usługi ochrona środowiska
SOZOS
Biuro Realizacji Ochrony Środowiska
Home » ochrona środowiska

Tag: ochrona środowiska

Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

System Kaucyjny za Opakowania – Co warto o nim wiedzieć

system kaucyjny; opakowania
system kaucyjny; opakowania

System kaucyjny za opakowania – Co warto o nim wiedzieć ?

System kaucyjny to mechanizm, który ma na celu ograniczenie ilości odpadów opakowaniowych i zwiększenie poziomu recyklingu.

W Polsce, jak i w wielu innych krajach, wdrożenie tego systemu jest odpowiedzią na rosnące wyzwania związane z ochroną środowiska.

W artykule tym omówimy szczegółowo, czym jest system kaucyjny, kogo i czego dotyczy, jakie obowiązki nakłada na przedsiębiorców oraz jakie kary grożą za niewywiązanie się z tych obowiązków.

Na czym polega kaucyjny dotyczący opakowań ?

System kaucyjny to zorganizowany sposób gospodarowania opakowaniami, w którym pobiera się kaucję przy zakupie produktów w opakowaniach. 

Kaucja ta jest zwracana konsumentowi po oddaniu opakowania do wyznaczonego punktu zbiórki. 

Zgodnie z przepisami, system kaucyjny obejmuje procesy związane z gromadzeniem, transportem, przetwarzaniem i ponownym użyciem lub recyklingiem opakowań po napojach. 

Mechanizm ten wspiera zrównoważone gospodarowanie zasobami i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska.

Kogo dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje szeroką grupę podmiotów. System ten obejmuje:

  • Producentów i importerów napojów, którzy wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym.
  • Przedsiębiorców prowadzących sklepy, zwłaszcza tych o powierzchni sprzedaży przekraczającej określony próg, które mają obowiązek przyjmowania zwróconych opakowań od konsumentów.
  • Konsumentów, bowiem to od nich będzie pobierana oraz zwracana kaucja oraz odbieranie będą opakowania.
Pierwszym ogniwem systemu kaucyjnego są jednak przedsiębiorcy wprowadzający produkty w opakowaniach na napoje.
Podmiotem takim jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach na napoje jednorazowego albo wielokrotnego użytku, o których mowa w załączniku do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, będących napojami, z wyłączeniem sprzedaży bezpośredniej polegającej na dostarczaniu napojów w opakowaniach przez wprowadzającego bezpośrednio napoje w opakowaniach.

Jakiego rodzaju opakowań dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje opakowania na napoje.

Opakowania te zdefiniowano jako opakowania na płyn przeznaczony do bezpośredniego wypicia, bez konieczności poddania go obróbce, w szczególności na wodę, sok, nektar, mleko, jogurt i inny pitny produkt mleczny, napój alkoholowy, z wyłączeniem płynów będących produktami leczniczymi w rozumieniu ustawy z 6.09.2001 r. – Prawo farmaceutyczne, wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy z 7.04.2022 r. o wyrobach medycznych oraz żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego w rozumieniu art. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 z 12.06.2013 r. w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała oraz uchylającego dyrektywę Rady 92/52/EWG, dyrektywy Komisji 96/8/WE, 1999/21/WE, 2006/125/WE i 2006/141/WE, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 41/2009 i (WE) nr 953/2009.

System kaucyjny dotyczy zatem opakowań, które spełniają określone kryteria.

Są to opakowania na napoje, wykonane z tworzyw sztucznych, szkła lub metalu, o pojemności od 1 litra do 3 litrów. 

W skład opakowań objętych systemem wchodzą:
  • Butelki plastikowe jednorazowe do 3 litrów,
  • Butelki szklane do 1,5 litra,
  • Puszki metalowe do 1 litra.

Obowiązki przedsiębiorców wprowadzających napoje w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym

Przedsiębiorcy mają szereg obowiązków związanych z funkcjonowaniem systemu kaucyjnego:

  • Wpis w systemie BDO

    Przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym muszą wykazać to w ramach wpisu w systemie BDO.

  • Osiąganie poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych

    Przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym muszą osiągać określone poziomy zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

  • Prowadzenie ewidencji

    Przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach zobowiązani będą do uzupełnienia prowadzonej przez nich ewidencji opakowań o informacje o liczbie i pojemności opakowań, w których wprowadzili napoje, z podziałem na rodzaje opakowań.

  • Oznakowanie opakowań

    Wszystkie opakowania objęte systemem muszą być odpowiednio oznakowane, aby konsument wiedział, że opakowanie jest zwrotne i jakie są zasady jego zwrotu.

  • Składanie sprawozdań w systemie BDO

    Sprawozdania należy składać do 15 marca za poprzedni rok objęty sprawozdaniem.

  • Odprowadzanie opłaty produktowej

Obowiązek obliczenia oraz odprowadzenia opłaty następuje w przypadku nieosiągnięcia poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy mają możliwość zawarcia umowy z tzw. podmiotem reprezentujących, który zrealizuje obowiązek zbierania w ich imieniu.

Zwolnienie z opłaty produktowej wynikające z funkcjonowania systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach, w przypadku wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg, będą mogli skorzystać z pomocy de minimis.

Tym samym prowadzona przez nich działalność nie będzie wiązała się z koniecznością uiszczenia opłaty.

Zwolnienie nie wyklucza konieczności realizacji pozostałych obowiązków.

Obowiązki przedsiębiorców prowadzących jednostki handlowe w zakresie systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy prowadzący jednostki handlowe, w których użytkownikom końcowym są oferowane napoje w opakowaniach objęte systemem kaucyjnym, zostały podzielone na:

  1. jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2,

  2. jednostki o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2.

W pierwszym przypadku, ustawodawca zobowiązał przedsiębiorców do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania kaucji. Dopuszczono jednocześnie możliwość uczestniczenia tych podmiotów w systemie zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy prowadzący większe jednostki handlowe (o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2) są obowiązani do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania i zwracania kaucji oraz zbieraniu pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Odbiór opakowań może następować na zasadzie zbiórki ręcznej bądź w automatach do zbiórki opakowań.

W zakresie zawierania umów przez prowadzących jednostki handlowe z podmiotami reprezentującymi, prowadzący jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2, są zobowiązani do zawarcia umowy co najmniej z jednym podmiotem reprezentującym.

Prowadzący większe jednostki handlowe mają obowiązek zawrzeć umowę z każdym podmiotem reprezentującym.

Warto wskazać, że przedsiębiorcy, którzy uczestniczą w systemie pobierania i zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych, są zobowiązani do prowadzenia ewidencji.

Kary za niewywiązanie się z obowiązków dotyczących systemu kaucyjnego

Kary za nieprzestrzeganie systemu kaucyjnego uregulowano w ustawie o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Wysokość kar, jest różna i zależy od rodzaju nieprzestrzeganego obowiązku. Przedział kar ustalono w wysokości od 10 tys. zł do 500 tys. zł.

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów w zakresie systemu kaucyjnego sprawuje Inspekcja Ochrony Środowiska.

Od kiedy obowiązuje system kaucyjny ?

System kaucyjny obowiązuje od 1 stycznia 2025 r.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Pozwolenie na emisję Zgłoszenie instalacji

Piec o mocy 1 MW lub większej – Zgłoszenie instalacji energetycznej

piec o mocy 1 MW; zgłoszenie instalacji; wymogi prawne; procedury administracyjne; dokumenty do zgłoszenia; instalacja pieca; konsekwencje prawne; duża moc pieca; regulacje prawne; ochrona środowiska
piec o mocy 1 MW; zgłoszenie instalacji; wymogi prawne; procedury administracyjne; dokumenty do zgłoszenia; instalacja pieca; konsekwencje prawne; duża moc pieca; regulacje prawne; ochrona środowiska

Zgłoszenie pieca o mocy 1 MW lub większej z  tytułu emisji zanieczyszczeń do powietrza

Dochowanie wymagań formalnych związanych z zakupem oraz rozpoczęciem używania instalacji energetycznej w postaci pieca to istotne zagadnienia dla firm stawiających na swoją niezależność, stabilność działania, a także redukcję kosztów.

Zgłoszenia pieca – instalacji energetycznej, a przepisy prawa ochrony środowiska

Zgodnie z art. 152 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, instalacja, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogąca negatywnie oddziaływać na środowisko, podlega zgłoszeniu organowi ochrony środowiska.

Zgodnie z pkt 16 załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia, pozwolenia nie wymagają instalacje energetyczne o nominalnej mocy cieplnej do:

  1. 5 MW – opalane węglem kamiennym;
  2. 10 MW – opalane koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi lub opalane koksem, biomasą4), olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi5) oraz węglem kamiennym, z tym że nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW;
  3. 15 MW – opalane paliwem gazowym lub opalane paliwem gazowym oraz węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi, z tym że nominalna moc cieplna3) wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW, a nominalna moc cieplna3) wprowadzona w węglu kamiennym, koksie, biomasie, oleju napędowym, oleju opałowym, benzynie, biopaliwach ciekłych, nie przekracza 10 MW.

W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia, zgłoszenia wymagają instalacje energetyczne o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 1 MW.

W związku z powyższym, piec, którego moc jest równa lub większa 1 MW wymagają zgłoszenia.

Więcej niż jeden piec na terenie zakładu

Zgodnie z treścią rozporządzenia w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia, parametry tego samego rodzaju, o których mowa powyżej (tj. w tym przypadku moc), charakteryzujące skalę działalności prowadzonej w instalacji i odnoszące się do więcej niż jednej instalacji tego samego rodzaju położonych na terenie jednego zakładu sumuje się.

Co to instalacja energetyczna ?

Instalacja energetyczna to instalacja, w której następuje proces spalania paliw w celu wytworzenia wyłącznie energii.

Krok po Kroku: Zgłoszenie instalacji energetycznej z tytułu emisji zanieczyszczeń do powietrza

Droga przez proces zgłoszenia instalacji energetycznej może wydawać się zniechęcająca, ale nie warto jej zaniedbywać.

1. Dokumentacja – Zgłoszenie instalacji

Elementy zgłoszenia zostały szczegółowo wymieniu w ustawie Prawo ochrony środowiska, zgodnie z którą, zgłoszenie powinno zawierać:

  • oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
  • adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
  • rodzaj i zakres prowadzonej działalności, w tym wielkość produkcji lub wielkość świadczonych usług;
  • czas funkcjonowania instalacji (dni tygodnia i godziny);
  • wielkość i rodzaj emisji;
  • opis stosowanych metod ograniczania wielkości emisji;
  • informację, czy stopień ograniczania wielkości emisji jest zgodny z obowiązującymi przepisami.

2. Złożenie zgłoszenia– również online

Zgłoszenie składa się do właściwego organu ochrony środowiska, którym będzie najczęściej starosta lub prezydent miasta na prawach powiatu.

W sprawie zgłoszenia instalacji może być również właściwy Marszałek województwa lub Regionalny dyrektor ochrony środowiska.

W dobie obecnych możliwości oraz stopniowego dostosowywanie przepisów, zgłoszenie instalacji, opatrzone podpisem zaufanym lub kwalifikowanym, może zostać złożone drogą elektroniczną.

Instalację nową lub zmienioną w istotny sposób musisz zgłosić najpóźniej 30 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia jej eksploatacji.

Jeżeli nie zgłosiłeś instalacji przed rozpoczęciem eksploatacji pieca, zgłoś ją jak najszybciej.

Do zgłoszenia instalacji energetycznej należy dołączyć dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 120 zł za przyjęcie zgłoszenia instalacji mogących negatywnie oddziaływać na środowisko, z których emisja nie wymaga pozwolenia.

Opłatę skarbową  wpłać na konto urzędu, w którym składasz wniosek

3. Procedura sprawdzenia zgłoszenie instalacji 

Organ dokonuje sprawdzenia przekazanego zgłoszenia w terminie 30 dni liczonych od dnia wpływu dokumentów do urzędu.

Jeżeli eksploatacja instalacji objętej zgłoszeniem powodowałaby przekroczenie standardów emisyjnych lub standardów jakości środowiska albo jeżeli instalacja nie spełnia wymagań ochrony środowiska, organ rozpatrujący sprawę może wnieść sprzeciw.

Od decyzji organu rozpatrującego sprawę możesz wnieść odwołanie w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia.

4. Eksploatacja instalacji

Do rozpoczęcia eksploatacji instalacji można przystąpić, jeżeli organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.

Korzyści z przestrzegania przepisów ustawy Prawo ochrony środowiska

Jeżeli piec został zgłoszony ze względu na pochodzącą z niego emisję w sposób prawidłowy, jego użytkownik nie jest zagrożony sankcjami administracyjnymi.

Należy pamiętać, że eksploatacja instalacji energetycznej podlega uwzględnieniu w corocznych sprawozdaniach dotyczących zakresu korzystania ze środowiska.

Niedokonanie zgłoszenia instalacji energetycznej lub jej eksploatacja niezgodnie ze zgłoszeniem jest zagrożone wstrzymaniem eksploatacji instalacji przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

Niedokonanie zgłoszenia pieca jest także zagrożone karą grzywny.

Najczęściej Zadawane Pytania

1. Czy zgłoszenie pieca jest obowiązkowe dla wszystkich pieców stanowiących instalacje energetyczne ?

Nie. Jeżeli instalacja energetyczna cechuje się mocą mniejszą nić 1 MW, nie podlega ona zgłoszeniu.

2. Czy zgłoszenie instalacji energetycznej podlega opłacie ?

Tak, zgłoszenie instalacji energetycznej podlega opłacie skarbowej za przyjęcie zgłoszenia instalacji mogących negatywnie oddziaływać na środowisko, z których emisja nie wymaga pozwolenia.

3. Co się stanie, jeśli organ nie przyjmie zgłoszenia instalacji energetycznej ?

Organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia dotyczącego instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny może wnieść sprzeciw do zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia.

Od decyzji:

  • w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia,
  • określającej wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczące eksploatacji zgłoszonej instalacji, w szczególności warunki i wielkości emisji,

możesz się odwołać w terminie 14 dni od daty jej doręczenia.

4. Czy niezgłoszenie pieca podlega karze ?

Tak, niezgłoszenie pieca jest zagrożone karą grzywny.

Dodatkowo, organ inspekcji ochrony środowiska może wstrzymać jego eksploatację.

5. Jak często należy odnawiać zgłoszenie instalacji energetycznej ?

Zgłoszenie instalacji energetycznej jest dokonywane tylko raz i nie jest ograniczone terminem ważności.

Jeżeli jednak instalacja zostałaby poddana istotnym zmianom, należy ponownie dokonać zgłoszenia.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie dokonania zgłoszenia instalacji, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Pozwolenie wodnoprawne

Ścieki z myjni samochodowej – obowiązek uzyskania pozwolenia wodnoprawnego

ścieki z myjni samochodowej; pozwolenie wodnoprawne; gospodarka ściekowa; przepisy prawne; ochrona środowiska; procedury administracyjne; myjnia samochodowa; zarządzanie ściekami; wymogi prawne; sankcje za brak pozwolenia
ścieki z myjni samochodowej; pozwolenie wodnoprawne; gospodarka ściekowa; przepisy prawne; ochrona środowiska; procedury administracyjne; myjnia samochodowa; zarządzanie ściekami; wymogi prawne; sankcje za brak pozwolenia

Wprowadzenie

Myjnie samochodowe odgrywają istotną rolę w utrzymaniu czystości pojazdów, co przekłada się na ich popularność oraz coraz lepszą dostępność. Proces mycia samochodów przyczynia się jednak do powstawania ścieków, które mogą negatywnie wpływać na środowisko. Ważne jest zatem, aby zrozumieć, jakie obowiązki mają właściciele myjni samochodowych z punktu widzenia ochrony środowiska w zakresie ich eksploatacji.

Czym są ścieki z myjni samochodowej ?

Ścieki z myjni samochodowej stanowią mieszaninę różnych substancji chemicznych, które pochodzą z procesów mycia pojazdów. Mogą to być resztki detergentów, oleje, smary oraz osady z samochodów.

Ścieki z myjni samochodowej mogą zawierać wiele szkodliwych substancji, takich jak fosforany, węglowodory i inne zanieczyszczenia, które mogą negatywnie wpływać na jakość wód, a tym samym na środowisko.

Definicja ścieków przemysłowych

Zgodnie z art. 3 pkt 38c ustawy Prawo ochrony środowiska, przez ścieki przemysłowe rozumie się ścieki niebędące ściekami bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi będącymi skutkiem opadów atmosferycznych, powstałe w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną ze ściekami innego podmiotu, odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu.

Definicję ścieków przemysłowych zawiera również ustawa prawo wodne, gdzie w art. 16 pkt 64 ustawodawca powtórzył definicję zawartą w ustawie Prawo ochrony środowiska.

Ścieki przemysłowe powstające w wyniku procesów technologicznych prowadzonych z myjni zawierają substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, m.in. substancje ropopochodne, substancje powierzchniowo czynne, chlorki itp.

Kiedy konieczne jest uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego ?

Pozwolenie wodnoprawne jest wymagane w przypadku szczególnego korzystania z wód.

Szczególnym korzystanie z wód jest między innymi wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych będących własnością innych podmiotów ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach wydanych na podstawie art. 100 ust. 1.

Pozwolenie wodnoprawne jest wymagane również w przypadku usług wodnych polegających na wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, obejmujące także wprowadzanie ścieków do urządzeń wodnych.

Czy myjnia samochodowa wymaga pozwolenia wodnoprawnego ?

Pozwolenie wodnoprawne może obejmować:

• wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych, będących własnością innych podmiotów, ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, których wprowadzanie w ściekach przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego,

• wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi na zasadach wynikających z Rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego.

Co ważne, ustawa prawo wodne wprowadza szeroki zakres regulacji zabraniających wprowadzania ścieków przemysłowych do wód lub do ziemi

Najczęstszym przypadkiem podstawy uzyskania pozwolenia wodnoprawnego w przypadku myjni jest wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych, będących własnością innych podmiotów, ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego.

W związku z wysokim prawdopodobieństwem wystąpienia substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska, myjnia samochodowa powinna uzyskać pozwolenie wodnoprawne.

Co ważne, wprowadzanie ścieków do urządzeń kanalizacyjnych będących własnością innych podmiotów występuje zarówno w przypadku ich odprowadzania bezpośrednio do systemu kanalizacji przemysłowej, jak i w przypadku gromadzenia ścieków w zbiorniku bezodpływowym, a następnie przekazania ich np. do oczyszczalni ścieków.

Jakie substancje są szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego ?

Substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego zostały wskazane w w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 12 lipca 2019 r. w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego oraz warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu do wód lub do ziemi ścieków, a także przy odprowadzaniu wód opadowych lub roztopowych do wód lub do urządzeń wodnych.

Są to miedzy innymi:

  • związki fluorowcoorganiczne lub substancje, które mogą tworzyć takie związki w środowisku wodnym
  • związki fosforoorganiczne
  • związki cynoorganiczne
  • substancje, które mają właściwości rakotwórcze, mutagenne lub teratogenne w środowisku wodnym lub przez to środowisko
  • rtęć i jej związki
  • kadm i jego związki
  • trwałe oleje mineralne i węglowodory ropopochodne
  • trwałe syntetyczne substancje, które mogą pływać, pozostawać w zawieszeniu lub tonąć i które mogą kolidować z jakimikolwiek sposobami wykorzystania wód powierzchniowych.

Ścieki z myjni samochodowej a decyzja środowiskowa.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku realizacji przedsięwzięć, które mogą zawsze znacząco oddziaływać na środowisko lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 80 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, zaliczane są instalacje do oczyszczania ścieków przemysłowych z wyłączeniem instalacji, które nie powodują wprowadzania do wód lub urządzeń ścieków zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 12 lipca 2019 r. w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego oraz warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu do wód lub do ziemi ścieków, a także przy odprowadzaniu wód opadowych lub roztopowych do wód lub do urządzeń wodnych.

W związku z powyższym, układ podczyszczający, na który składa się separator substancji ropopochodnych oraz osadnik, służący do podczyszczenia ścieków przemysłowych, będzie kwalifikowany jako urządzenie, o którym mowa powyżej i będzie wymagać uzyskania decyzji środowiskowej.

Podczyszczenie ścieków przy mocy separatora oraz osadnika, przeważnie nie pozwala na wyeliminowanie obecności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego zawartych w ściekach z myjni.

Zgodnie z art. 407 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo wodne, do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego dołącza się m.in. decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, jeżeli jest wymagana.

Na podstawie tego przepisu organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych ma prawo żądać przedstawienia decyzji środowiskowej, a w przypadku jej niedołączenia – uznać złożony wniosek o wydanie pozwolenia wodnoprawnego za niekompletny.

Jakie dokumenty są niezbędne do wydania pozwolenia wodnoprawnego dla myjni samochodowej ?

Pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek, do którego powinniśmy dołączyć miedzy innymi:

  1. operat wodnoprawny
  2. decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, jeżeli jest wymagana
  3. wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzję o warunkach zabudowy, jeżeli są wymagane
  4. ocenę wodnoprawną, jeżeli jest wymagana
  5. wypisy z rejestru gruntów lub uproszczone wypisy z rejestru gruntów dla nieruchomości usytuowanych w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub w zasięgu oddziaływania planowanych do wykonania urządzeń wodnych

Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, dołączyć należy także zgodę właściciela tych urządzeń lub obowiązującą na dzień złożenia wniosku umowę obejmującą zobowiązanie do odbioru tych ścieków zawartą z właścicielem tych urządzeń.

Na jaki okres wydaje się pozwolenie wodnoprawne dotyczące ścieków z myjni samochodowej ?

Pozwolenie wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód wydawane jest na 4 lata.

Kto wydaje pozwolenie wodnoprawne dotyczące ścieków z myjni samochodowej ?

Pozwolenia udziela właściwy ze względu ma miejsce korzystania z wód właściwy organ Wód Polskich.

Jaka jest kara za odprowadzanie ścieków z myjni samochodowej bez pozwolenia wodnoprawnego ? 

Kary za nielegalne korzystanie z zasobów wodnych mogą być surowe i obejmować decyzję wstrzymaniu działalności zakładu lub jego części.

Korzystanie z wód lub wykonanie urządzenia wodnego bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego naraża Cię również na karę aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Więcej o tym, jak uzyskać pozwolenie wodnoprawne – kliknij TUTAJ

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami

Ewidencja odpadów – Obowiązki, procedury i wymagania

ewidencja odpadów; pomoc ewidencja odpadów; prowadzenie ewidencji odpadów
ewidencja odpadów; pomoc ewidencja odpadów; prowadzenie ewidencji odpadów

 

CO TO JEST EWIDENCJA ODPADÓW?

Ewidencja odpadów to wykaz rodzaju, ilości oraz sposobu postępowania z odpadami.

JAK PROWADZIĆ EWIDENCJĘ ODPADÓW?

Ewidencję odpadów należy prowadzić elektronicznie w Bazie Danych o produktach i opakowaniach oraz gospodarce odpadami (BDO).

Ewidencja odpadów jest prowadzona z zastosowaniem następujących dokumentów:

1) w przypadku posiadaczy odpadów:

  • karty przekazania odpadów,
  • karty ewidencji odpadów,
  • karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych,
  • karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
  • karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji;

2) w przypadku sprzedawcy odpadów i pośrednika w obrocie odpadami, niebędących posiadaczami odpadów – karty ewidencji odpadów niebezpiecznych;

3) w przypadku:

a) podmiotu odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,

b) posiadacza odpadów prowadzącego zbieranie lub przetwarzanie odpadów komunalnych,

c) transportującego odpady komunalne

– karty przekazania odpadów komunalnych.

W przypadku posiadacza odpadów przekazującego odpady do składowania oraz zarządzającego składowiskiem odpadów ewidencja odpadów obejmuje dodatkowo dokumenty, tj.:

  • podstawową charakterystykę odpadów;
  • wyniki testów zgodności.

Szczegółowe informacje, co powinny zawierać ewidencja odpadów wskazano w art. 67 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Ponadto posiadacz odpadów jest obowiązany do przechowywania dokumentów i wszelkich danych, na podstawie których są sporządzane dokumenty ewidencji odpadów przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone te dokumenty.

Posiadacz odpadów jest obowiązany do udostępniania dokumentów i wszelkich danych na żądanie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

JAK WYGLĄDA KARTA EWIDENCJI ODPADÓW/ KARTA PRZEKAZANIA ODPADÓW?

Wzór karty przekazania odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5a do ustawy o odpadach.

Wzór karty przekazania odpadów komunalnych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5b do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5c do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5d do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5e do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5f do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji odpadów niebezpiecznych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5g do ustawy o odpadach.

KTO ZOBOWIĄZANY JEST DO PROWADZENIA EWIDENCJI ODPADÓW?

Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów spoczywa na każdym podmiocie, który wytwarza lub gospodaruje odpadami.

Jeżeli chodzi o wymogi dotyczące prowadzenia kart przekazania odpadów, przedstawiają się one następująco:

  1. Posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do następnego posiadacza odpadów albo do innych prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, przed rozpoczęciem ich transportu ma obowiązek sporządzić kartę przekazania odpadów
  2. Kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady, jest obowiązany posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane z BDO, umożliwiające weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów ze stanem rzeczywistym.
  3. Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady od innego posiadacza odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przejęciu tych odpadów, jest obowiązany potwierdzić w BDO przejęcie odpadów oraz dodać w niej informacje o masie odpadów, jeżeli jest ona inna niż masa podana przez posiadacza, który przekazał odpady, a także informacje o dacie i godzinie przejęcia odpadów.
  4. Ponadto, posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przekazaniu tych odpadów, dodaje w BDO informacje o masie odpadów oraz o dacie i godzinie ich przekazania.
  5. Transportujący odpady ma obowiązek potwierdzić transport odpadów w BDO niezwłocznie po zakończeniu transportu.

Jeżeli jeden z posiadaczy odpadów nie jest objęty obowiązkiem prowadzenia ewidencji odpadów możliwe jest niesporządzanie karty przekazania odpadów.

Natomiast obowiązki dotyczące prowadzenia kart ewidencji odpadów polegają na tym, że:

Posiadacz odpadów prowadzi kartę ewidencji odpadów dla każdego rodzaju odpadów odrębnie, z tym że:

– dla komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o odpadach tj. w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz, do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne, przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – wytwórca tych osadów prowadzi kartę ewidencji komunalnych osadów ściekowych;

– dla zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego – przedsiębiorca prowadzący zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym prowadzi kartę ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

– dla pojazdów wycofanych z eksploatacji – przedsiębiorca prowadzący stację demontażu lub punkt zbierania pojazdów, o których mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, prowadzi kartę ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Od powyższych wymogów prowadzenia ewidencji odpadów istnieje jednak szereg wyjątków:

KTO JEST ZWOLNIONY Z OBOWIĄZKU PROWADZENIA EWIDENCJI ODPADÓW?

Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy:

  1. wytwórców:
  • odpadów komunalnych,
  • odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te zostały przekazane do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów,
  • będących rolnikami gospodarującymi na powierzchni użytków rolnych poniżej 75 ha, o ile nie podlegają wpisowi do rejestru BDO,
  • odpadów budowlanych i rozbiórkowych pochodzących z robót budowlanych prowadzonych przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami;
  1. osób fizycznych i jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, które wykorzystują odpady na potrzeby własne,
  2. podmiotów, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 i 12 ustawy o odpadach tj. podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów) oraz podmiot: zajmujący się wytwarzaniem, przechowywaniem, transportem lub wprowadzaniem na rynek pasz leczniczych lub produktów pośrednich, który jedynie transportuje lub przechowuje pasze lecznicze lub produkty pośrednie wyłącznie w zaplombowanych opakowaniach lub pojemnikach, prowadzący handel detaliczny paszami leczniczymi dla zwierząt domowych – który zbiera niezużyte lub przeterminowane pasze lecznicze lub produkty pośrednie od podmiotów, które jedynie kupują, przechowują lub transportują pasze lecznicze do stosowania wyłącznie w swoim gospodarstwie, od posiadaczy zwierząt futerkowych oraz posiadaczy zwierząt domowych.
  3. rodzajów odpadów lub ilości odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy o odpadach, tj. określonych w drodze rozporządzenia Ministra Klimatu z dnia 23 grudnia 2019 r., w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

JAKIE ILOŚCI I RODZAJE ODPADÓW NIE PODLEGAJĄ EWIDENCJI ODPADÓW?

Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 23 grudnia 2019 r., w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, jak jego sama nazwa wskazuje, określa rodzaje i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

Rozporządzenie określa 46 rodzajów odpadów dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów jeżeli nie zostaną przekroczone wskazane w rozporządzeniu ilości. Są to m.in.:

  • Odpady o kodzie 02 01 10 – odpady metalowe – w ilości do 10 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 01 – opakowania papieru i tektury – w ilości do 0,5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 03 – opakowania z drewna – w ilości 1 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 07 – opakowania ze szkła – w ilości do 0,5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 09 – opakowania tekstyliów – w ilości do 0,2 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 16 03 80 – produkty spożywcze przeterminowane lub nieprzydatne do spożycia – w ilości do 0,1 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 01 01 – odpady betonu lub gruz betonowy z rozbiórek i remontów – w ilości w ilości do 10 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 02 02 – szkło – w ilości do 5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 05 04 – gleba i ziemia w tym kamienie inne niż wymienione w 17 05 03 – w ilości do 20 Mg/rok.

WAŻNE:

Jeżeli w ciągu roku przekroczysz się ilość odpadów ujętych w rozporządzeniu, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, należy uzyskać wpis do rejestru BDO i rozpocząć ich ewidencjonowanie.

Istnieje ponadto możliwość prowadzenia tzw. uproszczonej ewidencji odpadów, która polega na prowadzeniu ewidencji odpadów jedynie z zastosowaniem karty przekazania odpadów.

KIEDY MOŻNA STOSOWAĆ UPROSZCZONĄ EWIDENCJĘ ODPADÓW?

Ewidencja odpadów w formie uproszczonej jest prowadzona z zastosowaniem jedynie karty przekazania odpadów.

Ewidencję taką mogą prowadzić:

  1. podmioty, które:
  • wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,
  • wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami komunalnymi, w ilości do 5 ton rocznie;
  1. transportujący odpady wykonujący wyłącznie usługę transportu odpadów;
  2. władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są stosowane w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz.

JAKA KARA GROZI ZA BRAK EWIDENCJI ODPADÓW?

Za nieprowadzenie ewidencji odpadów albo prowadzenie tej ewidencji w sposób nieterminowy lub niezgodny ze stanem rzeczywistym przewidziana jest administracyjna kara pieniężna w wysokości od 1 000 zł do 1 000 000 zł.

Wysokość kary określa Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska uwzględniając rodzaj naruszenia i jego wpływ na życie i zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary prowadzonej działalności oraz bierze pod uwagę skutki tych naruszeń i wielkość zagrożenia.

 

 

 

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Bez kategorii Opłata produktowa

Obowiązki sprzedawcy produktów w opakowaniach oraz opakowań

wprowadzanie produktów w opakowaniach
wprowadzanie produktów w opakowaniach

Wprowadzanie produktów w opakowaniach oraz opakowań – główne obowiązki

Obowiązek posiadania wpisu do rejestru BDO

Wprowadzanie produktów w opakowaniach oraz wprowadzanie opakowań wiąże się z wieloma obowiązkami, w tym przede wszystkim związanymi z systemem BDO.

Obowiązkowym wpisem do rejestru objęci są między innymi przedsiębiorcy:

– dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach, czyli dokonujący wywozu produktów w opakowaniach z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej,

– eksportujący opakowania lub produkty w opakowaniach, czyli wywożący opakowania/produkty w opakowaniach z terytorium Polski na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej,

– wprowadzający opakowania, czyli  producent opakowań, importer opakowań, podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań lub podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań,

– wprowadzający produkty w opakowaniach, czyli przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach,

– prowadzący jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego, w której są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego, objęte opłatą recyklingową.

Obowiązek osiągnięcia odpowiedniego poziomu recyklingu odpadów opakowaniowych

Do dnia 31 grudnia 2030 r. oraz w kolejnych latach podmiot, który realizuje wprowadzanie produktów w opakowaniach jest obowiązany osiągnąć poziom recyklingu odpadów opakowaniowych co najmniej w wysokości określonej w załączniku nr 1 do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany zapewniać recykling odpadów opakowaniowych takiego samego rodzaju jak odpady opakowaniowe powstałe z tego samego rodzaju opakowań jak opakowania, w których wprowadził produkty do obrotu.

Wprowadzający produkty w opakowaniach wykonuje obowiązek samodzielnie albo za pośrednictwem organizacji odzysku opakowań, której zleci jego wykonanie.

KIEDY MOŻNA WYKONAĆ OBOWIĄZEK ZAPEWNIENIA RECYKLINGU ODPADÓW OPAKOWANIOWYCH SAMODZIELNIE?

Wprowadzający produkty w opakowaniach może wykonywać obowiązek samodzielnie, jeżeli poddaje recyklingowi wyłącznie odpady opakowaniowe wytworzone przez siebie lub odpady opakowaniowe zebrane od innych posiadaczy odpadów, takiego samego rodzaju i w takiej samej masie jak odpady opakowaniowe powstałe z wprowadzonych przez niego do obrotu produktów w opakowaniach.

ZASADY RECYKLINGU ODPADÓW OPAKOWANIOWYCH WYKONYWANEGO PRZEZ ORGANIZACJĘ ODZYSKU OPAKOWAŃ

Organizacja odzysku opakowań przejmuje obowiązek wprowadzającego produkty w opakowaniach na podstawie zawartej z nim w formie pisemnej umowy, w odniesieniu do całej masy opakowań jednego lub kilku rodzajów, jakie wprowadzający produkty w opakowaniach wprowadził do obrotu w danym roku kalendarzowym.

Wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany przekazać organizacji odzysku opakowań dane niezbędne do realizacji przejętego przez tę organizację obowiązku.

W przypadku nieprzekazania organizacji odzysku opakowań danych podmiot, który realizuje wprowadzanie produktów w opakowaniach jest obowiązany do wniesienia opłaty produktowej obliczonej w odniesieniu do produktów w opakowaniach, o których nie poinformował organizacji odzysku opakowań, a które wprowadził do obrotu w roku stanowiącym podstawę do obliczenia poziomu recyklingu.

Wprowadzający produkty w opakowaniach oraz organizacja odzysku opakowań są obowiązani przechowywać zawarte między sobą umowy, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym umowa przestała obowiązywać.

Obowiązek prowadzenia ewidencji

Wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany prowadzić ewidencję w postaci papierowej albo elektronicznej, obejmującą informacje o masie opakowań, w których wprowadził do obrotu produkty w danym roku kalendarzowym.

Podmiot, który realizuje wprowadzanie produktów w opakowaniach jest obowiązany przechowywać informacje zawarte w ewidencji przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego informacje dotyczą.

W przypadku gdy wprowadzający produkty w opakowaniach nie prowadzi ewidencji, albo prowadzi ją nierzetelnie, informacje o masie opakowań, w których wprowadził on do obrotu produkty, marszałek województwa lub wojewódzki inspektor ochrony środowiska ustalają na podstawie wszelkich dostępnych informacji, a w razie ich braku – szacunkowo.

Masę odpadów opakowaniowych poddanych recyklingowi oraz zastosowany proces odzysku ustala się na podstawie dokumentu DPR.

CO TO JEST DOKUMENT DPR I EDPR?

DOKUMENT DPR

Dokument potwierdzający recykling odpadów opakowaniowych, w tym określający masę tych odpadów i sposób ich recyklingu.

DOKUMENT EDPR

Dokument potwierdzający odpowiednio eksport odpadów opakowaniowych albo wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów opakowaniowych w celu poddania ich recyklingowi, w tym określający masę tych odpadów.

Co do zasady, dokument, sporządza się za pośrednictwem indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, tj. BDO, na wniosek złożony przez wprowadzającego produkty w opakowaniach, organizację odzysku opakowań lub organizację samorządu gospodarczego.

Obowiązek wniesienia opłaty produktowej

Wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany zapewniać recykling odpadów opakowaniowych takiego samego rodzaju jak odpady opakowaniowe powstałe z tego samego rodzaju opakowań jak opakowania, w których wprowadził produkty do obrotu.

W przypadku kiedy wprowadzający produkty w opakowaniach oraz organizacja odzysku opakowań, nie wykonali ww. obowiązku są obowiązani wnieść opłatę produktową obliczoną oddzielnie w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu recyklingu oraz poziomu recyklingu dla wszystkich opakowań razem.

Podstawę obliczenia opłaty produktowej stanowi masa w kilogramach opakowań danego rodzaju, w których produkty zostały wprowadzone do obrotu.

Sposób obliczania opłaty produktowej określa załącznik nr 2 do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Maksymalna stawka opłaty produktowej dla opakowań wynosi 4,50 zł za 1 kg.

Opłata produktowa jest wnoszona na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, którego opłata dotyczy.

W przypadku gdy wprowadzający produkty w opakowaniach oraz organizacja odzysku opakowań, pomimo ciążącego obowiązku, nie wnieśli opłaty produktowej albo wnieśli opłatę niższą od należnej, marszałek województwa ustala, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu opłaty produktowej. W przypadku niewykonania ww. decyzji, marszałek województwa ustala, w drodze nowej decyzji, dodatkową opłatę produktową w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewniesionej opłaty produktowej.

Termin uiszczenia opłat, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca ich wysokość stała się ostateczna.

W sprawach dotyczących opłat produktowych oraz dodatkowych opłat produktowych przysługuje możliwość złożenia wniosku o ulgę w spłacie zobowiązań na podstawie ustawy Ordynacja podatkowa.

Kto z mocy ustawy nie podlega opłacie produktowej?

Przedsiębiorcy wprowadzający produkty w opakowaniach którzy:

– w danym roku kalendarzowym wprowadzili do obrotu produkty w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg,

– złożyli marszałkowi województwa w terminie do dnia 15 marca każdego roku:

  • zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, tj. wszystkie zaświadczenia o pomocy de minimis oraz pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat podatkowych, albo oświadczenia o wielkości tej pomocy otrzymanej w tym okresie, albo oświadczenia o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie oraz
  • informacje niezbędne do udzielenia pomocy de minimis, dotyczących w szczególności wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz wielkości i przeznaczenia pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis.

– spełnili warunki dopuszczalności pomocy de minimis określone w obowiązujących przepisach prawa Unii Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.

Zaświadczenia lub oświadczenie oraz informacje przekazuje się za pośrednictwem Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.

ABY NIE PODLEGAĆ OPŁACIE PRODUKTOWEJ, WYŻEJ WYMIENIONE WARUNKI MUSZĄ BYĆ SPEŁNIONE ŁĄCZNIE.

Obowiązek złożenia rocznego sprawozdania

Przedsiębiorca wprowadzający opakowania, eksportujący opakowania, eksportujący produkty w opakowaniach, dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach, wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany sporządzić i złożyć marszałkowi województwa roczne sprawozdanie.

Zasady sporządzania sprawozdania oraz jego niezbędne elementy zostały określone w  dziale V rozdziale 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Przedsiębiorca może zlecić sporządzenie rocznego sprawozdania organizacji odzysku opakowań. Organizacja odzysku opakowań sporządza i składa marszałkowi województwa roczne sprawozdanie wraz z wykazem przedsiębiorców, którzy zlecili jej sporządzenie sprawozdania.

Przedsiębiorca zlecający sporządzenie rocznego sprawozdania jest obowiązany przekazać organizacji odzysku opakowań wszelkie dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia rocznego sprawozdania. Wprowadzający produkty w opakowaniach, który nie przekazał tej organizacji informacji o wszystkich wprowadzonych do obrotu produktach w opakowaniach jest obowiązany sporządzić i złożyć marszałkowi województwa roczne sprawozdanie w zakresie tych produktów w opakowaniach, o których nie przekazał informacji organizacji odzysku opakowań.

KTO NIE PODLEGA WYŻEJ WYMIENIONYM OBOWIĄZKOM WPROWADZAJĄCEGO OPAKOWANIA I/LUB ODPADY OPAKOWANIOWE DO OBROTU?

Przepisów z wyłączeniem obowiązku sporządzania rocznego sprawozdania nie stosuje się do przedsiębiorców w zakresie opakowań, w których w danym roku kalendarzowym wprowadzili produkty do obrotu, a następnie w tym samym roku kalendarzowym dokonali eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy tych opakowań bez produktów lub wraz z produktami.

Eksport lub wewnątrzwspólnotowa dostawa, może być również dokonana przez przedsiębiorcę innego niż wprowadzający te opakowania lub produkty w opakowaniach na podstawie dokumentów potwierdzających ten eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę opakowań bez produktów lub wraz z produktami.

Ponadto przepisów w zakresie uzyskania wymaganych poziomów recyklingu odpadów opakowaniowych, w tym dotyczących opłaty produktowej, oraz dokumentów potwierdzających recykling odpadów opakowaniowych, eksport odpadów opakowaniowych i wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów opakowaniowych, czy obowiązku prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych, oraz obowiązku dotyczącego sprawozdań o wysokości środków przeznaczonych na publiczne kampanie edukacyjne nie stosuje się do przedsiębiorców wprowadzających produkty w opakowaniach, którzy w danym roku kalendarzowym wprowadzili do obrotu produkty w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg oraz złożyli marszałkowi województwa w terminie do dnia 15 marca każdego roku zaświadczenia lub oświadczenie oraz informacje o pomocy de minimis, o których mowa w punkcie dotyczącym opłaty produktowej.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Bez kategorii Kontrola WIOŚ

Uniknięcie kary z zakresu ochrony środowiska – odstąpienie od nałożenia kary

Odstąpienie od nałożenia kary
Odstąpienie od nałożenia kary

Odstąpienie od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej uregulowana została w art. 189f Kodeksu postępowania administracyjnego.

W każdym postępowaniu administracyjnym, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, Organ ma obowiązek rozpoznać czy możliwym jest odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej.

O odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej – jakie warunki należy spełnić ?

Po pierwsze organ rozpatrujący sprawę musi uznać naruszenie obowiązującego przepisu za znikome,

Po drugie strona musi zaprzestać naruszenia prawa.

Powyższe warunki należy spełniać łącznie. Organ nie może odstąpić od nałożenia kary pieniężnej w przypadku spełnienia tylko jednej przesłanki.

Co oznacza zaprzestanie naruszenia prawa?

Zaprzestanie naruszenia prawa polega na zaniechaniu dotychczasowej działalności, która naruszała obowiązujące przepisy. Przykładowo, w przypadku działania bez wymaganego zezwolenia, z zaprzestaniem naruszenia prawa będziemy mieli:

  • w chwili uzyskania przez podmiot wymaganego zezwolenia lub
  • w przypadku zaprzestania zbierania odpadów, na które nie posiada się stosownej decyzji.

Przesłanka zaprzestania naruszenia prawa może zostać spełniona w każdym czasie, nawet po wszczęciu postępowania administracyjnego. Jednakże, aby można było odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej należy zaprzestać naruszenia najpóźniej do czasu wydania decyzji administracyjnej.

Co to znaczy, że naruszenie jest znikome?

Ocena czy waga naruszenia prawa jest znikoma, powinna być dokonywana z uwzględnieniem art. 189d pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego tj. organ administracji publicznej bierze pod uwagę między innymi wagę i okoliczności naruszenia prawa, w szczególności potrzebę ochrony życia lub zdrowia, ochrony mienia w znacznych rozmiarach lub ochrony ważnego interesu publicznego lub wyjątkowo ważnego interesu strony oraz czas trwania tego naruszenia.

Ponadto przy ocenie wagi naruszenia prawa Organ powinien kierować się tym, czy konkretne naruszenie prawa wywołało (lub mogło wywołać) skutki faktyczne lub prawne w obszarze konkretnych dóbr prawnie chronionych, tj. dóbr chronionych przez naruszoną normę.

Naruszenie znikome to takie naruszenie obowiązujących przepisów, które nie niesie ze sobą społecznego niebezpieczeństwa.

Odstąpienie od nałożenia kary – spełnienie przesłanek i co dalej?

W przypadku spełnienia przesłanek do odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej, Organ wydaje decyzję administracyjną w której stwierdza popełnienie naruszenia, jednak nie wymierza administracyjnej kary pieniężnej, a poprzestaje jedynie na pouczeniu.

Pouczenie może przybrać wszelaką postać, gdyż nie ma wprost  wskazanej w przepisach jego treści. Niemniej należy pamiętać, że ponowne stwierdzenie przez Organ naruszenia tego samego przepisu stanowi okoliczność obciążającą Stronę. Organ może wówczas wymierzyć administracyjną karę pieniężną bez względu na wagę naruszenia.

  1. Można odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej również w przypadku kiedy:

– za to samo zachowanie prawomocną decyzją na stronę została uprzednio nałożona administracyjna kara pieniężna przez inny uprawniony organ administracji publicznej lub strona została prawomocnie ukarana za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe, lub prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe i uprzednia kara spełnia cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna.

Powyższy przepis wprowadza zakaz karania dwa razy za to samo, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:

  • uprzednie prawomocne ukaranie za to samo zachowanie strony jedną z kar wymienionych w komentowanym przepisie,
  • spełniającej cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna.

Uprzednie prawomocne ukaranie to nałożenie na stronę kary w odrębnym postępowaniu. Przykładowo w postępowaniu administracyjnym lub w postępowaniu w sprawach o wykroczenia albo postępowaniu karnym.

Warunkiem koniecznym do zastosowania niniejszego przepisu jest prawomocna decyzja, którą uprzednio wydał inny uprawniony organ administracji publicznej.

Jaka decyzja administracyjna jest prawomocna ?

Zgodnie z art. 16 § 3 kpa, decyzje ostateczne, których nie można zaskarżyć do sądu, są prawomocne.

Aby decyzja mogła  stać się prawomocna, najpierw musi się stać ostateczna.

Zgodnie z art. 16 § 1  kpa, decyzje ostateczne to decyzje, od których nie służy odwołanie.

Poprzez złożenie przez Stronę odwołania od decyzji, decyzja nie staje się ostateczna. Tym samym nie może stać się prawomocna, dlatego w takim przypadku nie można odstąpić od wymierzenia kary na tej postawie.

Ponadto, aby odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, konieczne jest również określenie przez Organ jaki cel spełniła uprzednia kara i czy cele te są  tożsame.

W przypadkach innych niż wyżej wymienione, jeżeli pozwoli to na spełnienie celów, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna, organ administracji publicznej, w drodze postanowienia, może wyznaczyć stronie termin do przedstawienia dowodów potwierdzających:

1) usunięcie naruszenia prawa lub

2) powiadomienie właściwych podmiotów o stwierdzonym naruszeniu prawa, określając termin i sposób powiadomienia.

Organ administracji publicznej w takich przypadkach,  odstępuje od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje na pouczeniu, jeżeli strona przedstawiła dowody, potwierdzające wykonanie postanowienia.

Jakie są cele administracyjnej kary pieniężnej?

Wyróżnia się dwa typy celów:

– cel bezpośredni polegający na uzyskaniu zachowania zgodnego z normą, czyli obowiązującymi przepisami.

– cel pośredni, związany z uzyskaniem określonych następstw zachowania zgodnego z normą, czyli  przede wszystkim przeciwdziałanie naruszeniom (prewencja), następnie zaś sprzyjanie zachowywaniu środowiska w stanie niezmienionym (konserwacja) oraz przywracanie elementów przyrodniczych do stanu właściwego, w sytuacji gdy dochodzi do naruszeń (restytucja).

Głównym celem administracyjnej kary pieniężnej jest więc skłonienie podmiotu ponoszącego odpowiedzialność do przestrzegania obowiązujących przepisów w przyszłości.

KAŻDĄ SPRAWĘ NALEŻY ROZPATRYWAĆ INDYWIDUALNIE POD WZGLĘDEM MOŻLIWOŚCI ODSTĄPIENIA OD WYMIERZENIA ADMINISTARCYJNEJ KARY PIENIĘŻNEJ.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Bez kategorii

Podstawowe zagadnienia bazy danych o odpadach

Obowiązki BDO
Obowiązki BDO

Obowiązki przedsiębiorców obejmujące system BDO regulują przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Wpisy dokonywane do rejestru (system BDO) można podzielić na dwa rodzaje:

  1. Wpisy z urzędu dokonywane przez marszałka województwa
  2. Wpisy na wniosek zainteresowanego
ZAKRES OSÓB LUB INNYCH PODMIOTÓW, KTÓRE MUSZĄ ZŁOŻYĆ WNIOSEK O WPIS DO systemu BDO WYZNACZA ART. 50 USTAWY O ODPADACH.

Wpisem na wniosek objęci są przedsiębiorcy realizujący szczegółowo wymienione działania prowadzone na podstawie ustawy o odpadach lub na podstawie sześciu innych ustaw:

  1. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
  2. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
  3. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
  4. o bateriach i akumulatorach,
  5. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
  6. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
Uzyskanie wpisu do rejestru jest warunkiem legalności prowadzonej działalności objętej art. 50 ust. 1 ustawy o odpadach.

Od zasady wpisu na wniosek, ustawodawca wprowadził również wyjątek.

Polega on na tym, że podmiot wprowadzający sprzęt elektryczny i elektroniczny, który wprowadza do obrotu sprzęt pochodzący od producenta, nie musi uzyskać wpisu do rejestru, jeżeli autoryzowany przedstawiciel tego producenta jest wpisany do rejestru (art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy o zużytym sprzęcie). Autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany zamieścić w rejestrze wykaz wprowadzających sprzęt, którzy przekazali mu informacje o masie wprowadzonego do obrotu w danym oraz poprzednim roku kalendarzowym sprzętu pochodzącego od producenta, który wyznaczył tego autoryzowanego przedstawiciela (art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o zużytym sprzęcie).

Wpisy „z urzędu” dotyczą podmiotów, które wcześniej nie uzyskały odpowiedniego wpisu do rejestru na wniosek. Są to podmioty, które uzyskały akt administracyjny w postaci:

  1. pozwolenia:
  • zintegrowanego,
  • na wytwarzanie odpadów,

2. zezwolenia na:

  • zbieranie odpadów,
  • przetwarzanie odpadów,
  • prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych,

3. koncesji na podziemne składowanie odpadów,

4. decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami wydobywczymi.

Kiedy należy złożyć wniosek o wpis w systemie BDO ?

Zgodnie z ustawą o odpadach, przed rozpoczęciem działalności objętej koniecznością wpisu, podmiot jest obowiązany uzyskać wpis do rejestru.

W związku z powyższym, nie jest istotne złożenie wniosku o wpis, ale samo uzyskanie wpisu w rejestrze.

Jak stanowią przepisy ustawy o odpadach, działalność objętą koniecznością wpisu może prowadzić wyłącznie podmiot wpisany do rejestru.

Ile trwa wpisanie firmy do systemu BDO?

Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek zainteresowanego podmiotu, po stwierdzeniu, że wniosek nie zawiera braków formalnych, niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku

Ile kosztuje wpis do systemu BDO ?

Co do zasady, wpis do systemu BDO jest bezpłatny.

Istnieje jednak grupa podmiotów, zobowiązanych do wniesienia opłaty rejestrowej, a następnie do wnoszenia opłat rocznych.

Opłaty ponoszą:

1) wprowadzający sprzęt i autoryzowanych przedstawicieli,

2) wprowadzający baterie lub akumulatory,

3) wprowadzający pojazdy,

4) producenci, importerzy i wewnątrzwspólnotowi nabywcy opakowań,

5) wprowadzający na terytorium kraju produkty w opakowaniach,

6) wprowadzający na terytorium kraju opony,

7) wprowadzający na terytorium kraju oleje smarowe.

Opłaty rejestrowej nie uiszcza przedsiębiorca wpisany do rejestru EMAS, który składając wniosek o wpis do rejestru przedłoży informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie EMAS.

Wysokość opłaty rejestrowej oraz rocznej wynosi:

– dla mikroprzedsiębiorców – 100 zł,

– dla pozostałych przedsiębiorców – 300 zł.

Kiedy należy zmienić lub zaktualizować wpis w systemie BDO ?

Podmiot wpisany do rejestru jest obowiązany do złożenia marszałkowi województwa wniosku o zmianę wpisu w rejestrze przy użyciu aktualizacyjnego formularza elektronicznego w przypadku zmiany:

1) informacji zawartych w rejestrze,

2) zakresu prowadzonej działalności wymagającej wpisu do rejestru

– w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Kiedy złożyć wniosek o wykreślenie z systemu BDO ?

W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności wymagającej wpisu do rejestru, podmiot jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania tej działalności, do złożenia marszałkowi województwa wniosku o wykreślenie z rejestru przy użyciu formularza elektronicznego.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Bez kategorii Kontrola WIOŚ

Zarządzenie pokontrolne WIOŚ – jakie podjąć kroki?

Zarządzenie pokontrolne wioś
Zarządzenie pokontrolne wioś

Czym jest zarządzenie pokontrolne WIOŚ ?

Zarządzenie pokontrolne WIOŚ może zostać wydane po zakończeniu kontroli przez ten organ, w przypadku stwierdzenia w protokole choćby jednego naruszenia przepisów ustawy.

Zarządzenie jest wydawane wyłącznie na podstawie udokumentowanych ustaleń kontroli. Organ wskazuje w nim termin, w którym podmiot kontrolowany ma obowiązek poinformować WIOŚ o zakresie podjętych i zrealizowanych działań mających na celu wyeliminowaniu stwierdzonych naruszeń.

Podkreślić należy, że dyspozycje zawarte w zarządzeniu pokontrolnym stanowią konsekwencję nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli oraz muszą nawiązywać do stwierdzeń zawartych w protokole kontroli.

Co, jeżeli nie zgadzamy się z treścią zarządzenia pokontrolnego WIOŚ?

Jeżeli kontrola WIOŚ nie wykazała nieprawidłowości, nie ma podstaw do wydawania zarządzenia pokontrolnego. Ponadto, jeżeli nie zgadzamy się z ustaleniami WIOŚ, a tym samym z treścią otrzymanego zarządzenia pokontrolnego, możemy wyrazić sprzeciw.

Zarządzenie pokontrolne można zaskarżyć do wojewódzkiego sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia. Organ jest zobowiązany do zawarcia w zarządzeniu pouczenia o możliwości jego zaskarżenia.

Brak wymaganego pouczenia nie uniemożliwia jednak zaskarżenia zarządzenia.

Dla oceny prawidłowości zarządzenia istotne znaczenie mają okoliczności faktyczne decydujące o zawartych w nim „nakazach”. Zarządzenie pokontrolne nie powinno stanowić bowiem o ogólnych obowiązkach ciążących na adresacie, lecz musi nawiązywać do naruszeń należycie wykazanych podczas kontroli.

Precyzyjnie zredagowanie „nakazy” zawarte w zarządzeniu pozwalają kontrolowanemu na zrozumienie, gdzie dokładnie wystąpiło naruszenie oraz jakie działania musi podjąć, żeby to naruszenie usunąć. Usunięcie naruszenia jest zaś istotne dla ewentualnego postępowania administracyjnego, bowiem może ono wypłynąć między innymi na przesłanki miarkowania kary pieniężnej.

Zbyt ogóle, nieprecyzyjne czy też nieznajdujące potwierdzenia w protokole kontroli „nakazy” zawarte w zarządzeniu, dają podstawę do kwestionowania prawidłowości otrzymanego zarządzenia.

Skarga na zarządzenie pokontrolne WIOŚ.

Zaskarżenie zarządzenia pokontrolnego może poprawić pozycję kontrolowanego w postępowaniu administracyjnym.

Uchylenie zarządzenia pokontrolnego może wiązać się ze wskazaniem , że w wyniku kontroli organ nie wykazał, aby kontrolowany dopuścił się naruszenia. To zaś, w sposób bezpośredni rzutuje na pozycję kontrolowanego jako strony postępowania prowadzonego przez WIOŚ.

Obalenie przez sąd administracyjny przesłanek wydania zarządzenia pokontrolnego często skutkować może obaleniem przesłanek prowadzonego postępowania administracyjnego np. w sprawie wymierzenia kary, dając podstawy do uznania je za bezprzedmiotowe.

Czy warto odpowiedzieć na zarządzenie pokontrolne WIOŚ?

Jeżeli nie mamy zastrzeżeń co do treści otrzymanego zarządzenia, powinniśmy odpowiedzieć na nie w terminie wskazanym przez organ.

Odpowiedź powinna dotyczyć każdego z punktów zarządzenia.

Warto podkreślić, że WIOŚ często nie zobowiązuje nas do usunięcia naruszenia, a jedynie do podjęcia działań zmierzających do usunięcia tych przyczyny i o tym właśnie informujemy organ.

Nieudzielenie odpowiedzi w terminie lub w ogólne nieudzielenie odpowiedzi na otrzymane zarządzenia, jest zagrożone sankcją grzywny i jest bardzo często egzekwowane przez organ.

KONTAKT NASZA OFERTA

SOZOS
Biuro Realizacji Ochrony Środowiska
ul. Strzelecka 9
41-250 Czeladź
Tel. +48 728 296 041
E-mail: biuro@sozos.pl

© Copyright SOZOS