spożycia – w ilości do 0,1 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 01 01 – odpady betonu lub gruz betonowy z rozbiórek i remontów – w ilości w ilości do 10 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 02 02 – szkło – w ilości do 5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 05 04 – gleba i ziemia w tym kamienie inne niż wymienione w 17 05 03 – w ilości do 20 Mg/rok.

WAŻNE:

Jeżeli w ciągu roku przekroczysz się ilość odpadów ujętych w rozporządzeniu, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, należy uzyskać wpis do rejestru BDO i rozpocząć ich ewidencjonowanie.

Istnieje ponadto możliwość prowadzenia tzw. uproszczonej ewidencji odpadów, która polega na prowadzeniu ewidencji odpadów jedynie z zastosowaniem karty przekazania odpadów.

KIEDY MOŻNA STOSOWAĆ UPROSZCZONĄ EWIDENCJĘ ODPADÓW?

Ewidencja odpadów w formie uproszczonej jest prowadzona z zastosowaniem jedynie karty przekazania odpadów.

Ewidencję taką mogą prowadzić:

  1. podmioty, które:
  • wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,
  • wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami komunalnymi, w ilości do 5 ton rocznie;
  1. transportujący odpady wykonujący wyłącznie usługę transportu odpadów;
  2. władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są stosowane w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz.

JAKA KARA GROZI ZA BRAK EWIDENCJI ODPADÓW?

Za nieprowadzenie ewidencji odpadów albo prowadzenie tej ewidencji w sposób nieterminowy lub niezgodny ze stanem rzeczywistym przewidziana jest administracyjna kara pieniężna w wysokości od 1 000 zł do 1 000 000 zł.

Wysokość kary określa Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska uwzględniając rodzaj naruszenia i jego wpływ na życie i zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary prowadzonej działalności oraz bierze pod uwagę skutki tych naruszeń i wielkość zagrożenia.

 

 

 

Kategorie
BDO Bez kategorii Opłata produktowa

Opłata produktowa a dropshipping

Opłata produktowa a dropshipping

Mimo pozornie bezproblemowej obsługi, dropshipping może nieść ze sobą konieczność spełniania różnych obowiązków, jak między innymi wpis w systemie BDO lub opłata produktowa.

Dropshipping jest modelem sprzedaży polegającym na sprzedaży produktów bez konieczności ich fizycznego posiadania. Sprzedawca składa zamówienie u dostawcy dopiero po otrzymaniu zamówienia od klienta. Dostawca z kolei dostarcza produkt bezpośrednio do klienta. W ten sposób sprzedawca nie musi martwić się magazynowaniem i wysyłką produktów.

Spotykane czasem stwierdzenie, że dropshipping nie jest objęty zagadnieniami związanymi z opłata produktową stanowiłoby daleko idące uproszczenie, nie zawsze zgodne z prawdą.

Punktem wyjścia w kontekście niniejszego artykułu jest obowiązek wskazany w ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, zgodnie z którym wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany zapewniać recykling odpadów opakowaniowych takiego samego rodzaju jak odpady opakowaniowe powstałe z tego samego rodzaju opakowań jak opakowania, w których wprowadził produkty do obrotu.

Wprowadzającym produkty w opakowaniach jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach, w szczególności:

  1.  wprowadzający do obrotu produkty w opakowaniach pod własnym oznaczeniem rozumianym jako znak towarowy lub pod własnym imieniem i nazwiskiem lub nazwą, których wytworzenie zlecił innemu przedsiębiorcy,
  2.  pakującego produkty wytworzone przez innego przedsiębiorcę i wprowadzającego je do obrotu,
  3. prowadzący:

– jednostkę lub jednostki handlu detalicznego o powierzchni handlowej powyżej 500 m2, sprzedającego produkty pakowane w tych jednostkach,

– więcej niż jedną jednostkę handlu detalicznego o łącznej powierzchni handlowej powyżej 5000 m2, sprzedającego produkty pakowane w tych jednostkach.

Wprowadzeniem do obrotu jest natomiast odpłatne albo nieodpłatne udostępnienie opakowań lub produktów w opakowaniach po raz pierwszy na terytorium kraju w celu używania lub dystrybucji; za wprowadzenie do obrotu uważa się także:

  1. import opakowań,
  2.  import produktów w opakowaniach,
  3. wewnątrzwspólnotowe nabycie opakowań,
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie produktów w opakowaniach

– dokonywane na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych definicji to, czy przedsiębiorca działający poprzez dropshipping jest zobowiązany do ponoszenia opłaty produktowej, zależy od treści umowy zawartej z hurtownią.

Opłata produktowa a dropshipping z hurtowni znajdujących się w Polsce

Jeżeli hurtownia, z którą współpracujesz znajduje się na terenie Polski, bardzo prawdopodobne, że nie ma potrzeby ponoszenia opłaty produktowej.

Produkt w opakowaniu można wprowadzić do obrotu tylko raz, dlatego jeżeli hurtownia sprowadziła towar z zagranicy we własnym zakresie lub nabyła go od producenta zlokalizowanego w Polsce, co do zasady obowiązki związane z opłatą produktową powinny być już uregulowane.

W przypadku, jeżeli hurtownia jest jednocześnie producentem produktów, zasadnym wydaje się przyjąć tezę, że ponownie hurtownia ponosi odpowiedzialność za obowiązki wynikające z opłaty produktowej. Okoliczność ta wynika z faktu, że to producent produktów w opakowaniach po raz pierwszy udostępnia je na terytorium kraju, przenosząc własność tego produktu na sprzedawcę, a następnie wysyła towar do klienta.

Jeżeli jednak sprzedawca w umowie z hurtownią zawarł klauzulę, że wraz ze sprzedażą towaru hurtowania pakuje produkty na zlecenie sprzedawcy, za rozliczenie opłaty produktowej odpowiada sprzedawca.

Zgodnie z tezą wyrażaną przez niektórych praktyków prawa ochrony środowiska,  niezależnie od klauzuli zawartej w umowie, sprzedawca odpowiada za rozliczenie opakowań transportowych, w które hurtownia dodatkowo pakuje produkty celem ich wysłania.

Ponadto, jeżeli produkty w opakowaniach opatrzone są znakiem sprzedawcy, za rozliczenie opłaty produktowej odpowiada sprzedawca.

Opłata produktowa a dropshipping z hurtowni znajdujących się za granicą

W przypadku sprowadzania towaru z zagranicy, obowiązki związane z opłatą produktową, co do zasady spoczywają na podmiocie udostępniającym produkty w opakowaniach po raz pierwszy na terytorium kraju, a więc na sprzedawcy.

Analogicznie do sytuacji związanej z wprowadzeniem produktów w opakowaniach pochodzących z hurtowni krajowych, sprzedawca odpowiada za rozliczenie opakowań transportowych, w które hurtownia dodatkowo pakuje produkty celem ich wysłania.

Istotną różnicą jest jednak odpowiedzialność za opakowania, w które produkty są pierwotnie zapakowane.

Tutaj istotnym wydaje się być zagadnienie własności zakupionego produktu.

Jeżeli bowiem z umowy zawartej z hurtownią wynika, że właścicielem produktu staje się sprzedawca, to on powinien ponosić odpowiedzialność za rozliczenie opakowań wprowadzanych na terytorium kraju wraz z produktami. Wówczas sprzedawca jest podmiotem udostępniający na rynku produkty po raz pierwszy.

Najczęstsze dodatkowe obowiązki wprowadzających produkty w opakowaniach

Podmiot wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany do posiadana prawidłowego wpisu w systemie BDO.

Sprzedawca wprowadzający na terytorium kraju produkty w postaci sprzętu elektrycznego lub elektronicznego jest obowiązany do uzyskania wpisu do rejestru BDO. Dodatkowo zapewnienia on poziomy zbierania, odzysku i recyklingu, prowadzenie publicznych kampanii edukacyjnych oraz realizuje sprawozdawczość.

Podmiot wprowadzający na terytorium kraju baterie lub akumulatory, również zamontowane w sprzęcie elektronicznym podlega obowiązkom w zakresie zapewnienia określonych ustawą poziomów zbierania zużytych baterii i akumulatorów, a także zarejestrowania się w rejestrze BDO.

Kategorie
BDO Bez kategorii Gospodarowanie odpadami

Zezwolenie na transport odpadów

Zezwolenie na transport odpadów

Aktualnie zniesiony został obowiązek posiadania zezwolenia na transport odpadów.

Zezwolenie zastąpiono obowiązkiem posiadania odpowiedniego wpisu do rejestru Bazy Danych o produktach i opakowaniach tj. rejestru BDO.

Zasady udzielenia wpisu do rejestru BDO ujęte zostały w ustawie o odpadach.

Wpis do rejestru BDO zatwierdza Marszałek Województwa właściwy dla miejsca, w którym znajduje się siedziba transportującego.

Transport odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami w zakresie ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi, w szczególności w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne odpadów, w tym stan skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować odpady, w tym zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 7 października 2016 r., w sprawie szczegółowych wymagań dla transportu odpadów.

Osoby lub inne podmioty zlecające usługę transportu odpadów muszą wskazać transportującemu odpady wykonującemu usługę transportu odpadów miejsce przeznaczenia odpadów oraz posiadacza odpadów, do którego należy dostarczyć odpady.

Dokumenty wymagane podczas transportu odpadów

Odpady transportuje się wraz z dokumentem potwierdzającym rodzaj transportowanych odpadów oraz dane zlecającego transport odpadów, a w przypadku odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości wraz z dokumentem potwierdzającym rodzaj transportowanych odpadów oraz nazwę gminy, z terenu której są odbierane odpady.

W przypadku transportu odpadów bez wymaganych dokumentów, w których wskazany jest posiadacz odpadów przekazujący odpad oraz posiadacz odpadów, do którego należy dostarczyć odpady, posiadaczem tych odpadów jest transportujący te odpady.

Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów ma obowiązek umieścić indywidualny numer rejestrowy, na dokumentach związanych z tą usługą.

Oznakowanie pojazdów transportujących odpady – transport krajowy

Środki transportu mają obowiązek być oznakowane zgodnie z wymogami zawartymi w ww. rozporządzeniu tj.:

·   środki transportu odpadów stanowiące pojazd albo zespół pojazdów oznacza się tablicą:

1) koloru białego o wymiarach 400 mm szerokości i 300 mm wysokości;

2) na której umieszcza się napis „ODPADY” naniesiony wielkimi literami koloru czarnego o wysokości minimum 100 mm i szerokości linii minimum 15 mm.

Jeżeli ze względu na wielkość lub konstrukcję środka transportu brakuje na nim powierzchni do umieszczenia tablicy, dopuszcza się zmniejszenie:

1) wymiaru tablicy do minimum 300 mm szerokości i minimum 120 mm wysokości;

2) wysokości napisu „ODPADY” do minimum 80 mm i szerokości linii do minimum 12 mm.

Oznakowanie umieszcza się w widocznym miejscu z przodu środka transportu, na jego zewnętrznej powierzchni. Oznakowanie powinno być czytelne i trwałe, w tym odporne na warunki atmosferyczne.

Oznakowanie pojazdów transportujących odpady – transport międzynarodowy

W przypadku środków transportu, przeznaczonych do transgranicznego transportu odpadów, zamiast oznakowania opisanego powyżej dopuszcza się oznakowanie środków transportu tablicą:

1) koloru białego o wymiarach 400 mm szerokości i 300 mm wysokości;

2) na której umieszcza się wielką literę „A” koloru czarnego o wysokości minimum 200 mm i szerokości linii minimum 20 mm.

Oznakowanie umieszcza się w widocznym miejscu z przodu środka transportu, na jego zewnętrznej powierzchni. Oznakowanie powinno być czytelne i trwałe, w tym odporne na warunki atmosferyczne.

Powyższych przepisów dotyczących dokumentacji wymaganej podczas transportu jak również oznakowania środków transportu nie stosuje się w przypadku gdy:

  1. nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, zgodnie z art. 66 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
  2. środkiem transportu transportuje się odpady inne niż niebezpieczne, w ilości nieprzekraczającej 100 kg.

 

Zasady międzynarodowego transportu odpadów

Istnieją dwie procedury dotyczące międzynarodowego przemieszczania odpadów, które zostały ujęte w rozporządzeniu (WE) NR 1013/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów.

Procedura uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody

Procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody podlegają przemieszczenia następujących odpadów:

a) jeżeli mają być poddane procesom unieszkodliwiania: wszystkich odpadów;

b) jeżeli mają być poddane procesom odzysku:

  • odpadów wyszczególnionych w załączniku IV, który obejmuje między innymi odpady wyszczególnione w aneksach II i VIII Konwencji bazylejskiej;
  • odpadów wyszczególnionych w załączniku IVA;
  • odpadów niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III, IIIB, IV lub IVA;
  • mieszanin odpadów niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III, IIIB, IV lub IVA, chyba że zostały wyszczególnione w załączniku IIIA.

Przemieszczanie powyższych odpadów wymaga uzyskania zezwolenia przez właściwe organy kraju wysyłki, przeznaczenia i tranzytu.

W Polsce zezwolenia wydawane są przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

Przed wydaniem zezwolenia na przywóz odpadów na teren kraju Główny Inspektor Ochrony Środowiska:

  1. występuje z wnioskiem o przedstawienie informacji dotyczącej przestrzegania przez prowadzącego działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów przepisów o ochronie środowiska – do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności związanej z gospodarowaniem odpadami, albo, jeżeli odbiorca odpadów nie będzie prowadził ich odzysku lub unieszkodliwiania, właściwego ze względu na jego miejsce siedziby albo zamieszkania;
  2. może wystąpić z wnioskiem o informację dotyczącą zgodności działalności prowadzonej przez odbiorcę odpadów z przepisami prawa regulującymi prowadzenie takiej działalności, w tym, w szczególności z przepisami o ochronie środowiska – do organu właściwego do wydania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów;
  3. występuje z wnioskiem do komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej o przedstawienie informacji dotyczącej przestrzegania przepisów dotyczących ochrony przeciwpożarowej w instalacji odzysku odpadów, w tym w miejscach magazynowania odpadów przed poddaniem ich procesom odzysku; w przypadku odpadów niepalnych przepisu nie stosuje się.

Organy, do których zwrócono się o przedstawienie informacji, są obowiązane przedstawić je niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia wniosku o informację.

Przemieszczanie odpadów można rozpocząć wyłącznie po uzyskaniu zgody wszystkich zainteresowanych organów.

WYJĄTEK:

Przemieszczanie odpadów przeznaczonych wyraźnie do badań laboratoryjnych, służących ocenie właściwości fizycznych lub chemicznych tych odpadów albo ustaleniu, czy nadają się one do odzysku lub unieszkodliwienia, nie podlega procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody. Zamiast tego obowiązują wymogi proceduralne określone w art. 18 rozporządzenia nr 1013/2006.

Ilość odpadów objętych wyłączeniem w przypadku wyraźnego przeznaczenia ich do badań laboratoryjnych odpowiada minimalnej ilości racjonalnie potrzebnej do prawidłowego przeprowadzenia badań w konkretnym przypadku i nie może przekraczać 25 kg.

Procedura informowania na podstawie art. 18 rozporządzenia nr 1013/2006 (tzw. załącznik VII)

Ogólnym obowiązkom w zakresie informowania, podlegają przemieszczenia następujących odpadów przeznaczonych do odzysku, jeżeli ilość przemieszczanych odpadów przekracza 20 kg:

a) odpadów wyszczególnionych w załączniku III lub IIIB rozporządzenia

b) mieszanin, niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III lub składających się z dwóch lub więcej rodzajów odpadów wymienionych w załączniku III, jeżeli skład tych mieszanin nie utrudnia poddania ich racjonalnemu ekologicznie odzyskowi i mieszaniny te zostały wyszczególnione w załączniku IIIA rozporządzenia

Wymogi dotyczące procedury informowania określa art. 18 Rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r., w sprawie przemieszczania odpadów:

  1. Przed rozpoczęciem przemieszczania odpadów wysyłający oraz odbiorca muszą zawrzeć pisemną umowę dotycząca przemieszczania odpadów.
  2. Ponadto dla ułatwienia śledzenia przemieszczania odpadów osoba podlegająca jurysdykcji państwa wysyłki, która organizuje przemieszczanie, zobowiązana jest zapewnić, by do przemieszczenia dołączony był dokument określony w załączniku VII do rozporządzenia.
  3. Dokument podpisywany jest przed dokonaniem przemieszczenia przez osobę, która organizuje przemieszczanie, przez prowadzącego instalację odzysku lub laboratorium oraz przez odbiorcę po otrzymaniu odpadów.

 

Wymogi ogólne dla międzynarodowego transportu odpadów

  1. W okresie od rozpoczęcia przemieszczania do dostarczenia odpadów do instalacji odzysku lub unieszkodliwiania odpady określone w dokumencie zgłoszeniowym lub w art. 18 nie mogą być mieszane z innymi odpadami.
  2. Wszystkie dokumenty przesłane do właściwych organów lub przez te organy są przechowywane przez właściwe organy, zgłaszającego, odbiorcę i prowadzącego instalację odbierającą odpady na terytorium Wspólnoty przez okres przynajmniej trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania.
  3. Osoba, która zorganizowała przemieszczanie, odbiorca oraz prowadzący instalację odbierającą odpady przechowują na terytorium Wspólnoty informacje przekazane zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006 przez okres przynajmniej trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania.
  4. Właściwe organy miejsca wysyłki lub przeznaczenia mogą podać do wiadomości publicznej przy zastosowaniu właściwych środków, takich jak Internet, informacje o zgłoszeniach przemieszczenia, na które wydały zgodę, jeśli informacja taka nie jest poufna zgodnie z przepisami krajowymi lub wspólnotowymi.

System SENT w transporcie odpadów

System SENT obejmie odpady w rozumieniu ustawy o odpadach, inne niż wymienione w ustawie o SENT, które są:

  • przywożone do Polski lub przewożone „w tranzycie” z jednego państwa członkowskiego UE do drugiego państwa członkowskiego UE, przez Polskę, oraz
  • przemieszczane na podstawie przepisów rozporządzenia nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przemieszczania odpadów.

Z obowiązku zgłaszania zwolnione są przewozy odpadów, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia 1013/2006, jeżeli ich ilość w przesyłce nie przekracza 20 kg.

Każdy przywóz odpadów do Polski, oraz przewóz odpadów przez terytorium Polski transportem drogowym oraz kolejowym musi zostać zarejestrowany w SENT prowadzonym przez Krajową Administrację Skarbową. Obowiązek dotyczy wszystkich rodzajów odpadów, w tym także odpadów z tzw. zielonej listy, których przywóz nie wymaga uzyskania zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.