usługi ochrona środowiska
SOZOS
Biuro Realizacji Ochrony Środowiska
Home » Bez kategorii

Kategoria: Bez kategorii

Kategorie
BDO Bez kategorii Opłata produktowa

Opłata produktowa a dropshipping

Opłata produktowa a dropshipping
Opłata produktowa a dropshipping

Opłata produktowa a dropshipping

Mimo pozornie bezproblemowej obsługi, dropshipping może nieść ze sobą konieczność spełniania różnych obowiązków, jak między innymi wpis w systemie BDO lub opłata produktowa.

Dropshipping jest modelem sprzedaży polegającym na sprzedaży produktów bez konieczności ich fizycznego posiadania. Sprzedawca składa zamówienie u dostawcy dopiero po otrzymaniu zamówienia od klienta. Dostawca z kolei dostarcza produkt bezpośrednio do klienta. W ten sposób sprzedawca nie musi martwić się magazynowaniem i wysyłką produktów.

Spotykane czasem stwierdzenie, że dropshipping nie jest objęty zagadnieniami związanymi z opłata produktową stanowiłoby daleko idące uproszczenie, nie zawsze zgodne z prawdą.

Punktem wyjścia w kontekście niniejszego artykułu jest obowiązek wskazany w ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, zgodnie z którym wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany zapewniać recykling odpadów opakowaniowych takiego samego rodzaju jak odpady opakowaniowe powstałe z tego samego rodzaju opakowań jak opakowania, w których wprowadził produkty do obrotu.

Wprowadzającym produkty w opakowaniach jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach, w szczególności:

  1.  wprowadzający do obrotu produkty w opakowaniach pod własnym oznaczeniem rozumianym jako znak towarowy lub pod własnym imieniem i nazwiskiem lub nazwą, których wytworzenie zlecił innemu przedsiębiorcy,
  2.  pakującego produkty wytworzone przez innego przedsiębiorcę i wprowadzającego je do obrotu,
  3. prowadzący:

– jednostkę lub jednostki handlu detalicznego o powierzchni handlowej powyżej 500 m2, sprzedającego produkty pakowane w tych jednostkach,

– więcej niż jedną jednostkę handlu detalicznego o łącznej powierzchni handlowej powyżej 5000 m2, sprzedającego produkty pakowane w tych jednostkach.

Wprowadzeniem do obrotu jest natomiast odpłatne albo nieodpłatne udostępnienie opakowań lub produktów w opakowaniach po raz pierwszy na terytorium kraju w celu używania lub dystrybucji; za wprowadzenie do obrotu uważa się także:

  1. import opakowań,
  2.  import produktów w opakowaniach,
  3. wewnątrzwspólnotowe nabycie opakowań,
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie produktów w opakowaniach

– dokonywane na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych definicji to, czy przedsiębiorca działający poprzez dropshipping jest zobowiązany do ponoszenia opłaty produktowej, zależy od treści umowy zawartej z hurtownią.

Opłata produktowa a dropshipping z hurtowni znajdujących się w Polsce

Jeżeli hurtownia, z którą współpracujesz znajduje się na terenie Polski, bardzo prawdopodobne, że nie ma potrzeby ponoszenia opłaty produktowej.

Produkt w opakowaniu można wprowadzić do obrotu tylko raz, dlatego jeżeli hurtownia sprowadziła towar z zagranicy we własnym zakresie lub nabyła go od producenta zlokalizowanego w Polsce, co do zasady obowiązki związane z opłatą produktową powinny być już uregulowane.

W przypadku, jeżeli hurtownia jest jednocześnie producentem produktów, zasadnym wydaje się przyjąć tezę, że ponownie hurtownia ponosi odpowiedzialność za obowiązki wynikające z opłaty produktowej. Okoliczność ta wynika z faktu, że to producent produktów w opakowaniach po raz pierwszy udostępnia je na terytorium kraju, przenosząc własność tego produktu na sprzedawcę, a następnie wysyła towar do klienta.

Jeżeli jednak sprzedawca w umowie z hurtownią zawarł klauzulę, że wraz ze sprzedażą towaru hurtowania pakuje produkty na zlecenie sprzedawcy, za rozliczenie opłaty produktowej odpowiada sprzedawca.

Zgodnie z tezą wyrażaną przez niektórych praktyków prawa ochrony środowiska,  niezależnie od klauzuli zawartej w umowie, sprzedawca odpowiada za rozliczenie opakowań transportowych, w które hurtownia dodatkowo pakuje produkty celem ich wysłania.

Ponadto, jeżeli produkty w opakowaniach opatrzone są znakiem sprzedawcy, za rozliczenie opłaty produktowej odpowiada sprzedawca.

Opłata produktowa a dropshipping z hurtowni znajdujących się za granicą

W przypadku sprowadzania towaru z zagranicy, obowiązki związane z opłatą produktową, co do zasady spoczywają na podmiocie udostępniającym produkty w opakowaniach po raz pierwszy na terytorium kraju, a więc na sprzedawcy.

Analogicznie do sytuacji związanej z wprowadzeniem produktów w opakowaniach pochodzących z hurtowni krajowych, sprzedawca odpowiada za rozliczenie opakowań transportowych, w które hurtownia dodatkowo pakuje produkty celem ich wysłania.

Istotną różnicą jest jednak odpowiedzialność za opakowania, w które produkty są pierwotnie zapakowane.

Tutaj istotnym wydaje się być zagadnienie własności zakupionego produktu.

Jeżeli bowiem z umowy zawartej z hurtownią wynika, że właścicielem produktu staje się sprzedawca, to on powinien ponosić odpowiedzialność za rozliczenie opakowań wprowadzanych na terytorium kraju wraz z produktami. Wówczas sprzedawca jest podmiotem udostępniający na rynku produkty po raz pierwszy.

Najczęstsze dodatkowe obowiązki wprowadzających produkty w opakowaniach

Podmiot wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany do posiadana prawidłowego wpisu w systemie BDO.

Sprzedawca wprowadzający na terytorium kraju produkty w postaci sprzętu elektrycznego lub elektronicznego jest obowiązany do uzyskania wpisu do rejestru BDO. Dodatkowo zapewnienia on poziomy zbierania, odzysku i recyklingu, prowadzenie publicznych kampanii edukacyjnych oraz realizuje sprawozdawczość.

Podmiot wprowadzający na terytorium kraju baterie lub akumulatory, również zamontowane w sprzęcie elektronicznym podlega obowiązkom w zakresie zapewnienia określonych ustawą poziomów zbierania zużytych baterii i akumulatorów, a także zarejestrowania się w rejestrze BDO.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Bez kategorii Gospodarowanie odpadami

Zezwolenie na transport odpadów

Transport odpadów
Transport odpadów

Zezwolenie na transport odpadów

Aktualnie zniesiony został obowiązek posiadania zezwolenia na transport odpadów.

Zezwolenie zastąpiono obowiązkiem posiadania odpowiedniego wpisu do rejestru Bazy Danych o produktach i opakowaniach tj. rejestru BDO.

Zasady udzielenia wpisu do rejestru BDO ujęte zostały w ustawie o odpadach.

Wpis do rejestru BDO zatwierdza Marszałek Województwa właściwy dla miejsca, w którym znajduje się siedziba transportującego.

Transport odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami w zakresie ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi, w szczególności w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne odpadów, w tym stan skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować odpady, w tym zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 7 października 2016 r., w sprawie szczegółowych wymagań dla transportu odpadów.

Osoby lub inne podmioty zlecające usługę transportu odpadów muszą wskazać transportującemu odpady wykonującemu usługę transportu odpadów miejsce przeznaczenia odpadów oraz posiadacza odpadów, do którego należy dostarczyć odpady.

Dokumenty wymagane podczas transportu odpadów

Odpady transportuje się wraz z dokumentem potwierdzającym rodzaj transportowanych odpadów oraz dane zlecającego transport odpadów, a w przypadku odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości wraz z dokumentem potwierdzającym rodzaj transportowanych odpadów oraz nazwę gminy, z terenu której są odbierane odpady.

W przypadku transportu odpadów bez wymaganych dokumentów, w których wskazany jest posiadacz odpadów przekazujący odpad oraz posiadacz odpadów, do którego należy dostarczyć odpady, posiadaczem tych odpadów jest transportujący te odpady.

Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów ma obowiązek umieścić indywidualny numer rejestrowy, na dokumentach związanych z tą usługą.

Oznakowanie pojazdów transportujących odpady – transport krajowy

Środki transportu mają obowiązek być oznakowane zgodnie z wymogami zawartymi w ww. rozporządzeniu tj.:

·   środki transportu odpadów stanowiące pojazd albo zespół pojazdów oznacza się tablicą:

1) koloru białego o wymiarach 400 mm szerokości i 300 mm wysokości;

2) na której umieszcza się napis „ODPADY” naniesiony wielkimi literami koloru czarnego o wysokości minimum 100 mm i szerokości linii minimum 15 mm.

Jeżeli ze względu na wielkość lub konstrukcję środka transportu brakuje na nim powierzchni do umieszczenia tablicy, dopuszcza się zmniejszenie:

1) wymiaru tablicy do minimum 300 mm szerokości i minimum 120 mm wysokości;

2) wysokości napisu „ODPADY” do minimum 80 mm i szerokości linii do minimum 12 mm.

Oznakowanie umieszcza się w widocznym miejscu z przodu środka transportu, na jego zewnętrznej powierzchni. Oznakowanie powinno być czytelne i trwałe, w tym odporne na warunki atmosferyczne.

Oznakowanie pojazdów transportujących odpady – transport międzynarodowy

W przypadku środków transportu, przeznaczonych do transgranicznego transportu odpadów, zamiast oznakowania opisanego powyżej dopuszcza się oznakowanie środków transportu tablicą:

1) koloru białego o wymiarach 400 mm szerokości i 300 mm wysokości;

2) na której umieszcza się wielką literę „A” koloru czarnego o wysokości minimum 200 mm i szerokości linii minimum 20 mm.

Oznakowanie umieszcza się w widocznym miejscu z przodu środka transportu, na jego zewnętrznej powierzchni. Oznakowanie powinno być czytelne i trwałe, w tym odporne na warunki atmosferyczne.

Powyższych przepisów dotyczących dokumentacji wymaganej podczas transportu jak również oznakowania środków transportu nie stosuje się w przypadku gdy:

  1. nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, zgodnie z art. 66 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
  2. środkiem transportu transportuje się odpady inne niż niebezpieczne, w ilości nieprzekraczającej 100 kg.

 

Zasady międzynarodowego transportu odpadów

Istnieją dwie procedury dotyczące międzynarodowego przemieszczania odpadów, które zostały ujęte w rozporządzeniu (WE) NR 1013/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów.

Procedura uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody

Procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody podlegają przemieszczenia następujących odpadów:

a) jeżeli mają być poddane procesom unieszkodliwiania: wszystkich odpadów;

b) jeżeli mają być poddane procesom odzysku:

  • odpadów wyszczególnionych w załączniku IV, który obejmuje między innymi odpady wyszczególnione w aneksach II i VIII Konwencji bazylejskiej;
  • odpadów wyszczególnionych w załączniku IVA;
  • odpadów niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III, IIIB, IV lub IVA;
  • mieszanin odpadów niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III, IIIB, IV lub IVA, chyba że zostały wyszczególnione w załączniku IIIA.

Przemieszczanie powyższych odpadów wymaga uzyskania zezwolenia przez właściwe organy kraju wysyłki, przeznaczenia i tranzytu.

W Polsce zezwolenia wydawane są przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

Przed wydaniem zezwolenia na przywóz odpadów na teren kraju Główny Inspektor Ochrony Środowiska:

  1. występuje z wnioskiem o przedstawienie informacji dotyczącej przestrzegania przez prowadzącego działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów przepisów o ochronie środowiska – do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności związanej z gospodarowaniem odpadami, albo, jeżeli odbiorca odpadów nie będzie prowadził ich odzysku lub unieszkodliwiania, właściwego ze względu na jego miejsce siedziby albo zamieszkania;
  2. może wystąpić z wnioskiem o informację dotyczącą zgodności działalności prowadzonej przez odbiorcę odpadów z przepisami prawa regulującymi prowadzenie takiej działalności, w tym, w szczególności z przepisami o ochronie środowiska – do organu właściwego do wydania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów;
  3. występuje z wnioskiem do komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej o przedstawienie informacji dotyczącej przestrzegania przepisów dotyczących ochrony przeciwpożarowej w instalacji odzysku odpadów, w tym w miejscach magazynowania odpadów przed poddaniem ich procesom odzysku; w przypadku odpadów niepalnych przepisu nie stosuje się.

Organy, do których zwrócono się o przedstawienie informacji, są obowiązane przedstawić je niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia wniosku o informację.

Przemieszczanie odpadów można rozpocząć wyłącznie po uzyskaniu zgody wszystkich zainteresowanych organów.

WYJĄTEK:

Przemieszczanie odpadów przeznaczonych wyraźnie do badań laboratoryjnych, służących ocenie właściwości fizycznych lub chemicznych tych odpadów albo ustaleniu, czy nadają się one do odzysku lub unieszkodliwienia, nie podlega procedurze uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody. Zamiast tego obowiązują wymogi proceduralne określone w art. 18 rozporządzenia nr 1013/2006.

Ilość odpadów objętych wyłączeniem w przypadku wyraźnego przeznaczenia ich do badań laboratoryjnych odpowiada minimalnej ilości racjonalnie potrzebnej do prawidłowego przeprowadzenia badań w konkretnym przypadku i nie może przekraczać 25 kg.

Procedura informowania na podstawie art. 18 rozporządzenia nr 1013/2006 (tzw. załącznik VII)

Ogólnym obowiązkom w zakresie informowania, podlegają przemieszczenia następujących odpadów przeznaczonych do odzysku, jeżeli ilość przemieszczanych odpadów przekracza 20 kg:

a) odpadów wyszczególnionych w załączniku III lub IIIB rozporządzenia

b) mieszanin, niesklasyfikowanych pod żadnym kodem w załączniku III lub składających się z dwóch lub więcej rodzajów odpadów wymienionych w załączniku III, jeżeli skład tych mieszanin nie utrudnia poddania ich racjonalnemu ekologicznie odzyskowi i mieszaniny te zostały wyszczególnione w załączniku IIIA rozporządzenia

Wymogi dotyczące procedury informowania określa art. 18 Rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r., w sprawie przemieszczania odpadów:

  1. Przed rozpoczęciem przemieszczania odpadów wysyłający oraz odbiorca muszą zawrzeć pisemną umowę dotycząca przemieszczania odpadów.
  2. Ponadto dla ułatwienia śledzenia przemieszczania odpadów osoba podlegająca jurysdykcji państwa wysyłki, która organizuje przemieszczanie, zobowiązana jest zapewnić, by do przemieszczenia dołączony był dokument określony w załączniku VII do rozporządzenia.
  3. Dokument podpisywany jest przed dokonaniem przemieszczenia przez osobę, która organizuje przemieszczanie, przez prowadzącego instalację odzysku lub laboratorium oraz przez odbiorcę po otrzymaniu odpadów.

 

Wymogi ogólne dla międzynarodowego transportu odpadów

  1. W okresie od rozpoczęcia przemieszczania do dostarczenia odpadów do instalacji odzysku lub unieszkodliwiania odpady określone w dokumencie zgłoszeniowym lub w art. 18 nie mogą być mieszane z innymi odpadami.
  2. Wszystkie dokumenty przesłane do właściwych organów lub przez te organy są przechowywane przez właściwe organy, zgłaszającego, odbiorcę i prowadzącego instalację odbierającą odpady na terytorium Wspólnoty przez okres przynajmniej trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania.
  3. Osoba, która zorganizowała przemieszczanie, odbiorca oraz prowadzący instalację odbierającą odpady przechowują na terytorium Wspólnoty informacje przekazane zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006 przez okres przynajmniej trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania.
  4. Właściwe organy miejsca wysyłki lub przeznaczenia mogą podać do wiadomości publicznej przy zastosowaniu właściwych środków, takich jak Internet, informacje o zgłoszeniach przemieszczenia, na które wydały zgodę, jeśli informacja taka nie jest poufna zgodnie z przepisami krajowymi lub wspólnotowymi.

System SENT w transporcie odpadów

System SENT obejmie odpady w rozumieniu ustawy o odpadach, inne niż wymienione w ustawie o SENT, które są:

  • przywożone do Polski lub przewożone „w tranzycie” z jednego państwa członkowskiego UE do drugiego państwa członkowskiego UE, przez Polskę, oraz
  • przemieszczane na podstawie przepisów rozporządzenia nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przemieszczania odpadów.

Z obowiązku zgłaszania zwolnione są przewozy odpadów, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia 1013/2006, jeżeli ich ilość w przesyłce nie przekracza 20 kg.

Każdy przywóz odpadów do Polski, oraz przewóz odpadów przez terytorium Polski transportem drogowym oraz kolejowym musi zostać zarejestrowany w SENT prowadzonym przez Krajową Administrację Skarbową. Obowiązek dotyczy wszystkich rodzajów odpadów, w tym także odpadów z tzw. zielonej listy, których przywóz nie wymaga uzyskania zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Bez kategorii Gospodarowanie odpadami

Przekazanie odpadów osobie fizycznej

Przekazanie odpadów osobie fizycznej
Przekazanie odpadów osobie fizycznej

Przekazanie odpadów osobie fizycznej – ogólne regulacje

Będąc wytwórcą lub innym posiadaczem odpadów możesz przekazać odpady wyłącznie podmiotom, które posiadają uregulowany stan formalnoprawny w tym zakresie.

Istnieje jednak odstępstwo od zasady wyżej przywołanej zasady -przekazanie odpadów osobie fizycznej.

Posiadacz odpadów może przekazać je osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym, które nie są przedsiębiorcami, pod warunkiem, że są to określone rodzaje odpadów, które będą wykorzystywane na potrzeby własne i zostaną poddane odzyskowi za pomocą dozwolonych metod, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 10.11.2015 r. w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne oraz dopuszczalnych metod odzysku.

Jakie odpady można przekazać osobie fizycznej?

Lista odpadów, które można przekazać osobie fizycznej została wskazana w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10.11.2015 r., w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne oraz dopuszczalnych metod odzysku.

Lista zawiera 55 kodów odpadów.

Są to  m.in. odpady o kodzie:

  • 03 01 01 – Odpady kory i korka,
  • 10 01 80 – Mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych,
  • 15 01 03 – Opakowania z drewna,
  • 17 01 01 – Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów,
  • 20 02 02 – Gleba i ziemia, w tym kamienie.

Odpady, które możesz przekazać osobie fizycznej są to wyłącznie odpady inne niż niebezpieczne.

Tak więc, aby móc przekazać odpady osobie fizycznej, należy w pierwszej kolejności ustalić czy konkretny kod odpadu został ujęty w ww. rozporządzeniu.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej, czyli komu?​

Osobą fizyczną jest każdy człowiek bez względu na jego wiek, płeć czy stan zdrowia fizycznego lub psychicznego.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej jest możliwe pod warunkiem, że nie zostaną one wykorzystane na potrzeby prowadzonej przez daną osobę działalności (o ile w ogóle taką prowadzi).

Przyjęte odpady muszą być wykorzystane tylko i wyłącznie na potrzeby własne.

Osobą fizyczną jest każdy człowiek bez względu na jego wiek, płeć czy stan zdrowia fizycznego lub psychicznego.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej jest możliwe pod warunkiem, że nie zostaną one wykorzystane na potrzeby prowadzonej przez daną osobę działalności (o ile w ogóle taką prowadzi).

Przyjęte odpady muszą być wykorzystane tylko i wyłącznie na potrzeby własne.

Czym są potrzeby własne?​

Pojęcie potrzeby własne nie zostało ustawowo zdefiniowane. Wobec powyższego pojęcie to należy rozumieć w sposób ogólnie przyjęty w języku polskim.

Nie można przekazać odpadów osobie, która chce je później wykorzystać do innych celów niż własne tj. np. przyjęcie odpadów z zamiarem późniejszego zbycia w celach zarobkowych.

Przyjęte odpady mogą być wykorzystane tylko i wyłącznie przez osobę, która przyjęła odpady.

Odpady mogą zostać wykorzystane m.in. do następujących celów:

  • do utwardzania powierzchni, dróg,
  • do wykorzystania jako paliwo,
  • do wykonania napraw i konserwacji,
  • do budowy fundamentów.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej – warunki dodatkowe ​

Przekazanie odpadów osobom fizycznym jest możliwe pod pewnymi dodatkowymi warunkami określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10.11.2015 r., w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne oraz dopuszczalnych metod odzysku.

Rozporządzenie określa dla poszczególnych rodzajów odpadów:

  • warunki magazynowania odpadów przeznaczonych do wykorzystania na potrzeby własne,
  • dopuszczalne ilości, które osoba fizyczna może przyjąć i magazynować w ciągu roku,
  • sposób określenia tych ilości dla niektórych odpadów,
  • dopuszczalne metody odzysku,

kierując się właściwościami poszczególnych odpadów oraz możliwością ich bezpiecznego wykorzystania.

Tym samym, aby móc przekazać odpady osobie fizycznej, należy wcześniej ustalić czy odpady zostaną wykorzystane na potrzeby własne w sposób określony w rozporządzeniu oraz ile odpadów może zostać przyjętych przez daną osobę fizyczną.

W przypadku przekazania odpadów osobie fizycznej bez spełnienia warunków określonych w rozporządzeniu dochodzi do przekazania odpadów osobom nieuprawnionym tj. podmiotom, które nie uzyskały wymaganych decyzji lub wymaganego wpisu do rejestru, wbrew przepisom art. 27 ust. 2 ustawy o odpadach.

UWAGA

Przekazując odpady osobom fizycznym, podmioty zobligowane do prowadzenia ewidencji odpadów mają obowiązek zamieszczać na kartach przekazania odpadów odpowiednią adnotacje tj. przekazane osobie fizycznej.

Osobą fizyczną jest każdy człowiek bez względu na jego wiek, płeć czy stan zdrowia fizycznego lub psychicznego.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej jest możliwe pod warunkiem, że nie zostaną one wykorzystane na potrzeby prowadzonej przez daną osobę działalności (o ile w ogóle taką prowadzi).

Przyjęte odpady muszą być wykorzystane tylko i wyłącznie na potrzeby własne.

Osobą fizyczną jest każdy człowiek bez względu na jego wiek, płeć czy stan zdrowia fizycznego lub psychicznego.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej jest możliwe pod warunkiem, że nie zostaną one wykorzystane na potrzeby prowadzonej przez daną osobę działalności (o ile w ogóle taką prowadzi).

Przyjęte odpady muszą być wykorzystane tylko i wyłącznie na potrzeby własne.

Czym są potrzeby własne?​

Pojęcie potrzeby własne nie zostało ustawowo zdefiniowane. Wobec powyższego pojęcie to należy rozumieć w sposób ogólnie przyjęty w języku polskim.

Nie można przekazać odpadów osobie, która chce je później wykorzystać do innych celów niż własne tj. np. przyjęcie odpadów z zamiarem późniejszego zbycia w celach zarobkowych.

Przyjęte odpady mogą być wykorzystane tylko i wyłącznie przez osobę, która przyjęła odpady.

Odpady mogą zostać wykorzystane m.in. do następujących celów:

  • do utwardzania powierzchni, dróg,
  • do wykorzystania jako paliwo,
  • do wykonania napraw i konserwacji,
  • do budowy fundamentów.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej – warunki dodatkowe ​

Przekazanie odpadów osobom fizycznym jest możliwe pod pewnymi dodatkowymi warunkami określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10.11.2015 r., w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne oraz dopuszczalnych metod odzysku.

Rozporządzenie określa dla poszczególnych rodzajów odpadów:

  • warunki magazynowania odpadów przeznaczonych do wykorzystania na potrzeby własne,
  • dopuszczalne ilości, które osoba fizyczna może przyjąć i magazynować w ciągu roku,
  • sposób określenia tych ilości dla niektórych odpadów,
  • dopuszczalne metody odzysku,

kierując się właściwościami poszczególnych odpadów oraz możliwością ich bezpiecznego wykorzystania.

Tym samym, aby móc przekazać odpady osobie fizycznej, należy wcześniej ustalić czy odpady zostaną wykorzystane na potrzeby własne w sposób określony w rozporządzeniu oraz ile odpadów może zostać przyjętych przez daną osobę fizyczną.

W przypadku przekazania odpadów osobie fizycznej bez spełnienia warunków określonych w rozporządzeniu dochodzi do przekazania odpadów osobom nieuprawnionym tj. podmiotom, które nie uzyskały wymaganych decyzji lub wymaganego wpisu do rejestru, wbrew przepisom art. 27 ust. 2 ustawy o odpadach.

UWAGA

Przekazując odpady osobom fizycznym, podmioty zobligowane do prowadzenia ewidencji odpadów mają obowiązek zamieszczać na kartach przekazania odpadów odpowiednią adnotacje tj. przekazane osobie fizycznej.

 

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Bez kategorii Opłata produktowa

Obowiązki sprzedawcy produktów w opakowaniach oraz opakowań

wprowadzanie produktów w opakowaniach
wprowadzanie produktów w opakowaniach

Wprowadzanie produktów w opakowaniach oraz opakowań – główne obowiązki

Obowiązek posiadania wpisu do rejestru BDO

Wprowadzanie produktów w opakowaniach oraz wprowadzanie opakowań wiąże się z wieloma obowiązkami, w tym przede wszystkim związanymi z systemem BDO.

Obowiązkowym wpisem do rejestru objęci są między innymi przedsiębiorcy:

– dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach, czyli dokonujący wywozu produktów w opakowaniach z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej,

– eksportujący opakowania lub produkty w opakowaniach, czyli wywożący opakowania/produkty w opakowaniach z terytorium Polski na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej,

– wprowadzający opakowania, czyli  producent opakowań, importer opakowań, podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań lub podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań,

– wprowadzający produkty w opakowaniach, czyli przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach,

– prowadzący jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego, w której są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego, objęte opłatą recyklingową.

Obowiązek osiągnięcia odpowiedniego poziomu recyklingu odpadów opakowaniowych

Do dnia 31 grudnia 2030 r. oraz w kolejnych latach podmiot, który realizuje wprowadzanie produktów w opakowaniach jest obowiązany osiągnąć poziom recyklingu odpadów opakowaniowych co najmniej w wysokości określonej w załączniku nr 1 do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany zapewniać recykling odpadów opakowaniowych takiego samego rodzaju jak odpady opakowaniowe powstałe z tego samego rodzaju opakowań jak opakowania, w których wprowadził produkty do obrotu.

Wprowadzający produkty w opakowaniach wykonuje obowiązek samodzielnie albo za pośrednictwem organizacji odzysku opakowań, której zleci jego wykonanie.

KIEDY MOŻNA WYKONAĆ OBOWIĄZEK ZAPEWNIENIA RECYKLINGU ODPADÓW OPAKOWANIOWYCH SAMODZIELNIE?

Wprowadzający produkty w opakowaniach może wykonywać obowiązek samodzielnie, jeżeli poddaje recyklingowi wyłącznie odpady opakowaniowe wytworzone przez siebie lub odpady opakowaniowe zebrane od innych posiadaczy odpadów, takiego samego rodzaju i w takiej samej masie jak odpady opakowaniowe powstałe z wprowadzonych przez niego do obrotu produktów w opakowaniach.

ZASADY RECYKLINGU ODPADÓW OPAKOWANIOWYCH WYKONYWANEGO PRZEZ ORGANIZACJĘ ODZYSKU OPAKOWAŃ

Organizacja odzysku opakowań przejmuje obowiązek wprowadzającego produkty w opakowaniach na podstawie zawartej z nim w formie pisemnej umowy, w odniesieniu do całej masy opakowań jednego lub kilku rodzajów, jakie wprowadzający produkty w opakowaniach wprowadził do obrotu w danym roku kalendarzowym.

Wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany przekazać organizacji odzysku opakowań dane niezbędne do realizacji przejętego przez tę organizację obowiązku.

W przypadku nieprzekazania organizacji odzysku opakowań danych podmiot, który realizuje wprowadzanie produktów w opakowaniach jest obowiązany do wniesienia opłaty produktowej obliczonej w odniesieniu do produktów w opakowaniach, o których nie poinformował organizacji odzysku opakowań, a które wprowadził do obrotu w roku stanowiącym podstawę do obliczenia poziomu recyklingu.

Wprowadzający produkty w opakowaniach oraz organizacja odzysku opakowań są obowiązani przechowywać zawarte między sobą umowy, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym umowa przestała obowiązywać.

Obowiązek prowadzenia ewidencji

Wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany prowadzić ewidencję w postaci papierowej albo elektronicznej, obejmującą informacje o masie opakowań, w których wprowadził do obrotu produkty w danym roku kalendarzowym.

Podmiot, który realizuje wprowadzanie produktów w opakowaniach jest obowiązany przechowywać informacje zawarte w ewidencji przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego informacje dotyczą.

W przypadku gdy wprowadzający produkty w opakowaniach nie prowadzi ewidencji, albo prowadzi ją nierzetelnie, informacje o masie opakowań, w których wprowadził on do obrotu produkty, marszałek województwa lub wojewódzki inspektor ochrony środowiska ustalają na podstawie wszelkich dostępnych informacji, a w razie ich braku – szacunkowo.

Masę odpadów opakowaniowych poddanych recyklingowi oraz zastosowany proces odzysku ustala się na podstawie dokumentu DPR.

CO TO JEST DOKUMENT DPR I EDPR?

DOKUMENT DPR

Dokument potwierdzający recykling odpadów opakowaniowych, w tym określający masę tych odpadów i sposób ich recyklingu.

DOKUMENT EDPR

Dokument potwierdzający odpowiednio eksport odpadów opakowaniowych albo wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów opakowaniowych w celu poddania ich recyklingowi, w tym określający masę tych odpadów.

Co do zasady, dokument, sporządza się za pośrednictwem indywidualnego konta w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, tj. BDO, na wniosek złożony przez wprowadzającego produkty w opakowaniach, organizację odzysku opakowań lub organizację samorządu gospodarczego.

Obowiązek wniesienia opłaty produktowej

Wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany zapewniać recykling odpadów opakowaniowych takiego samego rodzaju jak odpady opakowaniowe powstałe z tego samego rodzaju opakowań jak opakowania, w których wprowadził produkty do obrotu.

W przypadku kiedy wprowadzający produkty w opakowaniach oraz organizacja odzysku opakowań, nie wykonali ww. obowiązku są obowiązani wnieść opłatę produktową obliczoną oddzielnie w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu recyklingu oraz poziomu recyklingu dla wszystkich opakowań razem.

Podstawę obliczenia opłaty produktowej stanowi masa w kilogramach opakowań danego rodzaju, w których produkty zostały wprowadzone do obrotu.

Sposób obliczania opłaty produktowej określa załącznik nr 2 do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Maksymalna stawka opłaty produktowej dla opakowań wynosi 4,50 zł za 1 kg.

Opłata produktowa jest wnoszona na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, którego opłata dotyczy.

W przypadku gdy wprowadzający produkty w opakowaniach oraz organizacja odzysku opakowań, pomimo ciążącego obowiązku, nie wnieśli opłaty produktowej albo wnieśli opłatę niższą od należnej, marszałek województwa ustala, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu opłaty produktowej. W przypadku niewykonania ww. decyzji, marszałek województwa ustala, w drodze nowej decyzji, dodatkową opłatę produktową w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewniesionej opłaty produktowej.

Termin uiszczenia opłat, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca ich wysokość stała się ostateczna.

W sprawach dotyczących opłat produktowych oraz dodatkowych opłat produktowych przysługuje możliwość złożenia wniosku o ulgę w spłacie zobowiązań na podstawie ustawy Ordynacja podatkowa.

Kto z mocy ustawy nie podlega opłacie produktowej?

Przedsiębiorcy wprowadzający produkty w opakowaniach którzy:

– w danym roku kalendarzowym wprowadzili do obrotu produkty w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg,

– złożyli marszałkowi województwa w terminie do dnia 15 marca każdego roku:

  • zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, tj. wszystkie zaświadczenia o pomocy de minimis oraz pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, jakie otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat podatkowych, albo oświadczenia o wielkości tej pomocy otrzymanej w tym okresie, albo oświadczenia o nieotrzymaniu takiej pomocy w tym okresie oraz
  • informacje niezbędne do udzielenia pomocy de minimis, dotyczących w szczególności wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz wielkości i przeznaczenia pomocy publicznej otrzymanej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, na pokrycie których ma być przeznaczona pomoc de minimis.

– spełnili warunki dopuszczalności pomocy de minimis określone w obowiązujących przepisach prawa Unii Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.

Zaświadczenia lub oświadczenie oraz informacje przekazuje się za pośrednictwem Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.

ABY NIE PODLEGAĆ OPŁACIE PRODUKTOWEJ, WYŻEJ WYMIENIONE WARUNKI MUSZĄ BYĆ SPEŁNIONE ŁĄCZNIE.

Obowiązek złożenia rocznego sprawozdania

Przedsiębiorca wprowadzający opakowania, eksportujący opakowania, eksportujący produkty w opakowaniach, dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach, wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany sporządzić i złożyć marszałkowi województwa roczne sprawozdanie.

Zasady sporządzania sprawozdania oraz jego niezbędne elementy zostały określone w  dziale V rozdziale 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Przedsiębiorca może zlecić sporządzenie rocznego sprawozdania organizacji odzysku opakowań. Organizacja odzysku opakowań sporządza i składa marszałkowi województwa roczne sprawozdanie wraz z wykazem przedsiębiorców, którzy zlecili jej sporządzenie sprawozdania.

Przedsiębiorca zlecający sporządzenie rocznego sprawozdania jest obowiązany przekazać organizacji odzysku opakowań wszelkie dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia rocznego sprawozdania. Wprowadzający produkty w opakowaniach, który nie przekazał tej organizacji informacji o wszystkich wprowadzonych do obrotu produktach w opakowaniach jest obowiązany sporządzić i złożyć marszałkowi województwa roczne sprawozdanie w zakresie tych produktów w opakowaniach, o których nie przekazał informacji organizacji odzysku opakowań.

KTO NIE PODLEGA WYŻEJ WYMIENIONYM OBOWIĄZKOM WPROWADZAJĄCEGO OPAKOWANIA I/LUB ODPADY OPAKOWANIOWE DO OBROTU?

Przepisów z wyłączeniem obowiązku sporządzania rocznego sprawozdania nie stosuje się do przedsiębiorców w zakresie opakowań, w których w danym roku kalendarzowym wprowadzili produkty do obrotu, a następnie w tym samym roku kalendarzowym dokonali eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy tych opakowań bez produktów lub wraz z produktami.

Eksport lub wewnątrzwspólnotowa dostawa, może być również dokonana przez przedsiębiorcę innego niż wprowadzający te opakowania lub produkty w opakowaniach na podstawie dokumentów potwierdzających ten eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę opakowań bez produktów lub wraz z produktami.

Ponadto przepisów w zakresie uzyskania wymaganych poziomów recyklingu odpadów opakowaniowych, w tym dotyczących opłaty produktowej, oraz dokumentów potwierdzających recykling odpadów opakowaniowych, eksport odpadów opakowaniowych i wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów opakowaniowych, czy obowiązku prowadzenia publicznych kampanii edukacyjnych, oraz obowiązku dotyczącego sprawozdań o wysokości środków przeznaczonych na publiczne kampanie edukacyjne nie stosuje się do przedsiębiorców wprowadzających produkty w opakowaniach, którzy w danym roku kalendarzowym wprowadzili do obrotu produkty w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg oraz złożyli marszałkowi województwa w terminie do dnia 15 marca każdego roku zaświadczenia lub oświadczenie oraz informacje o pomocy de minimis, o których mowa w punkcie dotyczącym opłaty produktowej.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Bez kategorii Kontrola WIOŚ

Uniknięcie kary z zakresu ochrony środowiska – odstąpienie od nałożenia kary

Odstąpienie od nałożenia kary
Odstąpienie od nałożenia kary

Odstąpienie od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej uregulowana została w art. 189f Kodeksu postępowania administracyjnego.

W każdym postępowaniu administracyjnym, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, Organ ma obowiązek rozpoznać czy możliwym jest odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej.

O odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej – jakie warunki należy spełnić ?

Po pierwsze organ rozpatrujący sprawę musi uznać naruszenie obowiązującego przepisu za znikome,

Po drugie strona musi zaprzestać naruszenia prawa.

Powyższe warunki należy spełniać łącznie. Organ nie może odstąpić od nałożenia kary pieniężnej w przypadku spełnienia tylko jednej przesłanki.

Co oznacza zaprzestanie naruszenia prawa?

Zaprzestanie naruszenia prawa polega na zaniechaniu dotychczasowej działalności, która naruszała obowiązujące przepisy. Przykładowo, w przypadku działania bez wymaganego zezwolenia, z zaprzestaniem naruszenia prawa będziemy mieli:

  • w chwili uzyskania przez podmiot wymaganego zezwolenia lub
  • w przypadku zaprzestania zbierania odpadów, na które nie posiada się stosownej decyzji.

Przesłanka zaprzestania naruszenia prawa może zostać spełniona w każdym czasie, nawet po wszczęciu postępowania administracyjnego. Jednakże, aby można było odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej należy zaprzestać naruszenia najpóźniej do czasu wydania decyzji administracyjnej.

Co to znaczy, że naruszenie jest znikome?

Ocena czy waga naruszenia prawa jest znikoma, powinna być dokonywana z uwzględnieniem art. 189d pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego tj. organ administracji publicznej bierze pod uwagę między innymi wagę i okoliczności naruszenia prawa, w szczególności potrzebę ochrony życia lub zdrowia, ochrony mienia w znacznych rozmiarach lub ochrony ważnego interesu publicznego lub wyjątkowo ważnego interesu strony oraz czas trwania tego naruszenia.

Ponadto przy ocenie wagi naruszenia prawa Organ powinien kierować się tym, czy konkretne naruszenie prawa wywołało (lub mogło wywołać) skutki faktyczne lub prawne w obszarze konkretnych dóbr prawnie chronionych, tj. dóbr chronionych przez naruszoną normę.

Naruszenie znikome to takie naruszenie obowiązujących przepisów, które nie niesie ze sobą społecznego niebezpieczeństwa.

Odstąpienie od nałożenia kary – spełnienie przesłanek i co dalej?

W przypadku spełnienia przesłanek do odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej, Organ wydaje decyzję administracyjną w której stwierdza popełnienie naruszenia, jednak nie wymierza administracyjnej kary pieniężnej, a poprzestaje jedynie na pouczeniu.

Pouczenie może przybrać wszelaką postać, gdyż nie ma wprost  wskazanej w przepisach jego treści. Niemniej należy pamiętać, że ponowne stwierdzenie przez Organ naruszenia tego samego przepisu stanowi okoliczność obciążającą Stronę. Organ może wówczas wymierzyć administracyjną karę pieniężną bez względu na wagę naruszenia.

  1. Można odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej również w przypadku kiedy:

– za to samo zachowanie prawomocną decyzją na stronę została uprzednio nałożona administracyjna kara pieniężna przez inny uprawniony organ administracji publicznej lub strona została prawomocnie ukarana za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe, lub prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe i uprzednia kara spełnia cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna.

Powyższy przepis wprowadza zakaz karania dwa razy za to samo, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:

  • uprzednie prawomocne ukaranie za to samo zachowanie strony jedną z kar wymienionych w komentowanym przepisie,
  • spełniającej cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna.

Uprzednie prawomocne ukaranie to nałożenie na stronę kary w odrębnym postępowaniu. Przykładowo w postępowaniu administracyjnym lub w postępowaniu w sprawach o wykroczenia albo postępowaniu karnym.

Warunkiem koniecznym do zastosowania niniejszego przepisu jest prawomocna decyzja, którą uprzednio wydał inny uprawniony organ administracji publicznej.

Jaka decyzja administracyjna jest prawomocna ?

Zgodnie z art. 16 § 3 kpa, decyzje ostateczne, których nie można zaskarżyć do sądu, są prawomocne.

Aby decyzja mogła  stać się prawomocna, najpierw musi się stać ostateczna.

Zgodnie z art. 16 § 1  kpa, decyzje ostateczne to decyzje, od których nie służy odwołanie.

Poprzez złożenie przez Stronę odwołania od decyzji, decyzja nie staje się ostateczna. Tym samym nie może stać się prawomocna, dlatego w takim przypadku nie można odstąpić od wymierzenia kary na tej postawie.

Ponadto, aby odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, konieczne jest również określenie przez Organ jaki cel spełniła uprzednia kara i czy cele te są  tożsame.

W przypadkach innych niż wyżej wymienione, jeżeli pozwoli to na spełnienie celów, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna, organ administracji publicznej, w drodze postanowienia, może wyznaczyć stronie termin do przedstawienia dowodów potwierdzających:

1) usunięcie naruszenia prawa lub

2) powiadomienie właściwych podmiotów o stwierdzonym naruszeniu prawa, określając termin i sposób powiadomienia.

Organ administracji publicznej w takich przypadkach,  odstępuje od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje na pouczeniu, jeżeli strona przedstawiła dowody, potwierdzające wykonanie postanowienia.

Jakie są cele administracyjnej kary pieniężnej?

Wyróżnia się dwa typy celów:

– cel bezpośredni polegający na uzyskaniu zachowania zgodnego z normą, czyli obowiązującymi przepisami.

– cel pośredni, związany z uzyskaniem określonych następstw zachowania zgodnego z normą, czyli  przede wszystkim przeciwdziałanie naruszeniom (prewencja), następnie zaś sprzyjanie zachowywaniu środowiska w stanie niezmienionym (konserwacja) oraz przywracanie elementów przyrodniczych do stanu właściwego, w sytuacji gdy dochodzi do naruszeń (restytucja).

Głównym celem administracyjnej kary pieniężnej jest więc skłonienie podmiotu ponoszącego odpowiedzialność do przestrzegania obowiązujących przepisów w przyszłości.

KAŻDĄ SPRAWĘ NALEŻY ROZPATRYWAĆ INDYWIDUALNIE POD WZGLĘDEM MOŻLIWOŚCI ODSTĄPIENIA OD WYMIERZENIA ADMINISTARCYJNEJ KARY PIENIĘŻNEJ.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Bez kategorii

Podstawowe zagadnienia bazy danych o odpadach

Obowiązki BDO
Obowiązki BDO

Obowiązki przedsiębiorców obejmujące system BDO regulują przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Wpisy dokonywane do rejestru (system BDO) można podzielić na dwa rodzaje:

  1. Wpisy z urzędu dokonywane przez marszałka województwa
  2. Wpisy na wniosek zainteresowanego
ZAKRES OSÓB LUB INNYCH PODMIOTÓW, KTÓRE MUSZĄ ZŁOŻYĆ WNIOSEK O WPIS DO systemu BDO WYZNACZA ART. 50 USTAWY O ODPADACH.

Wpisem na wniosek objęci są przedsiębiorcy realizujący szczegółowo wymienione działania prowadzone na podstawie ustawy o odpadach lub na podstawie sześciu innych ustaw:

  1. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
  2. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
  3. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
  4. o bateriach i akumulatorach,
  5. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
  6. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
Uzyskanie wpisu do rejestru jest warunkiem legalności prowadzonej działalności objętej art. 50 ust. 1 ustawy o odpadach.

Od zasady wpisu na wniosek, ustawodawca wprowadził również wyjątek.

Polega on na tym, że podmiot wprowadzający sprzęt elektryczny i elektroniczny, który wprowadza do obrotu sprzęt pochodzący od producenta, nie musi uzyskać wpisu do rejestru, jeżeli autoryzowany przedstawiciel tego producenta jest wpisany do rejestru (art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy o zużytym sprzęcie). Autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany zamieścić w rejestrze wykaz wprowadzających sprzęt, którzy przekazali mu informacje o masie wprowadzonego do obrotu w danym oraz poprzednim roku kalendarzowym sprzętu pochodzącego od producenta, który wyznaczył tego autoryzowanego przedstawiciela (art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o zużytym sprzęcie).

Wpisy „z urzędu” dotyczą podmiotów, które wcześniej nie uzyskały odpowiedniego wpisu do rejestru na wniosek. Są to podmioty, które uzyskały akt administracyjny w postaci:

  1. pozwolenia:
  • zintegrowanego,
  • na wytwarzanie odpadów,

2. zezwolenia na:

  • zbieranie odpadów,
  • przetwarzanie odpadów,
  • prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych,

3. koncesji na podziemne składowanie odpadów,

4. decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami wydobywczymi.

Kiedy należy złożyć wniosek o wpis w systemie BDO ?

Zgodnie z ustawą o odpadach, przed rozpoczęciem działalności objętej koniecznością wpisu, podmiot jest obowiązany uzyskać wpis do rejestru.

W związku z powyższym, nie jest istotne złożenie wniosku o wpis, ale samo uzyskanie wpisu w rejestrze.

Jak stanowią przepisy ustawy o odpadach, działalność objętą koniecznością wpisu może prowadzić wyłącznie podmiot wpisany do rejestru.

Ile trwa wpisanie firmy do systemu BDO?

Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek zainteresowanego podmiotu, po stwierdzeniu, że wniosek nie zawiera braków formalnych, niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku

Ile kosztuje wpis do systemu BDO ?

Co do zasady, wpis do systemu BDO jest bezpłatny.

Istnieje jednak grupa podmiotów, zobowiązanych do wniesienia opłaty rejestrowej, a następnie do wnoszenia opłat rocznych.

Opłaty ponoszą:

1) wprowadzający sprzęt i autoryzowanych przedstawicieli,

2) wprowadzający baterie lub akumulatory,

3) wprowadzający pojazdy,

4) producenci, importerzy i wewnątrzwspólnotowi nabywcy opakowań,

5) wprowadzający na terytorium kraju produkty w opakowaniach,

6) wprowadzający na terytorium kraju opony,

7) wprowadzający na terytorium kraju oleje smarowe.

Opłaty rejestrowej nie uiszcza przedsiębiorca wpisany do rejestru EMAS, który składając wniosek o wpis do rejestru przedłoży informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie EMAS.

Wysokość opłaty rejestrowej oraz rocznej wynosi:

– dla mikroprzedsiębiorców – 100 zł,

– dla pozostałych przedsiębiorców – 300 zł.

Kiedy należy zmienić lub zaktualizować wpis w systemie BDO ?

Podmiot wpisany do rejestru jest obowiązany do złożenia marszałkowi województwa wniosku o zmianę wpisu w rejestrze przy użyciu aktualizacyjnego formularza elektronicznego w przypadku zmiany:

1) informacji zawartych w rejestrze,

2) zakresu prowadzonej działalności wymagającej wpisu do rejestru

– w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Kiedy złożyć wniosek o wykreślenie z systemu BDO ?

W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności wymagającej wpisu do rejestru, podmiot jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania tej działalności, do złożenia marszałkowi województwa wniosku o wykreślenie z rejestru przy użyciu formularza elektronicznego.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Bez kategorii Kontrola WIOŚ

Zarządzenie pokontrolne WIOŚ – jakie podjąć kroki?

Zarządzenie pokontrolne wioś
Zarządzenie pokontrolne wioś

Czym jest zarządzenie pokontrolne WIOŚ ?

Zarządzenie pokontrolne WIOŚ może zostać wydane po zakończeniu kontroli przez ten organ, w przypadku stwierdzenia w protokole choćby jednego naruszenia przepisów ustawy.

Zarządzenie jest wydawane wyłącznie na podstawie udokumentowanych ustaleń kontroli. Organ wskazuje w nim termin, w którym podmiot kontrolowany ma obowiązek poinformować WIOŚ o zakresie podjętych i zrealizowanych działań mających na celu wyeliminowaniu stwierdzonych naruszeń.

Podkreślić należy, że dyspozycje zawarte w zarządzeniu pokontrolnym stanowią konsekwencję nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli oraz muszą nawiązywać do stwierdzeń zawartych w protokole kontroli.

Co, jeżeli nie zgadzamy się z treścią zarządzenia pokontrolnego WIOŚ?

Jeżeli kontrola WIOŚ nie wykazała nieprawidłowości, nie ma podstaw do wydawania zarządzenia pokontrolnego. Ponadto, jeżeli nie zgadzamy się z ustaleniami WIOŚ, a tym samym z treścią otrzymanego zarządzenia pokontrolnego, możemy wyrazić sprzeciw.

Zarządzenie pokontrolne można zaskarżyć do wojewódzkiego sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia. Organ jest zobowiązany do zawarcia w zarządzeniu pouczenia o możliwości jego zaskarżenia.

Brak wymaganego pouczenia nie uniemożliwia jednak zaskarżenia zarządzenia.

Dla oceny prawidłowości zarządzenia istotne znaczenie mają okoliczności faktyczne decydujące o zawartych w nim „nakazach”. Zarządzenie pokontrolne nie powinno stanowić bowiem o ogólnych obowiązkach ciążących na adresacie, lecz musi nawiązywać do naruszeń należycie wykazanych podczas kontroli.

Precyzyjnie zredagowanie „nakazy” zawarte w zarządzeniu pozwalają kontrolowanemu na zrozumienie, gdzie dokładnie wystąpiło naruszenie oraz jakie działania musi podjąć, żeby to naruszenie usunąć. Usunięcie naruszenia jest zaś istotne dla ewentualnego postępowania administracyjnego, bowiem może ono wypłynąć między innymi na przesłanki miarkowania kary pieniężnej.

Zbyt ogóle, nieprecyzyjne czy też nieznajdujące potwierdzenia w protokole kontroli „nakazy” zawarte w zarządzeniu, dają podstawę do kwestionowania prawidłowości otrzymanego zarządzenia.

Skarga na zarządzenie pokontrolne WIOŚ.

Zaskarżenie zarządzenia pokontrolnego może poprawić pozycję kontrolowanego w postępowaniu administracyjnym.

Uchylenie zarządzenia pokontrolnego może wiązać się ze wskazaniem , że w wyniku kontroli organ nie wykazał, aby kontrolowany dopuścił się naruszenia. To zaś, w sposób bezpośredni rzutuje na pozycję kontrolowanego jako strony postępowania prowadzonego przez WIOŚ.

Obalenie przez sąd administracyjny przesłanek wydania zarządzenia pokontrolnego często skutkować może obaleniem przesłanek prowadzonego postępowania administracyjnego np. w sprawie wymierzenia kary, dając podstawy do uznania je za bezprzedmiotowe.

Czy warto odpowiedzieć na zarządzenie pokontrolne WIOŚ?

Jeżeli nie mamy zastrzeżeń co do treści otrzymanego zarządzenia, powinniśmy odpowiedzieć na nie w terminie wskazanym przez organ.

Odpowiedź powinna dotyczyć każdego z punktów zarządzenia.

Warto podkreślić, że WIOŚ często nie zobowiązuje nas do usunięcia naruszenia, a jedynie do podjęcia działań zmierzających do usunięcia tych przyczyny i o tym właśnie informujemy organ.

Nieudzielenie odpowiedzi w terminie lub w ogólne nieudzielenie odpowiedzi na otrzymane zarządzenia, jest zagrożone sankcją grzywny i jest bardzo często egzekwowane przez organ.

KONTAKT NASZA OFERTA

SOZOS
Biuro Realizacji Ochrony Środowiska
ul. Strzelecka 9
41-250 Czeladź
NIP: 6251609658

Tel. +48 728 296 041
E-mail: biuro@sozos.pl

© Copyright SOZOS