usługi ochrona środowiska
SOZOS
Biuro Realizacji Ochrony Środowiska
Home » odpady

Tag: odpady

Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami

BDO w zakładzie produkcyjnym — rejestracja, ewidencja, KPO

BDO; zakład; BDO w zakładzie
BDO; zakład; BDO w zakładzie

BDO w zakładzie produkcyjnym

W ramach niniejszego wpisu staramy się w przystępny, opisowy sposób wyjaśnić obowiązki zakładu produkcyjnego w systemie BDO: od rejestracji (art. 50–51 ustawy o odpadach), przez ewidencję (art. 66) i karty przekazania odpadów – KPO (art. 67), aż po pozwolenie na wytwarzanie odpadów (art. 180a Prawa ochrony środowiska) oraz obowiązki wprowadzającego produkty w opakowaniach.

Po co jest BDO i kogo dotyczy ?

BDO (Baza danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami) służy identyfikacji podmiotów i śledzeniu strumieni odpadów.

Zgodnie z art. 50 ustawy o odpadach do rejestru wpisują się na wniosek m.in. wprowadzający produkty w opakowaniach, prowadzący odzysk/recykling oraz inne podmioty wskazane w przepisie. Z kolei art. 51 przewiduje przypadki wpisu z urzędu.

Obowiązek ciąży na przedsiębiorcy wykonującym działalność wymienioną w przepisach — nie na wielkości firmy. Rejestr prowadzi marszałek województwa, a numer BDO jest niezbędny, by legalnie prowadzić czynności objęte ustawą.

Rejestracja w BDO — co zgłaszasz i dlaczego?

Numer BDO jest wymagany, ponieważ art. 50 uzależnia legalność określonych rodzajów działalności od wpisu do rejestru. We wniosku wskazujesz role (np. wytwórca odpadów, wprowadzający produkty w opakowaniach), odpowiednie działy rejestrowe oraz dane zakładu.

Potrzebujesz wsparcia przy rejestracji? Przejmiemy formalności

Ewidencja odpadów (art. 66 ustawy o odpadach) — co, jak i przez kogo?

Art. 66 nakłada na posiadacza odpadów obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej i jakościowej. W praktyce w zakładzie produkcyjnym posiadaczem jest wytwórca odpadu do momentu jego przekazania uprawnionemu podmiotowi. Ewidencję prowadzi się elektronicznie w BDO, z wykorzystaniem kart przekazania odpadów (KPO) oraz na kartach ewidencji odpadów (KEO).

Dobre praktyki:

  • Identyfikacja punktów powstawania odpadów i właściwy dobór kodów odpadów.
  • Ważenie i raportowanie mas — zapewnienie ciągłości danych.
  • Upoważnienia i szkolenia dla osób odpowiedzialnych za KEO/KPO.

Karta przekazania odpadów (KPO) — obowiązki z art. 67

Art. 67 reguluje dokumenty ewidencji. KPO wystawia przekazujący odpad przy każdej dostawie do odbiorcy. W KPO potwierdza się m.in. kod, masę, dane odbiorcy i transportującego. Po zakończeniu transportu i przyjęciu odpadu następują potwierdzenia w systemie.

  • Przekazujący: sporządza KPO i odpowiada za zgodność danych.
  • Transportujący: potwierdza dane o przewozie.
  • Odbiorca: potwierdza przyjęcie i dalsze zagospodarowanie zgodnie z decyzją.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów — art. 180a Prawa ochrony środowiska

Gdy wytwarzasz odpady w związku z eksploatacją instalacji i przekraczasz progi: ponad 1 Mg/rok odpadów niebezpiecznych lub ponad 5000 Mg/rok odpadów innych niż niebezpieczne, wymagane jest pozwolenie na wytwarzanie odpadów (art. 180a POŚ). Organem właściwym jest co do zasady marszałek województwa.

Chcesz policzyć progi i przygotować wniosek? Pomagamy w uzyskiwaniu pozwoleń

Wprowadzanie produktów w opakowaniach i opłata produktowa

Wprowadzający produkty w opakowaniach (tj. producent lub importer) ma obowiązki rejestrowe i sprawozdawcze w BDO oraz musi osiągać wymagane poziomy odzysku i recyklingu. Jeśli poziomy nie zostaną osiągnięte, uiszcza się opłatę produktową (zwyczajowo rozliczaną do 15 marca za rok poprzedni). 

Zredukuj ryzyko wysokiej opłaty — audyt opakowaniowy i współpraca z organizacją odzysku

Role i odpowiedzialności w praktyce

  • Wytwórca/posiadacz odpadów: ewidencja (art. 66), KPO (art. 67), wpis do BDO (art. 50–51).
  • Prowadzący instalację: ocena progów i pozwolenie na wytwarzanie odpadów (art. 180a POŚ).
  • Transportujący: potwierdzenia transportu w KPO.
  • Odbiorca: przyjęcie i legalne zagospodarowanie odpadu.
  • Wprowadzający produkty w opakowaniach: poziomy odzysku/recyklingu lub opłata produktowa.

Co jest instalacją? — definicja z Prawa ochrony środowiska

Prawo ochrony środowiska definiuje instalację jako m.in. stacjonarne urządzenie techniczne, a także zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których dysponuje ten sam podmiot i które znajdują się na terenie jednego zakładu, oraz budowle niebędące urządzeniami technicznymi. W praktyce będzie to np. linia produkcyjna, kotłownia, lakiernia, silosy, reaktory — o ile tworzą funkcjonalną całość lub też samodzielnie.

Definicja jest kluczowa przy ustalaniu, czy odpady są wytwarzane „w związku z eksploatacją instalacji” i czy powstaje obowiązek uzyskania pozwolenia (art. 180a POŚ).

Ryzyka i jak je neutralizować

  1. Błędny zakres ról i działów w rejestrze BDO — wykonaj audyt obowiązków i uzupełnij wpis.
  2. Ewidencja nieodzwierciedlająca stanu faktycznego — uporządkuj kody, ważenie i obieg dokumentów.
  3. Nieprawidłowe lub spóźnione KPO — wdróż checklisty operacyjne i kontrolę jakości danych.
  4. Przekroczone progi bez pozwolenia — policz strumienie odpadowe „instalacyjne” i złóż wniosek.
  5. Braki w rozliczeniach opakowaniowych — zapewnij poziomy odzysku lub rozlicz opłatę produktową.

Co zrobić od ręki w typowym zakładzie?

  • Zweryfikować role z art. 50–51 i kompletność wpisu BDO.
  • Ustawić ewidencję (art. 66) i obieg KPO (art. 67) — odpowiedzialne osoby, upoważnienia, harmonogramy.
  • Policzyć roczne ilości odpadów z eksploatacji instalacji i ocenić wymóg pozwolenia (art. 180a POŚ).
  • Zweryfikować status wprowadzającego produkty w opakowaniach — poziomy odzysku/recyklingu lub opłata produktowa.

FAQ — najczęstsze pytania

1. Czy mój zakład musi być w BDO?

Jeżeli wykonujesz działalność wymienioną w art. 50 ustawy o odpadach (np. wprowadzanie produktów w opakowaniach, prowadzenie odzysku/recyklingu) — tak. W wybranych przypadkach wpis następuje z urzędu (art. 51).

2. Czy wielkość firmy ma znaczenie dla wpisu do BDO?

Nie. Decyduje rodzaj działalności, nie skala. Obowiązek wynika z art. 50–51 ustawy o odpadach.

3. Kto odpowiada za ewidencję odpadów w zakładzie?

Posiadacz odpadów (co do zasady wytwórca) — art. 66 ustawy o odpadach. Można upoważnić pracownika, ale odpowiedzialność organizacyjna pozostaje po stronie przedsiębiorcy.

4. Kiedy wystawiam KPO?

Zawsze przy przekazaniu odpadu innemu podmiotowi.

5. Czy muszę mieć pozwolenie na wytwarzanie odpadów?

Tak, jeśli w związku z eksploatacją instalacji przekraczasz progi: > 1 Mg/rok odpadów niebezpiecznych lub > 5000 Mg/rok pozostałych (art. 180a POŚ).

6. Co to jest instalacja w rozumieniu POŚ?

To stacjonarne urządzenie techniczne lub zespół takich urządzeń połączonych technologicznie na terenie jednego zakładu, a także pewne budowle — zgodnie z definicją w Prawie ochrony środowiska.

7. Czy mikroprzedsiębiorca musi prowadzić ewidencję?

Jeśli wytwarza odpady podlegające ewidencji — tak (art. 66). Ustawa nie zwalnia z uwagi na wielkość przedsiębiorcy. Ustawodawca przewidział jednak zwolnienie dla kilku kodów odpadów przy założeniu wytworzenia ich w ilości nieprzekraczającej określonych progów. 

8. Kto odpowiada za transport odpadu?

Transportujący potwierdza operacje w KPO, ale przekazujący musi zweryfikować uprawnienia przewoźnika i odbiorcy.

9. Co, jeśli nie osiągnę poziomów recyklingu dla opakowań?

Wprowadzający ponosi opłatę produktową.

10. Czy mogę zlecić obowiązki opakowaniowe organizacji odzysku?

Tak, ale nadal odpowiadasz za zapewnienie realizacji obowiązków na mocy umowy i sprawozdawczości w BDO.

11. Jak udokumentować rozbieżności mas w KPO?

Należy wykonać korektę KPO w BDO i zachować uzasadnienie (np. udokumentowane różnice wagowe).

12. Jak często aktualizować wpis w BDO?

Na bieżąco — każda zmiana profilu działalności lub danych powinna być odzwierciedlona we wpisie.

Potrzebujesz wsparcia BDO ?

Przeprowadzimy audyt twojego zakładu, poukładamy KEO i KPO, przygotujemy wniosek o pozwolenie na wytwarzanie odpadów oraz rozliczenia opakowaniowe.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w bieżącej pracy zakładu, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Gospodarowanie odpadami Kontrola WIOŚ Przetwarzanie odpadów

Zabezpieczenie roszczeń magazynowanych odpadów – wszystko co musisz wiedzieć

Zabezpieczenie roszczeń; odpady
Zabezpieczenie roszczeń; odpady

Zabezpieczenie roszczeń w gospodarce odpadami – co musisz wiedzieć na podstawie art. 48a ustawy o odpadach?

Wprowadzenie obowiązku ustanowienia zabezpieczenia roszczeń dla posiadaczy odpadów stanowi jedno z kluczowych narzędzi zapobiegających porzucaniu odpadów i związanym z tym kosztom środowiskowym oraz finansowym. 

Art. 48a ustawy o odpadach reguluje tę kwestię w sposób szczegółowy i wieloaspektowy. Poniżej wyjaśniamy najważniejsze zagadnienia, które powinien znać każdy podmiot działający w sektorze gospodarki odpadami.

Kogo dotyczy obowiązek zabezpieczenia finansowego odpadów ?

Zabezpieczenie roszczeń musi ustanowić każdy posiadacz, który jest zobowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów. 

Obowiązek ten ma na celu zapewnienie środków na pokrycie kosztów działań zastępczych, czyli takich, które organy administracji będą musiały podjąć w przypadku niewywiązania się posiadacza odpadów z obowiązków usunięcia odpadów lub likwidacji szkód środowiskowych.

Co obejmuje zabezpieczenie roszczeń?

Zabezpieczenie ma pokrywać koszty:

  • usunięcia odpadów z miejsc nieprzeznaczonych do ich magazynowania lub składowania,
  • zagospodarowania tych odpadów,
  • usunięcia negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku,
  • także w przypadku odpadów powstałych np. w wyniku akcji gaśniczej.
  • Koszty te mogą wynikać m.in. z decyzji o cofnięciu zezwolenia na zbieranie lub przetwarzanie odpadów.

Kategorie odpadów i stawki zabezpieczenia roszczeń

1) 1500 zł – w przypadku odpadów niebezpiecznych, z wyłączeniem odpadów stanowiących odpady niebezpieczne, o których mowa w pkt 5 i 6;

2) 600 zł – w przypadku następujących odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne:

a) niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych lub odpadów pochodzących z przetworzenia odpadów komunalnych innych niż wskazane w pkt 3, 4 i 7 -9,
b) odpadów palnych stanowiących paliwo alternatywne oraz odpadów przeznaczonych bezpośrednio do produkcji takiego paliwa innych niż wskazane w pkt 4 i 5;

3) 400 zł – w przypadku następujących odpadów palnych magazynowanych selektywnie innych niż wskazane w pkt 5 i 7:
a) papier,
b) tektura,
c) tekstylia,
d) tworzywa sztuczne, w tym folia, oraz opony i inne odpady z gumy,
e) odpady wielomateriałowe złożone z materiałów, o których mowa w lit. a-d, oraz opakowania wielomateriałowe,
f) odpady wielkogabarytowe, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa w pkt 10;

4) 400 zł – w przypadku odpadów magazynowanych przez posiadacza odpadów prowadzącego termiczne przekształcanie odpadów w spalarniach odpadów lub współspalarniach odpadów, przeznaczonych bezpośrednio do termicznego przekształcania odpadów;

5) 300 zł – w przypadku:
a) pojazdów wycofanych z eksploatacji,
b) odpadów powstałych w wyniku przetworzenia pojazdów wycofanych z eksploatacji, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa w pkt 10,
c) będących odpadami części samochodów osobowych usuniętych w trakcie naprawy, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa w pkt 10,
d) zużytych baterii lub zużytych akumulatorów,
e) odpadów powstałych w wyniku przetworzenia zużytych baterii lub przetworzenia zużytych akumulatorów, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa w pkt 10,
f) zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
g) odpadów powstałych w wyniku przetworzenia zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa w pkt 10;

6) 300 zł – w przypadku olejów odpadowych;

7) 200 zł – w przypadku następujących odpadów palnych magazynowanych selektywnie i przyjętych do procesu recyklingu przez posiadacza odpadów prowadzącego proces recyklingu:
a) papier,
b) tektura;

8) 30 zł – w przypadku odpadów z procesów termicznych, odpadów ze spalarni odpadów oraz odpadów wydobywczych;

9) 1 zł – w przypadku odpadów:
a) ulegających biodegradacji będących substratami do wytwarzania lub pozostałościami z wytwarzania: biogazu rolniczego, biogazu pozyskanego z oczyszczalni ścieków lub innego biogazu,
b) wytworzonych w trakcie prac prowadzonych na drogach publicznych i na drogach kolejowych, które mogą być ponownie wykorzystane do budowy, remontów i prac utrzymaniowych na drogach publicznych i na drogach kolejowych;

10) 1 zł – w przypadku odpadów metali;

11) 300 zł – w przypadku odpadów:
a) innych niż wskazane w pkt 2-10,
b) niespełniających kryteriów dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów obojętnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 118 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Jak oblicza się wysokość zabezpieczenia?

Wysokość zabezpieczenia roszczeń oblicza się jako iloczyn największej masy odpadów, które mogłyby być magazynowane w danym miejscu, oraz stawki zabezpieczenia określonej w rozporządzeniu Ministra Środowiska (Dz.U. 2019 poz. 256).

Co istotne:

  • chodzi o odpady, które potencjalnie mogą być magazynowane, nawet jeśli fizycznie nie są obecne,
  • W przypadku odpadów należących jednocześnie do więcej niż jednej kategorii spośród kategorii, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się najwyższą stawkę spośród stawek określonych dla tych kategorii.
  • W przypadku magazynowania odpadów należących do różnych kategorii, o których mowa w ust. 1, jeżeli suma maksymalnych mas odpadów jest mniejsza lub równa największej masie odpadów oraz jeżeli pośród tych kategorii są magazynowane odpady należące do kategorii, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, przyjmuje się najwyższą stawkę spośród stawek określonych dla tych kategorii.
  • W przypadku magazynowania odpadów należących do różnych kategorii, o których mowa w ust. 1 pkt 3-11, jeżeli suma maksymalnych mas odpadów jest mniejsza lub równa największej masie odpadów, przyjmuje się stawkę obliczoną zgodnie z wzorem określonym w załączniku do rozporządzenia.
  • W przypadku magazynowania odpadów należących do różnych kategorii, o których mowa w ust. 1, jeżeli suma maksymalnych mas odpadów jest większa od największej masy odpadów, przyjmuje się najwyższą stawkę spośród stawek określonych dla tych kategorii.
  • W przypadku gdy w ramach prowadzonej działalności odpady są magazynowane w odrębnych instalacjach, odrębnych obiektach budowlanych lub ich częściach lub innych odrębnych miejscach magazynowania odpadów, przyjmuje się stawkę zgodnie z ust. 4-6 odrębnie dla każdej instalacji, każdego obiektu budowlanego lub jego części lub każdego innego miejsca magazynowania odpadów.

Formy zabezpieczenia

Ustawodawca przewidział cztery formy zabezpieczenia:

  • depozyt pieniężny,
  • gwarancja bankowa,
  • gwarancja ubezpieczeniowa,
  • polisa ubezpieczeniowa.

Ostateczną formę oraz wysokość zabezpieczenia ustala właściwy organ w drodze postanowienia, od którego przysługuje zażalenie w terminie 7 dni.

Wyjątki od obowiązku

Z obowiązku zabezpieczenia roszczeń zwolniono:

  1. posiadaczy odpadów obojętnych, spełniających określone kryteria,
  2. posiadaczy niektórych rodzajów odpadów (np. popioły, żużle, niezanieczyszczona ziemia z wykopów).

Kiedy następuje zwrot zabezpieczenia?

Zabezpieczenie może zostać zwrócone, jeśli:

  • odmówiono wydania zezwolenia,
  • zezwolenie wygasło z powodów przewidzianych ustawą,
  • posiadacz odpadów wykonał wszystkie obowiązki związane z usunięciem odpadów i szkód w środowisku.

Wniosek o zwrot należy złożyć wraz z wymaganymi załącznikami, a decyzję w tej sprawie wydaje właściwy organ.

Kto nadzoruje obowiązek?

Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska (WIOŚ) ma kompetencje do kontroli ustanowienia zabezpieczenia. Brak ważnego zabezpieczenia w odpowiedniej formie i wysokości skutkuje odmową wydania zezwolenia lub cofnięciem już wydanego zezwolenia.

Podsumowanie

Art. 48a ustawy o odpadach ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami w Polsce. Zabezpieczenie roszczeń to nie tylko obowiązek formalny, ale także realne narzędzie chroniące środowisko i interes publiczny. Posiadacze odpadów muszą pamiętać o konieczności jego ustanowienia, utrzymywania przez cały okres obowiązywania zezwolenia oraz dostosowywania do zmieniających się okoliczności.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie zezwolenia na zbierania lub przetwarzanie odpadów, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Opłata produktowa

Jakie produkty podlegają opłacie produktowej ? Sprawdź pełną listę !

Opłata produktowa
Opłata produktowa

Opłata produktowa – kogo dotyczy?

Opłata produktowa to obowiązkowe świadczenie, które muszą uiszczać przedsiębiorcy wprowadzający określone produkty bądź produkty w opakowaniach na rynek krajowy.

Celem tej opłaty jest zachęcanie do odpowiedzialnego gospodarowania odpadami i finansowanie systemów recyklingu.

 Jeśli Twoja firma zajmuje się produkcją, importem lub dystrybucją towarów w opakowaniach, powinieneś sprawdzić, czy masz obowiązek jej uiszczania.

Poniżej przedstawiamy listę produktów podlegających opłacie produktowej.

Opakowania, w których wprowadzane są produkty 

Jedną z głównych kategorii objętych opłatą produktową są opakowania.

W tym przypadku nie chodzi jednak o same produkty, a o opakowania, w których produkty te są wprowadzane (importowane bądź sprzedawane klientowi zarówno detalicznemu, jak i hurtowemu).

Dotyczy to firm, które przy wprowadzaniu na rynek wykorzystują miedzy innymi:

  • opakowania plastikowe,
  • opakowania kartonowe
  • opakowania papierowe
  • opakowania drewniane
  • opakowania szklane,
  • opakowania metalowe,
  • opakowania wielomateriałowe (np. kartony po napojach),

Jeśli Twoja firma dostarcza produkty w opakowaniach, masz obowiązek prowadzenia ewidencji i rozliczania się z opłaty produktowej w ramach corocznych sprawozdań składanych w systemie BDO.\

Sprawdź ustawę ⇒ §

Opony, oleje i smary 

Kolejną grupą produktów objętych opłatą produktową są opony i smary. W szczególności dotyczy to:

  • nowych i używanych opon samochodowych, motocyklowych oraz rolniczych,
  • olejów smarowych i przemysłowych,
  • preparatów smarowych.

Przedsiębiorcy wprowadzający te produkty na rynek są zobowiązani do rozliczania się z opłaty produktowej.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Sprzęt elektryczny i elektroniczny

Sprzęty elektryczne i elektroniczne są objęte szczególnymi regulacjami dotyczącymi odzysku i recyklingu.

W ramach opłaty produktowej należy uwzględnić między innymi:

  • urządzenia AGD (pralki, lodówki, mikrofalówki),
  • sprzęt RTV (telewizory, radia, dekodery),
  • komputery, drukarki i monitory,
  • telefony komórkowe i akcesoria elektroniczne.

Obowiązki dotyczące rozliczenia się z opłaty produktowej obejmują zarówno producentów, jak i importerów sprzętu elektrycznego i elektronicznego, którzy sprowadzają je celem dalszej odsprzedaży lub na własny użytek.

Wprowadzając na rynek sprzęt elektryczny bądź elektroniczny, przedsiębiorcy muszą prowadzić niezbędne ewidencje oraz rozliczać się z obowiązku zbierania zużytego sprzętu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku zużytego sprzętu w ramach corocznych sprawozdań w systemie BDO.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Baterie i akumulatory 

Obowiązek związany z opłatą produktową dotyczy baterii i akumulatorów przenośnych.

W przypadku pozostałych rodzajów baterii bądź akumulatorów, przedsiębiorcy wprowadzający je na rynek są zobowiązani do sporządzanie corocznego sprawozdania w systemie BDO.

Powyższe obowiązki dotyczą zarówno producentów, jak i importerów baterii i akumulatorów, którzy sprowadzają je celem dalszej odsprzedaży oraz na własny użytek.

Obowiązki te dotyczą także przedsiębiorców, w którzy importują baterie i akumulatory w innych produktach, np. sprzęcie elektronicznym lub pojazdach.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Pojazdy

Kolejną kategorią podlegającą opłacie produktowej są pojazdy kategorii M1 i N1 oraz motorowery trójkołowe zaliczone do kategorii L2e.

Obowiązek rozliczenia dotyczy zatem:

  • samochodów osobowych i dostawczych,
  • motocykli i skuterów.

W związku z powyższym, do rozliczenia się za wprowadzone na rynek krajowy pojazdy, są zobowiązaniu:

– importerzy, którzy sprowadzający z zagranicy pojazdy zarówno nowe, jak i używane, celem ich dalszej odsprzedaży,

– przedsiębiorcy, którzy sprowadzają z zagranicy pojazdy nowe i używane na użytek własny.

W przypadku działalności dotyczącej pojazdów, nie mamy do czynienia stricte z opłatą produktową za właśnie te pojazdy, a obowiązkiem rozliczenia opon, akumulatorów oraz środków smarnych, które zostały wprowadzone razem z pojazdem.

Dodatkowo wprowadzający pojazd jest obowiązany zapewnić tzw. sieć zbierania pojazdów.

Wprowadzający pojazd, który nie zapewnił sieci w roku kalendarzowym, jest obowiązany bez wezwania do obliczenia i uiszczenia opłaty za brak sieci.

Każdy przedsiębiorca wprowadzający pojazdy na rynek ma obowiązek odpowiedniego raportowania i rozliczania się z tytułu ewentualnych opłat

Sprawdź ustawę ⇒ §

Narzędzia połowe

Do rozliczenia opłaty produktowej oraz złożenia corocznego sprawozdania w systemie BDO są zobowiązani także przedsiębiorcy, którzy wprowadzają do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Podsumowanie

Opłata produktowa obejmuje szeroki zakres produktów, a jej celem jest wsparcie systemu recyklingu i utylizacji odpadów.

Jeśli Twoja firma zajmuje się produkcją, importem lub dystrybucją produktów wymienionych powyżej, warto sprawdzić obowiązujące przepisy oraz dopełnić niezbędne formalności.

Pamiętaj, że brak spełnienia obowiązków może skutkować sankcjami finansowymi.

Warto więc zadbać o odpowiednią ewidencję i terminowe rozliczenia.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie BDO oraz opłat produktowych, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Opłata produktowa

BDO w Gastronomii – Obowiązki, Opłaty i Kluczowe Wymagania

BDO; gastronomia
BDO; gastronomia

Co to jest BDO i kogo dotyczy?

BDO, czyli Baza Danych o Produktach i Opakowaniach oraz o Gospodarce Odpadami, to system, który ma na celu monitorowanie przepływu odpadów w Polsce. Obowiązek rejestracji w BDO dotyczy m.in. firm gastronomicznych, które w swojej działalności generują odpady lub wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach.

Restauracje, bary, kawiarnie i inne lokale gastronomiczne muszą zwrócić szczególną uwagę na swoją działalność w kontekście przepisów dotyczących BDO. Brak rejestracji lub niewłaściwe zarządzanie odpadami może skutkować wysokimi karami finansowymi.

Wytwarzanie odpadów w gastronomii

Branża gastronomiczna jest jednym z sektorów, w których powstaje znaczna ilość różnorodnych odpadów, takich jak:

  • odpady spożywcze – resztki jedzenia, przeterminowane produkty spożywcze,
  • opakowania – plastikowe, szklane i metalowe pojemniki po produktach spożywczych,
  • odpady komunalne – odpady zmieszane, papierowe, bioodpady.

Co do zasady, każdy przedsiębiorca działający w branży gastronomicznej powinien prowadzić ewidencję odpadów oraz przekazywać je odpowiednim podmiotom zajmującym się ich dalszym zagospodarowaniem.

Należy jednak zaznaczyć, że obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy wytwórców odpadów komunalnych (tj. odpadów z grupy 20 katalogu odpadów)

Opłata produktowa – kogo dotyczy?

Lokale gastronomiczne, które wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach, mogą podlegać obowiązkowi uiszczania opłaty produktowej. Dotyczy to szczególnie restauracji oferujących posiłki na wynos, ponieważ korzystają one z jednorazowych opakowań.

Wysokość opłaty produktowej zależy od ilości wprowadzonych opakowań i ich rodzaju.

W celu uniknięcia tej opłaty, firma może spełnić obowiązek recyklingu odpadów opakowaniowych na odpowiednim poziomie bądź złożyć wniosek o udzielenie pomocy de minimis.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Opłata recyklingowa – dla kogo ?

Przedsiębiorców działających w branży gastronomicznej obowiązywać może także opłata recyklingowa, której celem jest ograniczenie użycia plastikowych toreb na zakupy.

Każdy przedsiębiorca, który oferuje klientom torby z tworzyw sztucznych, ma obowiązek pobierania od nich opłaty, a następnie odprowadzania jej do właściwego urzędu skarbowego.

W gastronomii dotyczy to przede wszystkim lokali oferujących jedzenie na wynos, które oferują plastikowe torby do pakowania zamówień.

Opłaty recyklingowej nie pobiera się od nabywającego bardzo lekką torbę na zakupy z tworzywa sztucznego.

Opłata SUP – najnowszy obowiązek 

Opłata SUP dotyczy ona przedsiębiorców, którzy oferują opakowania jednorazowe wykonane z tworzywa sztucznego, takie jak:

  • kubki plastikowe,
  • pojemniki na żywność wykonane z tworzyw sztucznych.

Każdy właściciel lokalu gastronomicznego, który wykorzystuje tego rodzaju produkty, jest zobowiązany do informowania klientów o wpływie plastiku na środowisko oraz do pobierania opłaty SUP.

Wysokość opłaty jest uzależniona od rodzaju opakowania i jest pobierana od sztuki.

Pobranie opłaty SUP nie zwalnia z konieczności rozliczenia opłaty produktowej.

Rejestracja w BDO oraz kary za brak wpisu

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność bez wpisu w BDO, a są do tego zobowiązani, mogą zostać ukarani administracyjną karą pieniężną od 1 000 zł do 1 000 000 zł.

Informacje niezbędne do wykazania w systemie BDO obejmują miedzy innymi:

– wytwarzanie odpadów,

– wprowadzanie produktów w opakowaniach,

– ofertowanie plastikowych toreb na zakupy,

– oferowanie opakowań podlegających opłacie SUP.

Dodatkowo, brak prowadzenia ewidencji niezbędnych ewidencji, np. w zakresie opakowań, odpadów może skutkować karą w wysokości nawet 50 000 zł.

Podsumowanie

Dla przedsiębiorców z branży gastronomicznej kluczowe jest spełnienie obowiązków wynikających z systemu BDO.

Obejmuje to nie tylko rejestrację w bazie, ale również regularne raportowanie wytwarzanych odpadów i terminowe wnoszenie opłat (produktowej, recyklingowej oraz SUP).

Przestrzeganie przepisów pozwoli uniknąć wysokich kar i przyczyni się do ochrony środowiska.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie BDO oraz opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami

Odpady budowlane i rozbiórkowe – nowe obowiązki od 2025 roku

Odpady budowlane i rozbiórkowe – nowe obowiązki od 2025 roku
Odpady budowlane i rozbiórkowe – nowe obowiązki od 2025 roku

Odpady budowlane i rozbiórkowe – nowe obowiązki od 2025 roku

Od 1 stycznia 2025 roku wchodzą w życie nowe regulacje dotyczące gospodarowania odpadami budowlanymi i rozbiórkowymi. Ich celem jest zwiększenie poziomu odzysku odpadów, a tym samym zmniejszenie wpływu odpadów na środowisko. Poniżej omówiono najważniejsze zmiany i zasady, jakie będą obowiązywać.

Obowiązek segregacji odpadów budowlanych – co musisz wiedzieć?

Nowe przepisy wprowadzają obowiązek segregacji odpadów budowlanych i rozbiórkowych.

W art. 3 ust. 1 ustawy o odpadach dodano definicję odpadów budowlanych i rozbiórkowych, zgodnie z którą przez odpady te należy rozumieć odpady powstałe podczas robót budowlanych.

Od 2025 roku odpady powstałe podczas budowy, remontów czy rozbiórek będą musiały być dzielone na sześć podstawowych frakcji:
• Drewno
• Metale
• Szkło
• Tworzywa sztuczne
• Gips
• Odpady mineralne (np. beton, cegła, płytki ceramiczne, kamienie)

Obowiązek ten dotyczy zarówno firm budowlanych, jak i firm odbierających odpady od osób prywatnych przeprowadzających remonty.

Zmiana ma na celu poprawienie możliwości recyklingu i przetwarzania odpadów.

Wytwórca odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz następny posiadacz odpadów, mogą zlecić wykonanie obowiązku segregacji innej firmie, która posiada zezwolenie na przetwarzanie odpadów, w drodze umowy określającej dalsze zagospodarowanie wysegregowanych odpadów, zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Gdzie należy segregować odpady budowlane?

Segregacja może być przeprowadzona na miejscu budowy lub rozbiórki, ale istnieje też opcja przekazania zmieszanych odpadów do specjalistycznych firm zajmujących się ich segregacją, które posiadają zezwolenie na przetwarzanie odpadów.

Jak wyżej wskazano, w takiej sytuacji konieczne jest zawarcie pisemnej umowy z podmiotem przetwarzającym odpady.

Wyjątki od obowiązku segregacji odpadów budowlanych

Segregacja odpadów budowlanych jest obligatoryjna, chyba że wysegregowanie nie jest technologicznie możliwe lub brak wysegregowania pozwala na przygotowanie do ponownego użycia, recykling lub inny odzysk.

Kto ponosi odpowiedzialność za segregowanie odpadów budowlanych?

Odpowiedzialność za wykonanie obowiązku segregacji, ponoszą solidarnie wytwórca odpadów budowlanych i rozbiórkowych, następny posiadacz odpadów.

Posiadacz odpadów wysegregowanych jest zobowiązany do gospodarowania odpadami zgodnie z hierarchią określoną w art. 18 ustawy o odpadach.

Co grozi za nieprzestrzeganie przepisów o odpadach budowlanych?

Nieprzestrzeganie obowiązku segregacji odpadów budowlanych może skutkować surowymi karami finansowymi.

Wysokość kar będzie zależała od skali naruszenia i może wynosić od 1 000 zł do nawet 1 000 000 zł.

Aby uniknąć problemów, firmy budowlane i osoby prywatne powinny ściśle przestrzegać nowych zasad.

Odpady budowlane w systemie BDO – co się zmienia?

Zmiany dotyczące odpadów budowlanych będą miały również wpływ na obowiązki związane z Bazą Danych o Produktach i Opakowaniach oraz o Gospodarce Odpadami (BDO).

Przedsiębiorcy będą musieli dokonać aktualizacji swoich ewidencji, aby uwzględnić nowe wymogi, w tym choćby w zakresie rodzajów odpadów wytwarzanych.

Niezależnie od skali prowadzonej działalności, poprawna rejestracja i prowadzenie dokumentacji w BDO jest kluczowe dla uniknięcia sankcji.

Dlaczego warto przestrzegać przepisów o odpadach budowlanych?

Segregacja odpadów budowlanych pozwala zmniejszyć negatywny wpływ na środowisko. Ponadto przestrzeganie przepisów minimalizuje ryzyko kar finansowych oraz poprawia wizerunek firmy jako odpowiedzialnego partnera w branży budowlanej.

Czy segregacja odpadów budowlanych dotyczy wszystkich?

Tak, obowiązek segregacji dotyczy zarówno firm budowlanych, jak i osób prywatnych wykonujących remonty.

Czy w związku z obowiązkiem prowadzenia selektywnej zbiórki odpadów budowlanych i rozbiórkowych przestanie obowiązywać kod 17 09 04 – zmieszane odpady z budowy, remontów i demontażu?

Odpad o kodzie 17 09 04 nadal będzie funkcjonował.

Firma budowlana będąca wytwórcą odpadów o kodzie 17 09 04 może przekazać ten odpad przetwarzającemu odpady, który wysegreguje z niego odpowiednie frakcje.

Co zrobić, jeśli nie mogę segregować odpadów na miejscu budowy?

Możesz przekazać odpady do specjalistycznej firmy zajmującej się segregacją, pod warunkiem zawarcia odpowiedniej umowy.

Jakie są sankcje za brak segregacji odpadów budowlanych?

Ustawodawca przewidział karę administracyjną za nieprzestrzeganie przepisów mogą wynosić od 1 000 zł do 1 000 000 zł, w zależności od skali naruszenia.

Czy zmiany wpłyną na obowiązki w systemie BDO?

Tak, przedsiębiorcy muszą zaktualizować swoje ewidencje w systemie BDO, aby spełnić nowe wymogi dotyczące odpadów budowlanych.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie obowiązków dotyczących gospodarowania odpadami, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami Pozwolenie na emisję

Wymiana oleju a pozwolenie na wytwarzanie odpadów

olej; odpady; wymiana oleju; pozwolenie na wytwarzanie
olej; odpady; wymiana oleju; pozwolenie na wytwarzanie

Kiedy wymagane jest pozwolenie na wytwarzanie odpadów powstających podczas wymiany oleju ?

Wytwarzanie odpadów, w tym zużytego oleju, oraz gospodarowanie nimi stanowi przedmiot zainteresowania nie tylko organów kontroli, ale coraz częściej także i społeczeństwa.W tym artykule dowiesz się, jakie są obowiązki dotyczące wytwarzania odpadów w kontekście wymiany oleju oraz czy dotyczą one także twojej działalności gospodarczej.

Wymiana oleju a obowiązek uzyskania pozwolenia?

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest pozwoleniem emisyjnym, stanowiącym podstawę do użytkowania instalacji. Jego istotą jest udzielenie zgody na wytwarzanie odpadów, stanowiące emisję.Zgodnie z art. 180a ustawy Prawo ochrony środowiska, pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest wymagane do wytwarzania odpadów: – o masie powyżej 1 Mg rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub – o masie powyżej 5000 Mg rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.Zużyty olej silnikowy jest odpadem niebezpiecznym. Warsztaty samochodowe, stacje obsługi pojazdów oraz inne podmioty, które w ramach swojej działalności dokonują wymiany oleju, wytwarzają ten odpad.Zgodnie z art. 180a ustawy Prawo ochrony środowiska, pozwolenie na wytwarzanie odpadów oleju jest zatem wymagane, gdy masa wytworzonych w instalacji odpadów niebezpiecznych przekracza 1 Mg rocznie. W przypadku zużytego oleju silnikowego, limit ten może zostać szybko przekroczony, biorąc pod uwagę ilość wymian oleju oraz jego wagę.

Co to jest instalacja?

Instalacja, zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy Prawo ochrony środowiska, to stacjonarne urządzenie techniczne, jak również zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu, a także budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję.Przepis ww. art. 3 pkt 6 ustawy wskazuje na przesłanki konieczne dla uznania danego urządzenia za instalację w rozumieniu ustawy.W kontekście niniejszego artykułu centralną rolę odgrywa w nim pojęcie stacjonarnego urządzenia technicznego oraz emisji.

Stacjonarne urządzenie techniczne do wymiany oleju

Z pisma Dyrektora Departamentu Ministerstwa Środowiska z dnia 14.11.2001 r. (Nr DOŚ-021-02/01 łk) wynika, iż chodzi tutaj wyłącznie o takie urządzenia, które ze względu na swój charakter przeznaczone są do użycia w określonym miejscu oraz które w ramach ich normalnej, zwykłej eksploatacji pozostają w jednym miejscu.Urządzenie może zatem zostać uznane za instalację, jeżeli zasadniczo działa w jednym określonym miejscu i co prawda może być przemieszczane, ale przemieszczenie to ma charakter sporadyczny, a nie cykliczny. Mówiąc o działaniu, chodzi o warunek unieruchomienia (nawet chwilowego) urządzenia celem jego prawidłowego wykorzystania.Dodatkowo mając na uwadze, że krajowa definicja instalacji wywodzi się z wdrożenia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych – zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola, należy wskazać, że wg art. 3 pkt 3 tej dyrektywy instalacja oznacza stacjonarną jednostkę techniczną, w której prowadzony jest co najmniej jeden rodzaj działalności wymieniony w załączniku I, w załączniku Ia lub w załączniku VII część 1, oraz wszystkie inne bezpośrednio związane czynności prowadzone w tym samym miejscu, które mają techniczny związek z działalnością wymienioną w tych załącznikach i które mogłyby mieć wpływ na emisje i zanieczyszczenie.

Kto wydaje decyzję na wytwarzanie odpadów?

W zależności od miejsca położenia instalacji (wytwarzania odpadów) pozwolenie zostanie wydane przez :1. marszałka województwa w przypadku:
  • przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko
  • przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko realizowanego na terenach innych niż wymienione powyżej
  • pozwolenia na wytwarzanie odpadów i pozwolenia zintegrowanego dla instalacji komunalnych, o których mowa w art. 38b ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach.
2. regionalnego dyrektora ochrony środowiska (RDOŚ) – w przypadku wytwarzania odpadów na terenach zamkniętych, ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej.3. starosty – w pozostałych przypadkach.

Co zawiera wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów powinien zawierać:
  1. oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
  2. oznaczenie głównego prowadzącego instalację lub określenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych prowadzących oznaczone części instalacji za eksploatację instalacji zgodnie z przepisami ochrony środowiska, w przypadku określonym w art. 183b ustawy Poś;
  3. adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
  4. informację o tytule prawnym do instalacji;
  5. informacje o rodzaju instalacji, stosowanych urządzeniach i technologiach oraz
  6. charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsc emisji;
  7. ocenę stanu technicznego instalacji;
  8. informację o rodzaju prowadzonej działalności;
  9. opis zakładanych wariantów funkcjonowania instalacji;
  10. blokowy (ogólny) schemat technologiczny wraz z bilansem masowym i rodzajami wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw, istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska;
  11. informację o energii wykorzystywanej lub wytwarzanej przez instalację;
  12. wielkość i źródła powstawania albo miejsca emisji – aktualnych i proponowanych – w trakcie normalnej eksploatacji instalacji oraz w warunkach odbiegających od normalnych, w szczególności takich jak rozruch i wyłączenia;
  13. warunki lub parametry charakteryzujące pracę instalacji, określające moment zakończenia rozruchu i moment rozpoczęcia wyłączania instalacji;
  14. proponowane procedury monitorowania procesów technologicznych istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska, w szczególności pomiaru lub ewidencjonowania wielkości emisji oraz wymagań ochrony przeciwpożarowej w przypadku pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów;
  15. deklarowany termin i sposób zakończenia eksploatacji instalacji lub jej oznaczonej części, niestwarzający zagrożenia dla środowiska, jeżeli zakończenie eksploatacji jest przewidywane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie; deklarowany łączny czas dalszej eksploatacji instalacji, jeżeli ma on wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska, oraz deklarowany sposób
  16. dokumentowania czasu tej eksploatacji;
  17. deklarowany termin oddania instalacji do eksploatacji w przypadku określonym w art. 191a ustawy Poś;
  18. czas, na jaki wydane ma być pozwolenie. numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
  19. wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego składu chemicznego i właściwości;
  20. określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku;
  21. wskazanie sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko;
  22. opis dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów;
  23. wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzajów magazynowanych odpadów.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów a operat przeciwpożarowy

W przypadku wytwarzania odpadów palnych lub gospodarowania odpadami palnymi, do wniosku o wydanie pozwolenia należy dołączyć operat przeciwpożarowy spełniający wymagania określone w przepisach ustawy o odpadach oraz w rozporządzenia w sprawie wymagań w zakresie ochrony przeciwpożarowej, jakie mają spełniać obiekty budowlane lub ich części oraz inne miejsca przeznaczone do zbierania, magazynowania lub przetwarzania odpadów.Operat dotyczy konkretnego rodzaju zamierzonej działalności opisanej we wniosku o wydanie pozwolenia i musi być zbieżny z tym wnioskiem.Operat przeciwpożarowy musi uwzględniać nie tylko odpady, które mają być wytwarzane, ale wszystkie odpady wytwarzane w zakładzie oraz sposób i miejsca ich magazynowania.Wykaz odpadów, które można uznać za niepalne określa załącznik nr 2a do ustawy o odpadach.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów a zaświadczenie o niekaralności

do wniosku o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów należy dołączyć zaświadczenie o niekaralności prowadzącego instalację:
  • za przestępstwa przeciwko środowisku,
  • będącego osobą fizyczną albo wspólnika, prokurenta, członka rady nadzorczej lub członka zarządu prowadzącego instalację będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej za przestępstwa, o których mowa w art. 163, 164 lub 168 w zw. z art. 163 § 1 ustawy Kodeks karny.
Zaświadczenia składają przedsiębiorcy wpisani do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz wszystkie osoby wpisane do KRS.Spółka prawa handlowego prowadząca instalację także jest objęta obowiązkiem dołączenia do wniosku zaświadczenia o niekaralności.

Co grozi za brak pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Kto eksploatuje instalację bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków, albo nie wniósł wymaganego zabezpieczenia podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.W przypadku wprowadzania przez podmiot korzystający ze środowiska substancji lub energii do środowiska bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wstrzymać, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji.

Ile kosztuje pozwolenie na wytwarzanie odpadów?

Opłata za pozwolenie emisyjne na wprowadzanie gazów lub pyłów wynosi:
  • 2 011 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli jesteś dużym przedsiębiorcą
  • 506 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli prowadzisz działalność wytwórczą w rolnictwie, jesteś mikro przedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą lub osobą fizyczną
  • 150% stawki określonej powyżej – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia na emisję gazów i pyłów do powietrza, wydanego w wyniku przeprowadzenia postępowania kompensacyjnegop

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie wytwarzania odpadów, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami Pozwolenie na emisję

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów – Wszystko, co musisz wiedzieć

pozwolenie na wytwarzanie odpadów
pozwolenie na wytwarzanie odpadów

Wytwarzanie odpadów oraz gospodarowanie nimi stanowi przedmiot zainteresowania nie tylko organów kontroli, ale coraz częściej także i społeczeństwa. 

W tym artykule dowiesz się, jakie są obowiązki dotyczące wytwarzania odpadów oraz czy dotyczą one także twojej działalności gospodarczej.

W jakich przypadkach wymagane jest uzyskanie zezwolenia na wytwarzanie odpadów?

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest pozwoleniem emisyjnym, stanowiącym podstawę do użytkowania instalacji. Jego istotą jest udzielenie zgody na wytwarzanie odpadów, stanowiące emisję.

Zgodnie z art. 180a ustawy Prawo ochrony środowiska, pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest wymagane do wytwarzania odpadów:
– o masie powyżej 1 Mg rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub
– o masie powyżej 5000 Mg rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.

Jeżeli odpady przekraczające podane wyżej wartości nie powstają w związku z eksploatacją instalacji, wytwórca odpadów nie jest obowiązany do uzyskania tego pozwolenia.

Jeżeli część odpadów na terenie zakładu powstaje w związku z eksploatacją instalacji, a część poza instalacją, przy obliczaniu masy odpadów decydujących o konieczności uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów nie uwzględnia się odpadów niezwiązanych z eksploatacją instalacji.

Co to jest instalacja?

Instalacja to stacjonarne urządzenie techniczne, jak również zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu, a także budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję.

Instalację może stanowić między innymi komora lakiernicza, wytłaczarka, obrabiarka CNC, przesiewacz, urządzenie do odsysania oleju, kruszarka, frezarka.

Kiedy wymagane jest pozwolenie na wytwarzanie odpadów?

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów powinno zostać uzyskane przed wytworzeniem odpadów w związku z eksploatacją instalacji, w ilości wskazującej na obowiązek uzyskania tego pozwolenia.

W przypadku stwierdzenia braku pozwolenia na wytwarzanie odpadów przez organy kontroli, może zostać ono wydane po wykazaniu naruszenia. Uzyskanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów może stanowić istotną przesłankę odroczenia terminu wstrzymania eksploatacji instalacji.

Kto wydaje decyzję na wytwarzanie odpadów?

W zależności od miejsca położenia instalacji (wytwarzania odpadów) pozwolenie zostanie wydane przez :

1. marszałka województwa w przypadku:

  • przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko
  • przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko realizowanego na terenach innych niż wymienione powyżej
  • pozwolenia na wytwarzanie odpadów i pozwolenia zintegrowanego dla instalacji komunalnych, o których mowa w art. 38b ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach.

2. regionalnego dyrektora ochrony środowiska (RDOŚ) – w przypadku wytwarzania odpadów na terenach zamkniętych, ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej.

3. starosty – w pozostałych przypadkach.

Co zawiera wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów powinien zawierać:

  1. oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
  2. oznaczenie głównego prowadzącego instalację lub określenie zakresu odpowiedzialności poszczególnych prowadzących oznaczone części instalacji za eksploatację instalacji zgodnie z przepisami ochrony środowiska, w przypadku określonym w art. 183b ustawy Poś;
  3. adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
  4. informację o tytule prawnym do instalacji;
  5. informacje o rodzaju instalacji, stosowanych urządzeniach i technologiach oraz
  6. charakterystykę techniczną źródeł powstawania i miejsc emisji;
  7. ocenę stanu technicznego instalacji;
  8. informację o rodzaju prowadzonej działalności;
  9. opis zakładanych wariantów funkcjonowania instalacji;
  10. blokowy (ogólny) schemat technologiczny wraz z bilansem masowym i rodzajami wykorzystywanych materiałów, surowców i paliw, istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska;
  11. informację o energii wykorzystywanej lub wytwarzanej przez instalację;
  12. wielkość i źródła powstawania albo miejsca emisji – aktualnych i proponowanych – w trakcie normalnej eksploatacji instalacji oraz w warunkach odbiegających od normalnych, w szczególności takich jak rozruch i wyłączenia;
  13. warunki lub parametry charakteryzujące pracę instalacji, określające moment zakończenia rozruchu i moment rozpoczęcia wyłączania instalacji;
  14. proponowane procedury monitorowania procesów technologicznych istotnych z punktu widzenia wymagań ochrony środowiska, w szczególności pomiaru lub ewidencjonowania wielkości emisji oraz wymagań ochrony przeciwpożarowej w przypadku pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów;
  15. deklarowany termin i sposób zakończenia eksploatacji instalacji lub jej oznaczonej części, niestwarzający zagrożenia dla środowiska, jeżeli zakończenie eksploatacji jest przewidywane w okresie, na który ma być wydane pozwolenie;
    deklarowany łączny czas dalszej eksploatacji instalacji, jeżeli ma on wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska, oraz deklarowany sposób
  16. dokumentowania czasu tej eksploatacji;
  17. deklarowany termin oddania instalacji do eksploatacji w przypadku określonym w art. 191a ustawy Poś;
  18. czas, na jaki wydane ma być pozwolenie.
    numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
  19. wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego składu chemicznego i właściwości;
  20. określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku;
  21. wskazanie sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko;
  22. opis dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów;
  23. wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzajów magazynowanych odpadów.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów a operat przeciwpożarowy

W przypadku wytwarzania odpadów palnych lub gospodarowania odpadami palnymi, do wniosku o wydanie pozwolenia należy dołączyć operat przeciwpożarowy spełniający wymagania określone w przepisach ustawy o odpadach oraz w rozporządzenia w sprawie wymagań w zakresie ochrony przeciwpożarowej, jakie mają spełniać obiekty budowlane lub ich części oraz inne miejsca przeznaczone do zbierania, magazynowania lub przetwarzania odpadów.

Operat dotyczy konkretnego rodzaju zamierzonej działalności opisanej we wniosku o wydanie pozwolenia i musi być zbieżny z tym wnioskiem.

Operat przeciwpożarowy musi uwzględniać nie tylko odpady, które mają być wytwarzane, ale wszystkie odpady wytwarzane w zakładzie oraz sposób i miejsca ich magazynowania.

Wykaz odpadów, które można uznać za niepalne określa załącznik nr 2a do ustawy o odpadach.

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów a zaświadczenie o niekaralności

do wniosku o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów należy dołączyć zaświadczenie o niekaralności prowadzącego instalację:

  • za przestępstwa przeciwko środowisku,
  • będącego osobą fizyczną albo wspólnika, prokurenta, członka rady nadzorczej lub członka zarządu prowadzącego instalację będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej za przestępstwa, o których mowa w art. 163, 164 lub 168 w zw. z art. 163 § 1 ustawy Kodeks karny.

Zaświadczenia składają przedsiębiorcy wpisani do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz wszystkie osoby wpisane do KRS.

Spółka prawa handlowego prowadząca instalację także jest objęta obowiązkiem dołączenia do wniosku zaświadczenia o niekaralności.

Czy na wszystkie odpady trzeba mieć pozwolenie?

Konieczność uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów dotyczy odpadów wytwarzanych w instalacji. 

Odpady wytwarzanie poza instalacjami nie podlegają obowiązkowi uzyskania zezwolenia w związku z ich wytwarzaniem.

Ile odpadów bez pozwolenia?

Pozwolenie na wytwarzanie odpadów nie jest wymagane w przypadku wytwarzania odpadów:

  • o masie do 1 ton rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub
  • o masie do 5 000 ton rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.

Co grozi za brak pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Kto eksploatuje instalację bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków, albo nie wniósł wymaganego zabezpieczenia podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.

W przypadku wprowadzania przez podmiot korzystający ze środowiska substancji lub energii do środowiska bez wymaganego pozwolenia lub z naruszeniem jego warunków, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wstrzymać, w drodze decyzji, użytkowanie instalacji.

Ile trwa wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów?

Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, termin na wydanie pozwolenia wynosi, co do zasady ma wynosi miesiąc od dnia złożenia wniosku. Termin ten przeważnie ulega wydłużeniu.

Ile kosztuje pozwolenie na wytwarzanie odpadów?

Opłata za pozwolenie emisyjne na wprowadzanie gazów lub pyłów wynosi:

  • 2 011 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli jesteś dużym przedsiębiorcą
  • 506 zł – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia, jeśli prowadzisz działalność wytwórczą w rolnictwie, jesteś mikro przedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą lub osobą fizyczną
  • 150% stawki określonej powyżej – opłata skarbowa za wydanie pozwolenia na emisję gazów i pyłów do powietrza, wydanego w wyniku przeprowadzenia postępowania kompensacyjnego

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie wytwarzania odpadów, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami

Ewidencja odpadów – Obowiązki, procedury i wymagania

ewidencja odpadów; pomoc ewidencja odpadów; prowadzenie ewidencji odpadów
ewidencja odpadów; pomoc ewidencja odpadów; prowadzenie ewidencji odpadów

 

CO TO JEST EWIDENCJA ODPADÓW?

Ewidencja odpadów to wykaz rodzaju, ilości oraz sposobu postępowania z odpadami.

JAK PROWADZIĆ EWIDENCJĘ ODPADÓW?

Ewidencję odpadów należy prowadzić elektronicznie w Bazie Danych o produktach i opakowaniach oraz gospodarce odpadami (BDO).

Ewidencja odpadów jest prowadzona z zastosowaniem następujących dokumentów:

1) w przypadku posiadaczy odpadów:

  • karty przekazania odpadów,
  • karty ewidencji odpadów,
  • karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych,
  • karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
  • karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji;

2) w przypadku sprzedawcy odpadów i pośrednika w obrocie odpadami, niebędących posiadaczami odpadów – karty ewidencji odpadów niebezpiecznych;

3) w przypadku:

a) podmiotu odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,

b) posiadacza odpadów prowadzącego zbieranie lub przetwarzanie odpadów komunalnych,

c) transportującego odpady komunalne

– karty przekazania odpadów komunalnych.

W przypadku posiadacza odpadów przekazującego odpady do składowania oraz zarządzającego składowiskiem odpadów ewidencja odpadów obejmuje dodatkowo dokumenty, tj.:

  • podstawową charakterystykę odpadów;
  • wyniki testów zgodności.

Szczegółowe informacje, co powinny zawierać ewidencja odpadów wskazano w art. 67 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Ponadto posiadacz odpadów jest obowiązany do przechowywania dokumentów i wszelkich danych, na podstawie których są sporządzane dokumenty ewidencji odpadów przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone te dokumenty.

Posiadacz odpadów jest obowiązany do udostępniania dokumentów i wszelkich danych na żądanie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

JAK WYGLĄDA KARTA EWIDENCJI ODPADÓW/ KARTA PRZEKAZANIA ODPADÓW?

Wzór karty przekazania odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5a do ustawy o odpadach.

Wzór karty przekazania odpadów komunalnych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5b do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5c do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5d do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5e do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5f do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji odpadów niebezpiecznych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5g do ustawy o odpadach.

KTO ZOBOWIĄZANY JEST DO PROWADZENIA EWIDENCJI ODPADÓW?

Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów spoczywa na każdym podmiocie, który wytwarza lub gospodaruje odpadami.

Jeżeli chodzi o wymogi dotyczące prowadzenia kart przekazania odpadów, przedstawiają się one następująco:

  1. Posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do następnego posiadacza odpadów albo do innych prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, przed rozpoczęciem ich transportu ma obowiązek sporządzić kartę przekazania odpadów
  2. Kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady, jest obowiązany posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane z BDO, umożliwiające weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów ze stanem rzeczywistym.
  3. Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady od innego posiadacza odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przejęciu tych odpadów, jest obowiązany potwierdzić w BDO przejęcie odpadów oraz dodać w niej informacje o masie odpadów, jeżeli jest ona inna niż masa podana przez posiadacza, który przekazał odpady, a także informacje o dacie i godzinie przejęcia odpadów.
  4. Ponadto, posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przekazaniu tych odpadów, dodaje w BDO informacje o masie odpadów oraz o dacie i godzinie ich przekazania.
  5. Transportujący odpady ma obowiązek potwierdzić transport odpadów w BDO niezwłocznie po zakończeniu transportu.

Jeżeli jeden z posiadaczy odpadów nie jest objęty obowiązkiem prowadzenia ewidencji odpadów możliwe jest niesporządzanie karty przekazania odpadów.

Natomiast obowiązki dotyczące prowadzenia kart ewidencji odpadów polegają na tym, że:

Posiadacz odpadów prowadzi kartę ewidencji odpadów dla każdego rodzaju odpadów odrębnie, z tym że:

– dla komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o odpadach tj. w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz, do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne, przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – wytwórca tych osadów prowadzi kartę ewidencji komunalnych osadów ściekowych;

– dla zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego – przedsiębiorca prowadzący zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym prowadzi kartę ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

– dla pojazdów wycofanych z eksploatacji – przedsiębiorca prowadzący stację demontażu lub punkt zbierania pojazdów, o których mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, prowadzi kartę ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Od powyższych wymogów prowadzenia ewidencji odpadów istnieje jednak szereg wyjątków:

KTO JEST ZWOLNIONY Z OBOWIĄZKU PROWADZENIA EWIDENCJI ODPADÓW?

Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy:

  1. wytwórców:
  • odpadów komunalnych,
  • odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te zostały przekazane do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów,
  • będących rolnikami gospodarującymi na powierzchni użytków rolnych poniżej 75 ha, o ile nie podlegają wpisowi do rejestru BDO,
  • odpadów budowlanych i rozbiórkowych pochodzących z robót budowlanych prowadzonych przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami;
  1. osób fizycznych i jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, które wykorzystują odpady na potrzeby własne,
  2. podmiotów, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 i 12 ustawy o odpadach tj. podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów) oraz podmiot: zajmujący się wytwarzaniem, przechowywaniem, transportem lub wprowadzaniem na rynek pasz leczniczych lub produktów pośrednich, który jedynie transportuje lub przechowuje pasze lecznicze lub produkty pośrednie wyłącznie w zaplombowanych opakowaniach lub pojemnikach, prowadzący handel detaliczny paszami leczniczymi dla zwierząt domowych – który zbiera niezużyte lub przeterminowane pasze lecznicze lub produkty pośrednie od podmiotów, które jedynie kupują, przechowują lub transportują pasze lecznicze do stosowania wyłącznie w swoim gospodarstwie, od posiadaczy zwierząt futerkowych oraz posiadaczy zwierząt domowych.
  3. rodzajów odpadów lub ilości odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy o odpadach, tj. określonych w drodze rozporządzenia Ministra Klimatu z dnia 23 grudnia 2019 r., w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

JAKIE ILOŚCI I RODZAJE ODPADÓW NIE PODLEGAJĄ EWIDENCJI ODPADÓW?

Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 23 grudnia 2019 r., w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, jak jego sama nazwa wskazuje, określa rodzaje i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

Rozporządzenie określa 46 rodzajów odpadów dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów jeżeli nie zostaną przekroczone wskazane w rozporządzeniu ilości. Są to m.in.:

  • Odpady o kodzie 02 01 10 – odpady metalowe – w ilości do 10 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 01 – opakowania papieru i tektury – w ilości do 0,5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 03 – opakowania z drewna – w ilości 1 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 07 – opakowania ze szkła – w ilości do 0,5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 09 – opakowania tekstyliów – w ilości do 0,2 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 16 03 80 – produkty spożywcze przeterminowane lub nieprzydatne do spożycia – w ilości do 0,1 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 01 01 – odpady betonu lub gruz betonowy z rozbiórek i remontów – w ilości w ilości do 10 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 02 02 – szkło – w ilości do 5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 05 04 – gleba i ziemia w tym kamienie inne niż wymienione w 17 05 03 – w ilości do 20 Mg/rok.

WAŻNE:

Jeżeli w ciągu roku przekroczysz się ilość odpadów ujętych w rozporządzeniu, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, należy uzyskać wpis do rejestru BDO i rozpocząć ich ewidencjonowanie.

Istnieje ponadto możliwość prowadzenia tzw. uproszczonej ewidencji odpadów, która polega na prowadzeniu ewidencji odpadów jedynie z zastosowaniem karty przekazania odpadów.

KIEDY MOŻNA STOSOWAĆ UPROSZCZONĄ EWIDENCJĘ ODPADÓW?

Ewidencja odpadów w formie uproszczonej jest prowadzona z zastosowaniem jedynie karty przekazania odpadów.

Ewidencję taką mogą prowadzić:

  1. podmioty, które:
  • wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,
  • wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami komunalnymi, w ilości do 5 ton rocznie;
  1. transportujący odpady wykonujący wyłącznie usługę transportu odpadów;
  2. władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są stosowane w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz.

JAKA KARA GROZI ZA BRAK EWIDENCJI ODPADÓW?

Za nieprowadzenie ewidencji odpadów albo prowadzenie tej ewidencji w sposób nieterminowy lub niezgodny ze stanem rzeczywistym przewidziana jest administracyjna kara pieniężna w wysokości od 1 000 zł do 1 000 000 zł.

Wysokość kary określa Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska uwzględniając rodzaj naruszenia i jego wpływ na życie i zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary prowadzonej działalności oraz bierze pod uwagę skutki tych naruszeń i wielkość zagrożenia.

 

 

 

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Bez kategorii Gospodarowanie odpadami

Przekazanie odpadów osobie fizycznej

Przekazanie odpadów osobie fizycznej
Przekazanie odpadów osobie fizycznej

Przekazanie odpadów osobie fizycznej – ogólne regulacje

Będąc wytwórcą lub innym posiadaczem odpadów możesz przekazać odpady wyłącznie podmiotom, które posiadają uregulowany stan formalnoprawny w tym zakresie.

Istnieje jednak odstępstwo od zasady wyżej przywołanej zasady -przekazanie odpadów osobie fizycznej.

Posiadacz odpadów może przekazać je osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym, które nie są przedsiębiorcami, pod warunkiem, że są to określone rodzaje odpadów, które będą wykorzystywane na potrzeby własne i zostaną poddane odzyskowi za pomocą dozwolonych metod, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 10.11.2015 r. w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne oraz dopuszczalnych metod odzysku.

Jakie odpady można przekazać osobie fizycznej?

Lista odpadów, które można przekazać osobie fizycznej została wskazana w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10.11.2015 r., w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne oraz dopuszczalnych metod odzysku.

Lista zawiera 55 kodów odpadów.

Są to  m.in. odpady o kodzie:

  • 03 01 01 – Odpady kory i korka,
  • 10 01 80 – Mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych,
  • 15 01 03 – Opakowania z drewna,
  • 17 01 01 – Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów,
  • 20 02 02 – Gleba i ziemia, w tym kamienie.

Odpady, które możesz przekazać osobie fizycznej są to wyłącznie odpady inne niż niebezpieczne.

Tak więc, aby móc przekazać odpady osobie fizycznej, należy w pierwszej kolejności ustalić czy konkretny kod odpadu został ujęty w ww. rozporządzeniu.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej, czyli komu?​

Osobą fizyczną jest każdy człowiek bez względu na jego wiek, płeć czy stan zdrowia fizycznego lub psychicznego.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej jest możliwe pod warunkiem, że nie zostaną one wykorzystane na potrzeby prowadzonej przez daną osobę działalności (o ile w ogóle taką prowadzi).

Przyjęte odpady muszą być wykorzystane tylko i wyłącznie na potrzeby własne.

Osobą fizyczną jest każdy człowiek bez względu na jego wiek, płeć czy stan zdrowia fizycznego lub psychicznego.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej jest możliwe pod warunkiem, że nie zostaną one wykorzystane na potrzeby prowadzonej przez daną osobę działalności (o ile w ogóle taką prowadzi).

Przyjęte odpady muszą być wykorzystane tylko i wyłącznie na potrzeby własne.

Czym są potrzeby własne?​

Pojęcie potrzeby własne nie zostało ustawowo zdefiniowane. Wobec powyższego pojęcie to należy rozumieć w sposób ogólnie przyjęty w języku polskim.

Nie można przekazać odpadów osobie, która chce je później wykorzystać do innych celów niż własne tj. np. przyjęcie odpadów z zamiarem późniejszego zbycia w celach zarobkowych.

Przyjęte odpady mogą być wykorzystane tylko i wyłącznie przez osobę, która przyjęła odpady.

Odpady mogą zostać wykorzystane m.in. do następujących celów:

  • do utwardzania powierzchni, dróg,
  • do wykorzystania jako paliwo,
  • do wykonania napraw i konserwacji,
  • do budowy fundamentów.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej – warunki dodatkowe ​

Przekazanie odpadów osobom fizycznym jest możliwe pod pewnymi dodatkowymi warunkami określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10.11.2015 r., w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne oraz dopuszczalnych metod odzysku.

Rozporządzenie określa dla poszczególnych rodzajów odpadów:

  • warunki magazynowania odpadów przeznaczonych do wykorzystania na potrzeby własne,
  • dopuszczalne ilości, które osoba fizyczna może przyjąć i magazynować w ciągu roku,
  • sposób określenia tych ilości dla niektórych odpadów,
  • dopuszczalne metody odzysku,

kierując się właściwościami poszczególnych odpadów oraz możliwością ich bezpiecznego wykorzystania.

Tym samym, aby móc przekazać odpady osobie fizycznej, należy wcześniej ustalić czy odpady zostaną wykorzystane na potrzeby własne w sposób określony w rozporządzeniu oraz ile odpadów może zostać przyjętych przez daną osobę fizyczną.

W przypadku przekazania odpadów osobie fizycznej bez spełnienia warunków określonych w rozporządzeniu dochodzi do przekazania odpadów osobom nieuprawnionym tj. podmiotom, które nie uzyskały wymaganych decyzji lub wymaganego wpisu do rejestru, wbrew przepisom art. 27 ust. 2 ustawy o odpadach.

UWAGA

Przekazując odpady osobom fizycznym, podmioty zobligowane do prowadzenia ewidencji odpadów mają obowiązek zamieszczać na kartach przekazania odpadów odpowiednią adnotacje tj. przekazane osobie fizycznej.

Osobą fizyczną jest każdy człowiek bez względu na jego wiek, płeć czy stan zdrowia fizycznego lub psychicznego.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej jest możliwe pod warunkiem, że nie zostaną one wykorzystane na potrzeby prowadzonej przez daną osobę działalności (o ile w ogóle taką prowadzi).

Przyjęte odpady muszą być wykorzystane tylko i wyłącznie na potrzeby własne.

Osobą fizyczną jest każdy człowiek bez względu na jego wiek, płeć czy stan zdrowia fizycznego lub psychicznego.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej jest możliwe pod warunkiem, że nie zostaną one wykorzystane na potrzeby prowadzonej przez daną osobę działalności (o ile w ogóle taką prowadzi).

Przyjęte odpady muszą być wykorzystane tylko i wyłącznie na potrzeby własne.

Czym są potrzeby własne?​

Pojęcie potrzeby własne nie zostało ustawowo zdefiniowane. Wobec powyższego pojęcie to należy rozumieć w sposób ogólnie przyjęty w języku polskim.

Nie można przekazać odpadów osobie, która chce je później wykorzystać do innych celów niż własne tj. np. przyjęcie odpadów z zamiarem późniejszego zbycia w celach zarobkowych.

Przyjęte odpady mogą być wykorzystane tylko i wyłącznie przez osobę, która przyjęła odpady.

Odpady mogą zostać wykorzystane m.in. do następujących celów:

  • do utwardzania powierzchni, dróg,
  • do wykorzystania jako paliwo,
  • do wykonania napraw i konserwacji,
  • do budowy fundamentów.

Przekazanie odpadów osobie fizycznej – warunki dodatkowe ​

Przekazanie odpadów osobom fizycznym jest możliwe pod pewnymi dodatkowymi warunkami określonymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10.11.2015 r., w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne oraz dopuszczalnych metod odzysku.

Rozporządzenie określa dla poszczególnych rodzajów odpadów:

  • warunki magazynowania odpadów przeznaczonych do wykorzystania na potrzeby własne,
  • dopuszczalne ilości, które osoba fizyczna może przyjąć i magazynować w ciągu roku,
  • sposób określenia tych ilości dla niektórych odpadów,
  • dopuszczalne metody odzysku,

kierując się właściwościami poszczególnych odpadów oraz możliwością ich bezpiecznego wykorzystania.

Tym samym, aby móc przekazać odpady osobie fizycznej, należy wcześniej ustalić czy odpady zostaną wykorzystane na potrzeby własne w sposób określony w rozporządzeniu oraz ile odpadów może zostać przyjętych przez daną osobę fizyczną.

W przypadku przekazania odpadów osobie fizycznej bez spełnienia warunków określonych w rozporządzeniu dochodzi do przekazania odpadów osobom nieuprawnionym tj. podmiotom, które nie uzyskały wymaganych decyzji lub wymaganego wpisu do rejestru, wbrew przepisom art. 27 ust. 2 ustawy o odpadach.

UWAGA

Przekazując odpady osobom fizycznym, podmioty zobligowane do prowadzenia ewidencji odpadów mają obowiązek zamieszczać na kartach przekazania odpadów odpowiednią adnotacje tj. przekazane osobie fizycznej.

 

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Bez kategorii Kontrola WIOŚ

Uniknięcie kary z zakresu ochrony środowiska – odstąpienie od nałożenia kary

Odstąpienie od nałożenia kary
Odstąpienie od nałożenia kary

Odstąpienie od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej uregulowana została w art. 189f Kodeksu postępowania administracyjnego.

W każdym postępowaniu administracyjnym, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, Organ ma obowiązek rozpoznać czy możliwym jest odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej.

O odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej – jakie warunki należy spełnić ?

Po pierwsze organ rozpatrujący sprawę musi uznać naruszenie obowiązującego przepisu za znikome,

Po drugie strona musi zaprzestać naruszenia prawa.

Powyższe warunki należy spełniać łącznie. Organ nie może odstąpić od nałożenia kary pieniężnej w przypadku spełnienia tylko jednej przesłanki.

Co oznacza zaprzestanie naruszenia prawa?

Zaprzestanie naruszenia prawa polega na zaniechaniu dotychczasowej działalności, która naruszała obowiązujące przepisy. Przykładowo, w przypadku działania bez wymaganego zezwolenia, z zaprzestaniem naruszenia prawa będziemy mieli:

  • w chwili uzyskania przez podmiot wymaganego zezwolenia lub
  • w przypadku zaprzestania zbierania odpadów, na które nie posiada się stosownej decyzji.

Przesłanka zaprzestania naruszenia prawa może zostać spełniona w każdym czasie, nawet po wszczęciu postępowania administracyjnego. Jednakże, aby można było odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej należy zaprzestać naruszenia najpóźniej do czasu wydania decyzji administracyjnej.

Co to znaczy, że naruszenie jest znikome?

Ocena czy waga naruszenia prawa jest znikoma, powinna być dokonywana z uwzględnieniem art. 189d pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego tj. organ administracji publicznej bierze pod uwagę między innymi wagę i okoliczności naruszenia prawa, w szczególności potrzebę ochrony życia lub zdrowia, ochrony mienia w znacznych rozmiarach lub ochrony ważnego interesu publicznego lub wyjątkowo ważnego interesu strony oraz czas trwania tego naruszenia.

Ponadto przy ocenie wagi naruszenia prawa Organ powinien kierować się tym, czy konkretne naruszenie prawa wywołało (lub mogło wywołać) skutki faktyczne lub prawne w obszarze konkretnych dóbr prawnie chronionych, tj. dóbr chronionych przez naruszoną normę.

Naruszenie znikome to takie naruszenie obowiązujących przepisów, które nie niesie ze sobą społecznego niebezpieczeństwa.

Odstąpienie od nałożenia kary – spełnienie przesłanek i co dalej?

W przypadku spełnienia przesłanek do odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej, Organ wydaje decyzję administracyjną w której stwierdza popełnienie naruszenia, jednak nie wymierza administracyjnej kary pieniężnej, a poprzestaje jedynie na pouczeniu.

Pouczenie może przybrać wszelaką postać, gdyż nie ma wprost  wskazanej w przepisach jego treści. Niemniej należy pamiętać, że ponowne stwierdzenie przez Organ naruszenia tego samego przepisu stanowi okoliczność obciążającą Stronę. Organ może wówczas wymierzyć administracyjną karę pieniężną bez względu na wagę naruszenia.

  1. Można odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej również w przypadku kiedy:

– za to samo zachowanie prawomocną decyzją na stronę została uprzednio nałożona administracyjna kara pieniężna przez inny uprawniony organ administracji publicznej lub strona została prawomocnie ukarana za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe, lub prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe i uprzednia kara spełnia cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna.

Powyższy przepis wprowadza zakaz karania dwa razy za to samo, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:

  • uprzednie prawomocne ukaranie za to samo zachowanie strony jedną z kar wymienionych w komentowanym przepisie,
  • spełniającej cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna.

Uprzednie prawomocne ukaranie to nałożenie na stronę kary w odrębnym postępowaniu. Przykładowo w postępowaniu administracyjnym lub w postępowaniu w sprawach o wykroczenia albo postępowaniu karnym.

Warunkiem koniecznym do zastosowania niniejszego przepisu jest prawomocna decyzja, którą uprzednio wydał inny uprawniony organ administracji publicznej.

Jaka decyzja administracyjna jest prawomocna ?

Zgodnie z art. 16 § 3 kpa, decyzje ostateczne, których nie można zaskarżyć do sądu, są prawomocne.

Aby decyzja mogła  stać się prawomocna, najpierw musi się stać ostateczna.

Zgodnie z art. 16 § 1  kpa, decyzje ostateczne to decyzje, od których nie służy odwołanie.

Poprzez złożenie przez Stronę odwołania od decyzji, decyzja nie staje się ostateczna. Tym samym nie może stać się prawomocna, dlatego w takim przypadku nie można odstąpić od wymierzenia kary na tej postawie.

Ponadto, aby odstąpić od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, konieczne jest również określenie przez Organ jaki cel spełniła uprzednia kara i czy cele te są  tożsame.

W przypadkach innych niż wyżej wymienione, jeżeli pozwoli to na spełnienie celów, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna, organ administracji publicznej, w drodze postanowienia, może wyznaczyć stronie termin do przedstawienia dowodów potwierdzających:

1) usunięcie naruszenia prawa lub

2) powiadomienie właściwych podmiotów o stwierdzonym naruszeniu prawa, określając termin i sposób powiadomienia.

Organ administracji publicznej w takich przypadkach,  odstępuje od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje na pouczeniu, jeżeli strona przedstawiła dowody, potwierdzające wykonanie postanowienia.

Jakie są cele administracyjnej kary pieniężnej?

Wyróżnia się dwa typy celów:

– cel bezpośredni polegający na uzyskaniu zachowania zgodnego z normą, czyli obowiązującymi przepisami.

– cel pośredni, związany z uzyskaniem określonych następstw zachowania zgodnego z normą, czyli  przede wszystkim przeciwdziałanie naruszeniom (prewencja), następnie zaś sprzyjanie zachowywaniu środowiska w stanie niezmienionym (konserwacja) oraz przywracanie elementów przyrodniczych do stanu właściwego, w sytuacji gdy dochodzi do naruszeń (restytucja).

Głównym celem administracyjnej kary pieniężnej jest więc skłonienie podmiotu ponoszącego odpowiedzialność do przestrzegania obowiązujących przepisów w przyszłości.

KAŻDĄ SPRAWĘ NALEŻY ROZPATRYWAĆ INDYWIDUALNIE POD WZGLĘDEM MOŻLIWOŚCI ODSTĄPIENIA OD WYMIERZENIA ADMINISTARCYJNEJ KARY PIENIĘŻNEJ.

KONTAKT NASZA OFERTA

SOZOS
Biuro Realizacji Ochrony Środowiska
ul. Strzelecka 9
41-250 Czeladź
NIP: 6251609658

Tel. +48 728 296 041
E-mail: biuro@sozos.pl

© Copyright SOZOS