usługi ochrona środowiska
SOZOS
Biuro Realizacji Ochrony Środowiska
Home » ochrona środowiska

Tag: ochrona środowiska

Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

System kaucyjny za opakowania – zmiany od 2025 r.

system kaucyjny; opakowania
system kaucyjny; opakowania

System kaucyjny za opakowania – podstawowe informacje ?

System kaucyjny to mechanizm, który ma na celu ograniczenie ilości odpadów opakowaniowych i zwiększenie poziomu recyklingu.

W Polsce, jak i w wielu innych krajach, wdrożenie tego systemu jest odpowiedzią na rosnące wyzwania związane z ochroną środowiska.

Po ponad roku od dnia publikacji przepisów wprowadzających system kaucyjny, została przyjęta ustawa z dnia 21.11.2024 r. o zmianie ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz niektórych innych ustaw, która wprowadza dodatkowe regulacje.

O co chodzi w systemie kaucyjnym dotyczącym opakowań ?

System kaucyjny to zorganizowany sposób gospodarowania opakowaniami, w którym pobiera się kaucję przy zakupie produktów w opakowaniach.

Kaucja ta jest zwracana konsumentowi po oddaniu opakowania do wyznaczonego punktu zbiórki.

Zgodnie z przepisami, system kaucyjny obejmuje procesy związane z gromadzeniem, transportem, przetwarzaniem i ponownym użyciem lub recyklingiem opakowań po napojach.

Mechanizm ten wspiera zrównoważone gospodarowanie zasobami i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska.

Kogo dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje szeroką grupę podmiotów. System ten obejmuje:

  • Producentów i importerów napojów, którzy wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym.
  • Przedsiębiorców prowadzących sklepy, zwłaszcza tych o powierzchni sprzedaży przekraczającej określony próg, które mają obowiązek przyjmowania zwróconych opakowań od konsumentów.
  • Konsumentów, bowiem to od nich będzie pobierana oraz zwracana kaucja oraz odbieranie będą opakowania.
Pierwszym ogniwem systemu kaucyjnego są jednak przedsiębiorcy wprowadzający produkty w opakowaniach na napoje.
Podmiotem takim jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach na napoje jednorazowego albo wielokrotnego użytku, o których mowa w załączniku do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, będących napojami, z wyłączeniem sprzedaży bezpośredniej polegającej na dostarczaniu napojów w opakowaniach przez wprowadzającego bezpośrednio napoje w opakowaniach.

Jakiego rodzaju opakowań dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje opakowania na napoje.

Opakowania te zdefiniowano jako opakowania na płyn przeznaczony do bezpośredniego wypicia, bez konieczności poddania go obróbce, w szczególności na wodę, sok, nektar, mleko, jogurt i inny pitny produkt mleczny, napój alkoholowy, z wyłączeniem płynów będących produktami leczniczymi w rozumieniu ustawy z 6.09.2001 r. – Prawo farmaceutyczne, wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy z 7.04.2022 r. o wyrobach medycznych oraz żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego w rozumieniu art. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 z 12.06.2013 r. w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała oraz uchylającego dyrektywę Rady 92/52/EWG, dyrektywy Komisji 96/8/WE, 1999/21/WE, 2006/125/WE i 2006/141/WE, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 41/2009 i (WE) nr 953/2009.

System kaucyjny dotyczy zatem opakowań, które spełniają określone kryteria.

Są to opakowania na napoje, wykonane z tworzyw sztucznych, szkła lub metalu, o pojemności od 1 litra do 3 litrów.

W skład opakowań objętych systemem wchodzą:
  • Butelki plastikowe jednorazowe do 3 litrów,
  • Butelki szklane do 1,5 litra,
  • Opakowania metalowe do 1 litra.

Zgodnie z nowymi przepisami,  obowiązek zapewnienia poziomów zbierania nie dotyczy wprowadzających produkty w opakowaniach na napoje będące mlekiem, jogurtem lub innym pitnym produktem mlecznym.

System kaucyjny a obowiązek selektywnego zbierania

Wprowadzający napoje w opakowaniach jest obowiązany osiągnąć w ramach systemu kaucyjnego poziomy selektywnego zbierania opakowań i odpadów
opakowaniowych, co najmniej w wysokości określonej w załączniku nr 1a do ustawy.

oz.Rodzaje opakowańPoziomy selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych w % w roku
2025202620272028

2029

i latach następnych

1butelki jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje o pojemności do trzech litrów, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych, z wyłączeniem szklanych lub metalowych butelek na napoje, których zakrętki i wieczka są wykonane z tworzyw sztucznych7777777790
2puszki metalowe o pojemności do jednego litra7777777790
3butelki szklane wielokrotnego użytku o pojemności do półtora litra7777777790

Poziom zbierania będzie liczony w odniesieniu do opakowań wprowadzonych w danym roku.

System kaucyjny – rozliczenie 2025 r.

W przypadku opakowań z tworzyw sztucznych oraz metalowych, poziom selektywnego zbierania odpadów opakowaniowych w tym roku kalendarzowym stanowi wyrażona w procentach wartość ilorazu masy odpadów opakowaniowych powstałych z tych opakowań, selektywnie zebranych w ramach systemu kaucyjnego w tym roku oraz masy tych opakowań wprowadzonych do obrotu w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia tego roku

W przypadku butelek szklanych, poziom selektywnego zbierania opakowań w danym roku kalendarzowym stanowi wyrażona w procentach wartość ilorazu wysokości kaucji zwróconej w danym roku kalendarzowym oraz wysokości kaucji pobranej w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia tego roku w ramach systemu kaucyjnego.

Co grozi w przypadku niewykonania obowiązku zbierania – system kaucyjny

Wprowadzający produkty w opakowaniach na napoje, który nie wykonał obowiązku zapewnienia poziomu zbierania poprzez system kaucyjny, jest obowiązany wnieść opłatę produktową, obliczoną oddzielnie dla poszczególnych rodzajów opakowań, w odniesieniu do nieosiągniętych wymaganych poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

W przypadku gdy wprowadzający produkty w opakowaniach na napoje, który przystąpił do systemu kaucyjnego, nie uzyskał poziomu zbierania, to wprowadzający oraz podmiot prowadzący system kaucyjny, do którego ten wprowadzający przystąpił, będą obowiązani do wniesienia opłaty produktowej obliczonej oddzielnie dla poszczególnych rodzajów opakowań – każdy w wysokości 50%.

Jeżeli wprowadzający produkty nie zawarł umowy w zakresie systemu kaucyjnego, oblicza opłatę produktową z zastosowaniem trzykrotności stawki opłaty produktowej określonej dla danego rodzaju opakowania na napoje.

Stawki opłaty produktowej w systemie kaucyjnym 

 W 2025 r.W 2026 r.W 2027 r. i w latach następnych
Poz.Rodzaj opakowania
stawka opłaty produktowej w zł za 1 kg
1

butelki jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje o pojemności do trzech litrów, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych, z wyłączeniem szklanych lub metalowych butelek na napoje, których zakrętki i wieczka są wykonane

z tworzyw sztucznych

0,101,005,00
2puszki metalowe o pojemności do jednego litra0,101,005,00
3butelki szklane wielokrotnego użytku o pojemności do półtora litra0,010,050,25

System kaucyjny – moment pobrania kaucji

Kaucję pobiera się na etapach dystrybucji produktu w opakowaniu, będącego napojem, poprzedzających sprzedaż tego produktu użytkownikowi końcowemu oraz od użytkownika końcowego nabywającego ten produkt.

Wysokość kaucji w systemie kaucyjnym

Wysokość kaucji za jedną sztukę opakowania wynosi dla:

 butelek jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych – 0,50 zł;

 puszek metalowych o pojemności do jednego litra – 0,50 zł;

 butelek szklanych wielokrotnego użytku o pojemności do półtora litra – 1,00 zł.

Przekazanie kaucji w systemie kuacyjnym

Wprowadzający produkty w opakowaniach na napoje albo wprowadzający bezpośrednio produkty w opakowaniach na napoje uczestniczący w danym systemie kaucyjnym są obowiązani do przekazania pobranej kaucji podmiotowi reprezentującemu prowadzącemu dany system kaucyjny, z którym zawarli umowę, w terminach do:
1) siódmego dnia miesiąca, za okres od piętnastego do ostatniego dnia miesiąca poprzedniego;
2) dwudziestego pierwszego dnia miesiąca, za okres od pierwszego do czternastego dnia miesiąca.

Zaktualizowane obowiązki sprzedawców w systemie kaucyjnym

  1. Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2, w której użytkownikom końcowym są oferowane produkty będące napojami w opakowaniach na napoje objętych systemem kaucyjnym, w zakresie:
    a) opakowań z tworzyw sztucznych i opakowań metalowych – jest obowiązany do uczestniczenia w systemie kaucyjnym co najmniej w zakresie pobierania kaucji oraz może uczestniczyć w tym systemie w zakresie zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych;
    b) opakowań szklanych – jest obowiązany do uczestniczenia w systemie kaucyjnym co najmniej w zakresie pobierania i zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań.
     
  2. Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2, w której użytkownikom końcowym są oferowane produkty będące napojami w opakowaniach na napoje objętych systemem kaucyjnym, jest obowiązany uczestniczyć w systemie kaucyjnym w zakresie co najmniej pobierania i zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Zwrot kaucji

Do zwrotu kaucji podmiotowi, który zwrócił kaucję użytkownikowi końcowemu, obowiązany jest podmiot reprezentujący, który dokonał odbioru opakowań lub odpadów opakowaniowych powstałych z opakowań objętych systemem kaucyjnym od tego podmiotu.

Od kiedy obowiązuje system kaucyjny ?

W ustawie z 21.11.2024 r. o zmianie ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz niektórych innych ustaw przesunięto termin uruchomienia systemu kaucyjnego na dzień 1 października 2025 roku.
Dowiedz się więcej o obowiązkach przedsiębiorców wprowadzających napoje w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

Rozporządzenie przeciwko wylesianiu EUDR – nowe obowiązki dla firm

rozporządzenie EUDR; EUDR; wylesiania'+; obowiązki przedsiębiorców
rozporządzenie EUDR; EUDR; wylesiania'+; obowiązki przedsiębiorców

EUDR – co to za rozporządzenie i dlaczego zostało wprowadzone?

Rozporządzenie EUDR (EU Deforestation Regulation), przyjęte przez Parlament Europejski i Radę 31 maja 2023 r., to element Europejskiego Zielonego Ładu, mający na celu walkę z globalnym wylesianiem, degradacją lasów oraz utratą bioróżnorodności. Nowe przepisy weszły w życie 29 czerwca 2023 r., a ich stosowanie rozpocznie się od 30 grudnia 2025 r. (dla MŚP – od 30 czerwca 2026 r.).

Celem rozporządzenia EUDR jest zapewnienie, że żaden produkt wprowadzany na rynek UE lub z niego eksportowany nie przyczynia się do wylesiania.

Jakie towary i produkty podlegają EUDR?

Rozporządzenie przeciwko wylesianiu obejmuje siedem surowców szczególnie powiązanych z degradacją środowiska:

  1. bydło,
  2. kakao,
  3. kawę,
  4. olej palmowy,
  5. soję,
  6. kauczuk.

Obejmuje ono również szereg produktów zawierających te surowce lub z nich wytworzonych – m.in. mięso, czekoladę, opony, papier, kosmetyki, książki, ramy drewniane, naczynia kuchenne czy palety.

Kluczowe jest, że produkty muszą jednocześnie: nie powodować wylesiania, być zgodne z przepisami kraju produkcji oraz mieć złożone oświadczenie o należytej staranności.

Kogo dotyczą przepisy EUDR?

Rozporządzenie EUDR dotyczy wszystkich podmiotów gospodarczych, które w ramach działalności wprowadzają, udostępniają lub eksportują objęte nim towary i produkty. Wyróżnia się dwa typy przedsiębiorców: „podmiot” – importerzy i producenci oraz „podmiot handlowy” – dystrybutorzy i sprzedawcy detaliczni.

Niezależnie od wielkości firmy czy ilości produktów, każdy musi dostosować się do przepisów.

Obowiązki przedsiębiorców – należyta staranność

Stosownie do art. 3 rozporządzenia EUDR, towary i produkty objęte rozporządzeniem EUDR będzie można wprowadzać do obrotu, udostępniać na rynku lub z niego wywozić pod warunkiem, że:

  • nie powodują wylesiania;
  • zostały wyprodukowane zgodnie z właściwymi przepisami kraju produkcji;
  • przedłożono w ich sprawie oświadczenie o należytej staranności.

Zgodnie z EUDR, zanim dany produkt zostanie wprowadzony na rynek, należy przeprowadzić kompleksową analizę jego pochodzenia.

Obowiązkowy jest system należytej staranności, obejmujący: gromadzenie informacji (m.in. geolokalizacja, dane o dostawcach), ocenę ryzyka oraz działania redukujące to ryzyko.

Jeśli ryzyko uznane zostanie za większe niż znikome – produkt nie może trafić na rynek. Przedsiębiorcy muszą przechowywać dokumentację przez 5 lat oraz publikować raporty (w przypadku dużych podmiotów).

Podmioty zobowiązane są przekazywać innym podmiotom, na dalszych etapach łańcucha dostaw produktów, że zachowano należytą staranność oraz że nie stwierdzono żadnego ryzyka lub stwierdzono jedynie znikome ryzyko, a także przekazywać numery referencyjne oświadczeń o należytej staranności związanych z tymi produktami.

Ocena ryzyka i środki zaradcze

Rozporządzenie UE 2023/1115 wymaga, by przedsiębiorca ocenił potencjalne ryzyko związane z produktem, biorąc pod uwagę takie czynniki jak: kraj pochodzenia, poziom korupcji, konflikty zbrojne, stan środowiska, obecność rdzennych społeczności, czy dostępność certyfikatów.

W razie wykrycia ryzyka, należy wdrożyć działania naprawcze – np. żądać dodatkowych dokumentów, przeprowadzić audyty, współpracować z lokalnymi producentami.

System ten musi być przeglądany co najmniej raz w roku.

Jakie sankcje grożą za naruszenie EUDR?

Przedsiębiorcy naruszający przepisy EUDR mogą spodziewać się sankcji ustanowionych przez państwa członkowskie.

W Polsce odpowiednie przepisy są w trakcie wdrażania.

Katalog unijny przewiduje między innymi:

  • grzywny do 4% rocznego obrotu,
  • konfiskatę towarów,
  • zakaz udziału w zamówieniach publicznych
  • czasowy zakaz obrotu towarami.

Firmy naruszające prawo mogą zostać wpisane do unijnego rejestru na stronie Komisji Europejskiej, co może mieć poważne konsekwencje wizerunkowe i biznesowe.

Od kiedy obowiązuje EUDR ?

Nowe przepisy weszły w życie 29 czerwca 2023 r. i początkowo miały zacząć obowiązywać 30 grudnia 2024 r.

Po przyjęciu niniejszego wniosku Parlamentu europejskiego rozporządzenie będzie wiążące dla dużych podmiotów i podmiotów handlowych od dnia 30 grudnia 2025 r., natomiast mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa będą musiały stosować je od dnia 30 czerwca 2026 r.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie systemów należytej staranności oraz wymagań dotyczących EUDR, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Opłata produktowa

Jakie produkty podlegają opłacie produktowej ? Sprawdź pełną listę !

Opłata produktowa
Opłata produktowa

Opłata produktowa – kogo dotyczy?

Opłata produktowa to obowiązkowe świadczenie, które muszą uiszczać przedsiębiorcy wprowadzający określone produkty bądź produkty w opakowaniach na rynek krajowy.

Celem tej opłaty jest zachęcanie do odpowiedzialnego gospodarowania odpadami i finansowanie systemów recyklingu.

 Jeśli Twoja firma zajmuje się produkcją, importem lub dystrybucją towarów w opakowaniach, powinieneś sprawdzić, czy masz obowiązek jej uiszczania.

Poniżej przedstawiamy listę produktów podlegających opłacie produktowej.

Opakowania, w których wprowadzane są produkty 

Jedną z głównych kategorii objętych opłatą produktową są opakowania.

W tym przypadku nie chodzi jednak o same produkty, a o opakowania, w których produkty te są wprowadzane (importowane bądź sprzedawane klientowi zarówno detalicznemu, jak i hurtowemu).

Dotyczy to firm, które przy wprowadzaniu na rynek wykorzystują miedzy innymi:

  • opakowania plastikowe,
  • opakowania kartonowe
  • opakowania papierowe
  • opakowania drewniane
  • opakowania szklane,
  • opakowania metalowe,
  • opakowania wielomateriałowe (np. kartony po napojach),

Jeśli Twoja firma dostarcza produkty w opakowaniach, masz obowiązek prowadzenia ewidencji i rozliczania się z opłaty produktowej w ramach corocznych sprawozdań składanych w systemie BDO.\

Sprawdź ustawę ⇒ §

Opony, oleje i smary 

Kolejną grupą produktów objętych opłatą produktową są opony i smary. W szczególności dotyczy to:

  • nowych i używanych opon samochodowych, motocyklowych oraz rolniczych,
  • olejów smarowych i przemysłowych,
  • preparatów smarowych.

Przedsiębiorcy wprowadzający te produkty na rynek są zobowiązani do rozliczania się z opłaty produktowej.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Sprzęt elektryczny i elektroniczny

Sprzęty elektryczne i elektroniczne są objęte szczególnymi regulacjami dotyczącymi odzysku i recyklingu.

W ramach opłaty produktowej należy uwzględnić między innymi:

  • urządzenia AGD (pralki, lodówki, mikrofalówki),
  • sprzęt RTV (telewizory, radia, dekodery),
  • komputery, drukarki i monitory,
  • telefony komórkowe i akcesoria elektroniczne.

Obowiązki dotyczące rozliczenia się z opłaty produktowej obejmują zarówno producentów, jak i importerów sprzętu elektrycznego i elektronicznego, którzy sprowadzają je celem dalszej odsprzedaży lub na własny użytek.

Wprowadzając na rynek sprzęt elektryczny bądź elektroniczny, przedsiębiorcy muszą prowadzić niezbędne ewidencje oraz rozliczać się z obowiązku zbierania zużytego sprzętu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku zużytego sprzętu w ramach corocznych sprawozdań w systemie BDO.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Baterie i akumulatory 

Obowiązek związany z opłatą produktową dotyczy baterii i akumulatorów przenośnych.

W przypadku pozostałych rodzajów baterii bądź akumulatorów, przedsiębiorcy wprowadzający je na rynek są zobowiązani do sporządzanie corocznego sprawozdania w systemie BDO.

Powyższe obowiązki dotyczą zarówno producentów, jak i importerów baterii i akumulatorów, którzy sprowadzają je celem dalszej odsprzedaży oraz na własny użytek.

Obowiązki te dotyczą także przedsiębiorców, w którzy importują baterie i akumulatory w innych produktach, np. sprzęcie elektronicznym lub pojazdach.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Pojazdy

Kolejną kategorią podlegającą opłacie produktowej są pojazdy kategorii M1 i N1 oraz motorowery trójkołowe zaliczone do kategorii L2e.

Obowiązek rozliczenia dotyczy zatem:

  • samochodów osobowych i dostawczych,
  • motocykli i skuterów.

W związku z powyższym, do rozliczenia się za wprowadzone na rynek krajowy pojazdy, są zobowiązaniu:

– importerzy, którzy sprowadzający z zagranicy pojazdy zarówno nowe, jak i używane, celem ich dalszej odsprzedaży,

– przedsiębiorcy, którzy sprowadzają z zagranicy pojazdy nowe i używane na użytek własny.

W przypadku działalności dotyczącej pojazdów, nie mamy do czynienia stricte z opłatą produktową za właśnie te pojazdy, a obowiązkiem rozliczenia opon, akumulatorów oraz środków smarnych, które zostały wprowadzone razem z pojazdem.

Dodatkowo wprowadzający pojazd jest obowiązany zapewnić tzw. sieć zbierania pojazdów.

Wprowadzający pojazd, który nie zapewnił sieci w roku kalendarzowym, jest obowiązany bez wezwania do obliczenia i uiszczenia opłaty za brak sieci.

Każdy przedsiębiorca wprowadzający pojazdy na rynek ma obowiązek odpowiedniego raportowania i rozliczania się z tytułu ewentualnych opłat

Sprawdź ustawę ⇒ §

Narzędzia połowe

Do rozliczenia opłaty produktowej oraz złożenia corocznego sprawozdania w systemie BDO są zobowiązani także przedsiębiorcy, którzy wprowadzają do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Podsumowanie

Opłata produktowa obejmuje szeroki zakres produktów, a jej celem jest wsparcie systemu recyklingu i utylizacji odpadów.

Jeśli Twoja firma zajmuje się produkcją, importem lub dystrybucją produktów wymienionych powyżej, warto sprawdzić obowiązujące przepisy oraz dopełnić niezbędne formalności.

Pamiętaj, że brak spełnienia obowiązków może skutkować sankcjami finansowymi.

Warto więc zadbać o odpowiednią ewidencję i terminowe rozliczenia.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie BDO oraz opłat produktowych, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Opłata produktowa

BDO w Gastronomii – Obowiązki, Opłaty i Kluczowe Wymagania

BDO; gastronomia
BDO; gastronomia

Co to jest BDO i kogo dotyczy?

BDO, czyli Baza Danych o Produktach i Opakowaniach oraz o Gospodarce Odpadami, to system, który ma na celu monitorowanie przepływu odpadów w Polsce. Obowiązek rejestracji w BDO dotyczy m.in. firm gastronomicznych, które w swojej działalności generują odpady lub wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach.

Restauracje, bary, kawiarnie i inne lokale gastronomiczne muszą zwrócić szczególną uwagę na swoją działalność w kontekście przepisów dotyczących BDO. Brak rejestracji lub niewłaściwe zarządzanie odpadami może skutkować wysokimi karami finansowymi.

Wytwarzanie odpadów w gastronomii

Branża gastronomiczna jest jednym z sektorów, w których powstaje znaczna ilość różnorodnych odpadów, takich jak:

  • odpady spożywcze – resztki jedzenia, przeterminowane produkty spożywcze,
  • opakowania – plastikowe, szklane i metalowe pojemniki po produktach spożywczych,
  • odpady komunalne – odpady zmieszane, papierowe, bioodpady.

Co do zasady, każdy przedsiębiorca działający w branży gastronomicznej powinien prowadzić ewidencję odpadów oraz przekazywać je odpowiednim podmiotom zajmującym się ich dalszym zagospodarowaniem.

Należy jednak zaznaczyć, że obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy wytwórców odpadów komunalnych (tj. odpadów z grupy 20 katalogu odpadów)

Opłata produktowa – kogo dotyczy?

Lokale gastronomiczne, które wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach, mogą podlegać obowiązkowi uiszczania opłaty produktowej. Dotyczy to szczególnie restauracji oferujących posiłki na wynos, ponieważ korzystają one z jednorazowych opakowań.

Wysokość opłaty produktowej zależy od ilości wprowadzonych opakowań i ich rodzaju.

W celu uniknięcia tej opłaty, firma może spełnić obowiązek recyklingu odpadów opakowaniowych na odpowiednim poziomie bądź złożyć wniosek o udzielenie pomocy de minimis.

Sprawdź ustawę ⇒ §

Opłata recyklingowa – dla kogo ?

Przedsiębiorców działających w branży gastronomicznej obowiązywać może także opłata recyklingowa, której celem jest ograniczenie użycia plastikowych toreb na zakupy.

Każdy przedsiębiorca, który oferuje klientom torby z tworzyw sztucznych, ma obowiązek pobierania od nich opłaty, a następnie odprowadzania jej do właściwego urzędu skarbowego.

W gastronomii dotyczy to przede wszystkim lokali oferujących jedzenie na wynos, które oferują plastikowe torby do pakowania zamówień.

Opłaty recyklingowej nie pobiera się od nabywającego bardzo lekką torbę na zakupy z tworzywa sztucznego.

Opłata SUP – najnowszy obowiązek 

Opłata SUP dotyczy ona przedsiębiorców, którzy oferują opakowania jednorazowe wykonane z tworzywa sztucznego, takie jak:

  • kubki plastikowe,
  • pojemniki na żywność wykonane z tworzyw sztucznych.

Każdy właściciel lokalu gastronomicznego, który wykorzystuje tego rodzaju produkty, jest zobowiązany do informowania klientów o wpływie plastiku na środowisko oraz do pobierania opłaty SUP.

Wysokość opłaty jest uzależniona od rodzaju opakowania i jest pobierana od sztuki.

Pobranie opłaty SUP nie zwalnia z konieczności rozliczenia opłaty produktowej.

Rejestracja w BDO oraz kary za brak wpisu

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność bez wpisu w BDO, a są do tego zobowiązani, mogą zostać ukarani administracyjną karą pieniężną od 1 000 zł do 1 000 000 zł.

Informacje niezbędne do wykazania w systemie BDO obejmują miedzy innymi:

– wytwarzanie odpadów,

– wprowadzanie produktów w opakowaniach,

– ofertowanie plastikowych toreb na zakupy,

– oferowanie opakowań podlegających opłacie SUP.

Dodatkowo, brak prowadzenia ewidencji niezbędnych ewidencji, np. w zakresie opakowań, odpadów może skutkować karą w wysokości nawet 50 000 zł.

Podsumowanie

Dla przedsiębiorców z branży gastronomicznej kluczowe jest spełnienie obowiązków wynikających z systemu BDO.

Obejmuje to nie tylko rejestrację w bazie, ale również regularne raportowanie wytwarzanych odpadów i terminowe wnoszenie opłat (produktowej, recyklingowej oraz SUP).

Przestrzeganie przepisów pozwoli uniknąć wysokich kar i przyczyni się do ochrony środowiska.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie BDO oraz opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Gospodarowanie odpadami Przetwarzanie odpadów

Monitoring miejsc magazynowania odpadów

Monitoring miejsc magazynowania odpadów
Monitoring miejsc magazynowania odpadów

Monitoring miejsc magazynowania odpadów – najważniejsze informacje

Obowiązek prowadzenia monitoringu wizyjnego miejsc magazynowania odpadów

Od 5 marca 2019 roku wprowadzono obowiązek prowadzenia wizyjnego systemu kontroli miejsc magazynowania lub składowania odpadów, na mocy ustawy z 20 lipca 2018 roku o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw. Z kolei od 17 grudnia 2019 roku zaczęły obowiązywać szczegółowe wymagania wynikające z rozporządzenia Ministra Środowiska z 29 sierpnia 2019 roku.

Kogo dotyczy obowiązek prowadzenia monitoringu miejsc magazynowania odpadów?

Monitoringiem wizyjnym muszą zostać objęte miejsca magazynowania odpadów przez podmioty posiadające:
• zezwolenie na zbieranie odpadów,
• zezwolenie na przetwarzanie odpadów,
• pozwolenie na wytwarzanie odpadów uwzględniające zbieranie lub przetwarzanie,
• pozwolenie zintegrowane obejmujące zbieranie lub przetwarzanie odpadów.

Wyjątek stanowi wstępne magazynowanie odpadów przez ich wytwórcę, które nie podlega obowiązkowi monitoringu.

Wymagania techniczne dla monitoringu miejsc magazynowania odpadów

Wizyjny system kontroli musi spełniać następujące warunki:
1. Całodobowy zapis obrazu – rejestrowany obraz powinien być przechowywany przez minimum miesiąc.
2. Identyfikacja osób – system powinien umożliwiać rozpoznanie osób przebywających w obszarze monitorowanym.
3. Zabezpieczenie danych – zapis obrazu musi być chroniony przed utratą, zniszczeniem lub nieautoryzowanym dostępem.
4. Przerwy techniczne – dopuszczalne są tylko w przypadkach konserwacji, przy zachowaniu odpowiednich procedur.

Ponadto system musi być zabezpieczony przed zanikiem zasilania, zapewniając podtrzymanie pracy przez co najmniej dwie godziny.

Obszar objęty monitoringiem

Monitoring powinien obejmować całą powierzchnię magazynowania lub składowania odpadów oraz:

  • drogi dojazdowe do 15 m od zewnętrznej krawędzi miejsca magazynowania,
  • pas zewnętrzny otaczający odpady o szerokości do 5 m (jeśli podmiot ma do niego prawo).

W przypadku magazynowania lub składowania odpadów na powierzchni powyżej 2 ha system kontroli zapewnia rejestrację obrazu obejmującą:

  • pas o minimalnej szerokości 15 m liczonych poziomo od krawędzi zewnętrznej magazynowanych lub składowanych odpadów;
  • drogi dojazdowe znajdujące się w miejscu magazynowania lub składowania odpadów, do odległości 15 m od krawędzi zewnętrznej magazynowanych lub składowanych odpadów;
  • pas zewnętrzny otaczający odpady o szerokości do 5 m (jeśli podmiot ma do niego prawo).

W przypadku magazynowania lub składowania odpadów w pomieszczeniu zamkniętym system kontroli zapewnia rejestrację obrazu obejmującą:

  • magazynowane lub składowane odpady do granicy ścian wewnętrznych tego pomieszczenia, bez pasa otaczającego magazynowane lub składowane odpady;
  • bramę wjazdową i wyjazdową do tego pomieszczenia.

W przypadku magazynowania lub składowania odpadów w zbiornikach, w tym w silosach, które nie są przystosowane do przebywania w nich ludzi, system kontroli zapewnia rejestrację obrazu obejmującą:

  • powierzchnię w promieniu 5 m od wlotu do zbiornika lub wylotu ze zbiornika, liczonych od wlotu do zbiornika lub wylotu ze zbiornika;
  • drogi dojazdowe znajdujące się w miejscu magazynowania lub składowania odpadów, do odległości 15 m od zbiornika.

Dostęp do monitoringu miejsc magazynowania odpadów przez WIOŚ

W przypadku magazynowania lub składowania następujących odpadów palnych:

  • paliwo alternatywne oraz odpady przeznaczone bezpośrednio do produkcji takiego paliwa,
  • papier oraz tektura,
  • tekstylia,
  • odpady wielkogabarytowe, z wyłączeniem odpadów metali,
  • tworzywa sztuczne, w tym folia, oraz opony i inne odpady z gumy,
  • drewno i odpady drewnopochodne,
  • odpady pochodzące z przetwarzania odpadów komunalnych, wyłączeniem odpadów pochodzących z termicznego przetwarzania odpadów,
  • odpady wielomateriałowe złożone z materiałów, o których mowa w pkt 2, 3, 5 lub 6

– posiadacz odpadów obowiązany do prowadzenia monitoringu miejsc magazynowania odpadów zapewnia wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska właściwemu ze względu na lokalizację miejsca magazynowania lub składowania odpadów dostępność obrazu z wizyjnego systemu kontroli tego miejsca w czasie rzeczywistym przez system teleinformatyczny.

Obraz z monitoringu musi być udostępniony uprawnionym organom, w tym Wojewódzkiemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, w czasie rzeczywistym przez system teleinformatyczny. 

Inspektor może weryfikować poprawność działania systemu poprzez próbne logowanie.

Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykorzystuje dostęp do rejestrowanego obrazu w czasie rzeczywistym w przypadku:

  • prowadzonej kontroli
  • powzięcia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa przeciwko środowisku albo wykroczenia.

Wyjątki od obowiązku prowadzenia monitoringu

Monitoringiem nie muszą być objęte odpady uznane za niepalne i niewchodzące w zakres odpadów niebezpiecznych, a także odpady wymienione w załączniku nr 2a do ustawy o odpadach.

Przedmiotowe odpady niepalne stanowią:

  1. odpady obojętne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 118 ustawy o odpadach;
  2. odpady spełniające kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów obojętnych, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 118 ustawy o odpadach;
  3. odpady budowlane i rozbiórkowe, z wyłączeniem odpadów drewna, odpadów tworzyw sztucznych, odpadów papieru i odpadów oklein;
  4. szkło;
  5. odpady zeszklone i z procesów zeszkliwiania;
  6. minerały (np. piasek i kamienie, kruszywo);
  7. gleba i ziemia, w tym urobek z pogłębiania;
  8. odpady metali;
  9. odpady fosfogipsów;
  10. odpady gipsów;
  11. żużle, popioły paleniskowe, pyły z kotłów, popioły lotne, w tym piaski ze złóż fluidalnych, mieszanki popiołowo-żużlowe;
  12. rdzenie i formy odlewnicze;
  13. odpady materiałów ceramicznych;
  14. odpady powstałe z materiałów ogniotrwałych;
  15. odpady spoiw mineralnych, w tym cementu, wapna i tynku;
  16. odpadowy siarczan żelazowy;
  17. osady z dekarbonizacji wody;
  18. odpady z fizykochemicznej obróbki kamienia wapiennego – z przesiewu i przepału kamienia wapiennego.

Sankcje za brak monitoringu.

Nieprzestrzeganie obowiązku monitoringu może skutkować sankcjami, w tym karą administracyjną w wysokości do 1 000 000 zł.

Czy awarię monitoringu miejsc magazynowania odpadów należy zgłosić do WIOŚ?

Przepisy nie nakładają obowiązku powiadomienia WIOŚ o awarii systemu.

Można jednak rozważyć wysłanie takiej informacji z podaniem przyczyn (np. pożar), podjętych działaniach i przewidywanym terminie naprawy.

Ustawodawca dopuszcza przerwy w rejestracji obrazu wyłącznie w celu przeprowadzenia prac konserwacyjnych systemu kontroli, nie dłuższe niż 48 godzin w roku kalendarzowym, pod warunkiem wcześniejszego poinformowania właściwego ze względu na lokalizację miejsca magazynowania lub składowania odpadów wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska z przynajmniej trzydniowym wyprzedzeniem.

Dla jakiego zakresu przedsiębiorca zobowiązany jest prowadzić monitoring miejsc magazynowania odpadów, jeżeli zbiera odpady palne oraz niepalne ?

Przedsiębiorca powinien prowadzić monitoring wizyjny dla miejsc magazynowania palnych.

Jeżeli  w tym samym zakładzie magazynowane są również odpady niepalne, brak jest konieczności objęcia ich monitoringiem.

Czy skup złomu powinien być wyposażony w system monitoringu?

Jeżeli skup złomu zbiera wyłącznie odpady niepalne, wymienione w załączniku nr 2a do ustawy o odpadach, nie ma obowiązku prowadzenia monitoringu wizyjnego.

Jakie parametry techniczne powinien spełniać monitoring odpadów?

Parametry urządzeń technicznych systemu kontroli muszą spełniać co najmniej wymagania normy PN-EN 62676-4: 2015-06 Systemy dozoru wizyjnego stosowane w zabezpieczeniach – Część 4: Wytyczne stosowania lub normy, którą przedmiotowa norma zostanie zastąpiona.

Do rejestracji obrazu musimy stosować się kamery stacjonarne typu dzień – noc dostrajające się automatycznie do panującego oświetlenia.

Podsumowanie

Prawidłowo prowadzony monitoring miejsc magazynowania odpadów jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także narzędziem zapewniającym bezpieczeństwo środowiska i ochronę przed przestępstwami przeciwko środowisku. Wdrożenie odpowiednich systemów oraz przestrzeganie regulacji to klucz do skutecznego zarządzania odpadami.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie obowiązków dotyczących gospodarowania odpadami, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

System kaucyjny za opakowania w gastronomii

kaucja; gastronomia; opakowania; kaucja za opakowania
kaucja; gastronomia; opakowania; kaucja za opakowania

System kaucyjny za opakowania w gastronomii

System kaucyjny to mechanizm, który ma na celu ograniczenie ilości odpadów opakowaniowych i zwiększenie poziomu recyklingu.

W Polsce, jak i w wielu innych krajach, wdrożenie tego systemu jest odpowiedzią na rosnące wyzwania związane z ochroną środowiska.

W artykule tym omówimy szczegółowo, czym jest system kaucyjny, kogo i czego dotyczy, jakie obowiązki nakłada na przedsiębiorców oraz jakie kary grożą za niewywiązanie się z tych obowiązków.

Na czym polega kaucyjny dotyczący opakowań ?

System kaucyjny to zorganizowany sposób gospodarowania opakowaniami, w którym pobiera się kaucję przy zakupie produktów w opakowaniach.

Kaucja ta jest zwracana konsumentowi po oddaniu opakowania do wyznaczonego punktu zbiórki.

Zgodnie z przepisami, system kaucyjny obejmuje procesy związane z gromadzeniem, transportem, przetwarzaniem i ponownym użyciem lub recyklingiem opakowań po napojach.

Mechanizm ten wspiera zrównoważone gospodarowanie zasobami i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska.

Jakiego rodzaju opakowań dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje opakowania na napoje, tj. opakowania na płyn przeznaczony do bezpośredniego wypicia, bez konieczności poddania go obróbce, w szczególności na wodę, sok, nektar, mleko, jogurt i inny pitny produkt mleczny, napój alkoholowy.

Z zakresu ww. opakowań wyłączone są między innymi opakowania na płyny będące produktami leczniczymi, czy też wyrobami medycznymi.

System kaucyjny dotyczy zatem opakowań, które spełniają określone kryteria.

Są to opakowania na napoje, wykonane z tworzyw sztucznych, szkła lub metalu, o pojemności od 1 litra do 3 litrów.

W skład opakowań objętych systemem wchodzą:

  • Butelki plastikowe jednorazowe do 3 litrów,
  • Butelki szklane do 1,5 litra,
  • Puszki metalowe do 1 litra.

Obowiązki przedsiębiorców prowadzących jednostki handlowe w zakresie systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy prowadzący jednostki handlowe, w których użytkownikom końcowym są oferowane napoje w opakowaniach objęte systemem kaucyjnym, zostały podzielone na:

  1. jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2,

  2. jednostki o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2.

W pierwszym przypadku, ustawodawca zobowiązał przedsiębiorców do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania kaucji. Dopuszczono jednocześnie możliwość uczestniczenia tych podmiotów w systemie zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Przedsiębiorcy prowadzący większe jednostki handlowe (o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2) są obowiązani do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania i zwracania kaucji oraz zbieraniu pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.

Odbiór opakowań może następować na zasadzie zbiórki ręcznej bądź w automatach do zbiórki opakowań.

W zakresie zawierania umów przez prowadzących jednostki handlowe z podmiotami reprezentującymi, prowadzący jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2, są zobowiązani do zawarcia umowy co najmniej z jednym podmiotem reprezentującym.

Prowadzący większe jednostki handlowe mają obowiązek zawrzeć umowę z każdym podmiotem reprezentującym.

Czy restauracje, które oferują napoje w opakowaniach muszą przystąpić do systemu kaucyjnego ?

Jeżeli napój będzie sprzedawany w opakowaniu (np. butelce) na wynos, opakowanie to będzie podlegało kaucji

Czy restauracje o powierzchni większej niż 200 m2 muszą przystąpić do systemu kaucyjnego ?

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przez powierzchnię sprzedaży rozumie się tę część ogólnodostępnej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.)

W związku z powyższym, zasadnym wydaje się przyjęcie tezy, że do powierzchni decydującej o konieczności przystąpienia do systemu kaucyjnego wlicza się tą część jednostki gastronomicznej, na której faktycznie odbywa się sprzedaż produktów, tj. z wyłączeniem powierzchni, na której spożywa się posiłki.

Czy restauracje, które będą odbierały puste opakowania, muszą posiadać zezwolenie na zbieranie odpadów ?

Podmioty, które będą odbierały puste opakowania nie będą musiały posiadać decyzji na zbieranie odpadów w przypadku odbierania pustych opakowań.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach, z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów).

Czy kaucja wyłącza opłatę produktową ?

Pobranie kaucji za opakowanie nie wyłącza obowiązków związanych z rozliczeniem opłaty produktowej za wprowadzanie produktów w opakowaniach.

Czytaj więcej – Opłata produktowa za opakowania

Kary za niewywiązanie się z obowiązków dotyczących systemu kaucyjnego

Kary za nieprzestrzeganie systemu kaucyjnego uregulowano w ustawie o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

Wysokość kar, jest różna i zależy od rodzaju nieprzestrzeganego obowiązku. Przedział kar ustalono w wysokości od 10 tys. zł do 500 tys. zł.

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów w zakresie systemu kaucyjnego sprawuje Inspekcja Ochrony Środowiska.

Uwaga sprawdź – System kaucyjny za opakowania – zmiany od 2025 r.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Gospodarowanie odpadami Opłata produktowa Opłata środowiskowa

System Kaucyjny za Opakowania – Co warto o nim wiedzieć

system kaucyjny; opakowania
system kaucyjny; opakowania

System kaucyjny za opakowania – Co warto o nim wiedzieć ?

System kaucyjny to mechanizm, który ma na celu ograniczenie ilości odpadów opakowaniowych i zwiększenie poziomu recyklingu.W Polsce, jak i w wielu innych krajach, wdrożenie tego systemu jest odpowiedzią na rosnące wyzwania związane z ochroną środowiska.W artykule tym omówimy szczegółowo, czym jest system kaucyjny, kogo i czego dotyczy, jakie obowiązki nakłada na przedsiębiorców oraz jakie kary grożą za niewywiązanie się z tych obowiązków.

Na czym polega kaucyjny dotyczący opakowań ?

System kaucyjny to zorganizowany sposób gospodarowania opakowaniami, w którym pobiera się kaucję przy zakupie produktów w opakowaniach.Kaucja ta jest zwracana konsumentowi po oddaniu opakowania do wyznaczonego punktu zbiórki.Zgodnie z przepisami, system kaucyjny obejmuje procesy związane z gromadzeniem, transportem, przetwarzaniem i ponownym użyciem lub recyklingiem opakowań po napojach.Mechanizm ten wspiera zrównoważone gospodarowanie zasobami i zmniejsza ilość odpadów trafiających na wysypiska.

Kogo dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje szeroką grupę podmiotów. System ten obejmuje:
  • Producentów i importerów napojów, którzy wprowadzają na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym.
  • Przedsiębiorców prowadzących sklepy, zwłaszcza tych o powierzchni sprzedaży przekraczającej określony próg, które mają obowiązek przyjmowania zwróconych opakowań od konsumentów.
  • Konsumentów, bowiem to od nich będzie pobierana oraz zwracana kaucja oraz odbieranie będą opakowania.
Pierwszym ogniwem systemu kaucyjnego są jednak przedsiębiorcy wprowadzający produkty w opakowaniach na napoje.
Podmiotem takim jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach na napoje jednorazowego albo wielokrotnego użytku, o których mowa w załączniku do ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, będących napojami, z wyłączeniem sprzedaży bezpośredniej polegającej na dostarczaniu napojów w opakowaniach przez wprowadzającego bezpośrednio napoje w opakowaniach.

Jakiego rodzaju opakowań dotyczy system kaucyjny ?

System kaucyjny obejmuje opakowania na napoje.
Opakowania te zdefiniowano jako opakowania na płyn przeznaczony do bezpośredniego wypicia, bez konieczności poddania go obróbce, w szczególności na wodę, sok, nektar, mleko, jogurt i inny pitny produkt mleczny, napój alkoholowy, z wyłączeniem płynów będących produktami leczniczymi w rozumieniu ustawy z 6.09.2001 r. – Prawo farmaceutyczne, wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy z 7.04.2022 r. o wyrobach medycznych oraz żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego w rozumieniu art. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 z 12.06.2013 r. w sprawie żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała oraz uchylającego dyrektywę Rady 92/52/EWG, dyrektywy Komisji 96/8/WE, 1999/21/WE, 2006/125/WE i 2006/141/WE, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 41/2009 i (WE) nr 953/2009.System kaucyjny dotyczy zatem opakowań, które spełniają określone kryteria.Są to opakowania na napoje, wykonane z tworzyw sztucznych, szkła lub metalu, o pojemności od 1 litra do 3 litrów.
W skład opakowań objętych systemem wchodzą:
  • Butelki plastikowe jednorazowe do 3 litrów,
  • Butelki szklane do 1,5 litra,
  • Puszki metalowe do 1 litra.

Obowiązki przedsiębiorców wprowadzających napoje w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym

Przedsiębiorcy mają szereg obowiązków związanych z funkcjonowaniem systemu kaucyjnego:
  • Wpis w systemie BDO
    Przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym muszą wykazać to w ramach wpisu w systemie BDO.
  • Osiąganie poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych
    Przedsiębiorcy wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach objętych systemem kaucyjnym muszą osiągać określone poziomy zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.
  • Prowadzenie ewidencji
    Przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach zobowiązani będą do uzupełnienia prowadzonej przez nich ewidencji opakowań o informacje o liczbie i pojemności opakowań, w których wprowadzili napoje, z podziałem na rodzaje opakowań.
  • Oznakowanie opakowań
    Wszystkie opakowania objęte systemem muszą być odpowiednio oznakowane, aby konsument wiedział, że opakowanie jest zwrotne i jakie są zasady jego zwrotu.
  • Składanie sprawozdań w systemie BDO
    Sprawozdania należy składać do 15 marca za poprzedni rok objęty sprawozdaniem.
  • Odprowadzanie opłaty produktowej
Obowiązek obliczenia oraz odprowadzenia opłaty następuje w przypadku nieosiągnięcia poziomów selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.Przedsiębiorcy mają możliwość zawarcia umowy z tzw. podmiotem reprezentujących, który zrealizuje obowiązek zbierania w ich imieniu.

Zwolnienie z opłaty produktowej wynikające z funkcjonowania systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach, w przypadku wprowadzania do obrotu produktów w opakowaniach o łącznej masie opakowań nieprzekraczającej 1 Mg, będą mogli skorzystać z pomocy de minimis.
Tym samym prowadzona przez nich działalność nie będzie wiązała się z koniecznością uiszczenia opłaty.Zwolnienie nie wyklucza konieczności realizacji pozostałych obowiązków.

Obowiązki przedsiębiorców prowadzących jednostki handlowe w zakresie systemu kaucyjnego

Przedsiębiorcy prowadzący jednostki handlowe, w których użytkownikom końcowym są oferowane napoje w opakowaniach objęte systemem kaucyjnym, zostały podzielone na:

  1. jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2,

  2. jednostki o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2.

W pierwszym przypadku, ustawodawca zobowiązał przedsiębiorców do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania kaucji. Dopuszczono jednocześnie możliwość uczestniczenia tych podmiotów w systemie zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.Przedsiębiorcy prowadzący większe jednostki handlowe (o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2) są obowiązani do uczestniczenia w systemie kaucyjnym w zakresie pobierania i zwracania kaucji oraz zbieraniu pustych opakowań i odpadów opakowaniowych.Odbiór opakowań może następować na zasadzie zbiórki ręcznej bądź w automatach do zbiórki opakowań.W zakresie zawierania umów przez prowadzących jednostki handlowe z podmiotami reprezentującymi, prowadzący jednostki o powierzchni sprzedaży nie większej niż 200 m2, są zobowiązani do zawarcia umowy co najmniej z jednym podmiotem reprezentującym.Prowadzący większe jednostki handlowe mają obowiązek zawrzeć umowę z każdym podmiotem reprezentującym.Warto wskazać, że przedsiębiorcy, którzy uczestniczą w systemie pobierania i zwracania kaucji oraz zbierania pustych opakowań i odpadów opakowaniowych, są zobowiązani do prowadzenia ewidencji.

Czy sklepy, które będą odbierały puste opakowania, muszą posiadać zezwolenie na zbieranie odpadów ?

Podmioty, które będą odbierały puste opakowania nie będą musiały posiadać decyzji na zbieranie odpadów w przypadku odbierania pustych opakowań.Zgodnie z art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o odpadach, z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów).

Kary za niewywiązanie się z obowiązków dotyczących systemu kaucyjnego

Kary za nieprzestrzeganie systemu kaucyjnego uregulowano w ustawie o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.
Wysokość kar, jest różna i zależy od rodzaju nieprzestrzeganego obowiązku. Przedział kar ustalono w wysokości od 10 tys. zł do 500 tys. zł.
Nadzór nad przestrzeganiem przepisów w zakresie systemu kaucyjnego sprawuje Inspekcja Ochrony Środowiska.

Od kiedy obowiązuje system kaucyjny ?

System kaucyjny obowiązuje od 1 stycznia 2025 r.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie opłat za opakowania, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Pozwolenie na emisję Zgłoszenie instalacji

Piec o mocy 1 MW lub większej – Zgłoszenie instalacji energetycznej

piec o mocy 1 MW; zgłoszenie instalacji; wymogi prawne; procedury administracyjne; dokumenty do zgłoszenia; instalacja pieca; konsekwencje prawne; duża moc pieca; regulacje prawne; ochrona środowiska
piec o mocy 1 MW; zgłoszenie instalacji; wymogi prawne; procedury administracyjne; dokumenty do zgłoszenia; instalacja pieca; konsekwencje prawne; duża moc pieca; regulacje prawne; ochrona środowiska

Zgłoszenie pieca o mocy 1 MW lub większej z  tytułu emisji zanieczyszczeń do powietrza

Dochowanie wymagań formalnych związanych z zakupem oraz rozpoczęciem używania instalacji energetycznej w postaci pieca to istotne zagadnienia dla firm stawiających na swoją niezależność, stabilność działania, a także redukcję kosztów.

Zgłoszenia pieca – instalacji energetycznej, a przepisy prawa ochrony środowiska

Zgodnie z art. 152 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, instalacja, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogąca negatywnie oddziaływać na środowisko, podlega zgłoszeniu organowi ochrony środowiska.

Zgodnie z pkt 16 załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia, pozwolenia nie wymagają instalacje energetyczne o nominalnej mocy cieplnej do:

  1. 5 MW – opalane węglem kamiennym;
  2. 10 MW – opalane koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi lub opalane koksem, biomasą4), olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi5) oraz węglem kamiennym, z tym że nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW;
  3. 15 MW – opalane paliwem gazowym lub opalane paliwem gazowym oraz węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi, z tym że nominalna moc cieplna3) wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW, a nominalna moc cieplna3) wprowadzona w węglu kamiennym, koksie, biomasie, oleju napędowym, oleju opałowym, benzynie, biopaliwach ciekłych, nie przekracza 10 MW.

Zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia, zgłoszenia nie wymagają instalacje energetyczne o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 1 MW.

W związku z powyższym, piec, którego moc jest równa lub większa 1 MW wymaga zgłoszenia.

Więcej niż jeden piec na terenie zakładu

Zgodnie z treścią rozporządzenia w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia, parametry tego samego rodzaju, o których mowa powyżej (tj. w tym przypadku moc), charakteryzujące skalę działalności prowadzonej w instalacji i odnoszące się do więcej niż jednej instalacji tego samego rodzaju położonych na terenie jednego zakładu sumuje się.

Co to instalacja energetyczna ?

Instalacja energetyczna to instalacja, w której następuje proces spalania paliw w celu wytworzenia wyłącznie energii.

Krok po Kroku: Zgłoszenie instalacji energetycznej z tytułu emisji zanieczyszczeń do powietrza

Droga przez proces zgłoszenia instalacji energetycznej może wydawać się zniechęcająca, ale nie warto jej zaniedbywać.

1. Dokumentacja – Zgłoszenie instalacji

Elementy zgłoszenia zostały szczegółowo wymieniu w ustawie Prawo ochrony środowiska, zgodnie z którą, zgłoszenie powinno zawierać:

  • oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
  • adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
  • rodzaj i zakres prowadzonej działalności, w tym wielkość produkcji lub wielkość świadczonych usług;
  • czas funkcjonowania instalacji (dni tygodnia i godziny);
  • wielkość i rodzaj emisji;
  • opis stosowanych metod ograniczania wielkości emisji;
  • informację, czy stopień ograniczania wielkości emisji jest zgodny z obowiązującymi przepisami.

2. Złożenie zgłoszenia– również online

Zgłoszenie składa się do właściwego organu ochrony środowiska, którym będzie najczęściej starosta lub prezydent miasta na prawach powiatu.

W sprawie zgłoszenia instalacji może być również właściwy Marszałek województwa lub Regionalny dyrektor ochrony środowiska.

W dobie obecnych możliwości oraz stopniowego dostosowywanie przepisów, zgłoszenie instalacji, opatrzone podpisem zaufanym lub kwalifikowanym, może zostać złożone drogą elektroniczną.

Instalację nową lub zmienioną w istotny sposób musisz zgłosić najpóźniej 30 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia jej eksploatacji.

Jeżeli nie zgłosiłeś instalacji przed rozpoczęciem eksploatacji pieca, zgłoś ją jak najszybciej.

Do zgłoszenia instalacji energetycznej należy dołączyć dowód uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 120 zł za przyjęcie zgłoszenia instalacji mogących negatywnie oddziaływać na środowisko, z których emisja nie wymaga pozwolenia.

Opłatę skarbową  wpłać na konto urzędu, w którym składasz wniosek

3. Procedura sprawdzenia zgłoszenie instalacji 

Organ dokonuje sprawdzenia przekazanego zgłoszenia w terminie 30 dni liczonych od dnia wpływu dokumentów do urzędu.

Jeżeli eksploatacja instalacji objętej zgłoszeniem powodowałaby przekroczenie standardów emisyjnych lub standardów jakości środowiska albo jeżeli instalacja nie spełnia wymagań ochrony środowiska, organ rozpatrujący sprawę może wnieść sprzeciw.

Od decyzji organu rozpatrującego sprawę możesz wnieść odwołanie w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia.

4. Eksploatacja instalacji

Do rozpoczęcia eksploatacji instalacji można przystąpić, jeżeli organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.

Korzyści z przestrzegania przepisów ustawy Prawo ochrony środowiska

Jeżeli piec został zgłoszony ze względu na pochodzącą z niego emisję w sposób prawidłowy, jego użytkownik nie jest zagrożony sankcjami administracyjnymi.

Należy pamiętać, że eksploatacja instalacji energetycznej podlega uwzględnieniu w corocznych sprawozdaniach dotyczących zakresu korzystania ze środowiska.

Niedokonanie zgłoszenia instalacji energetycznej lub jej eksploatacja niezgodnie ze zgłoszeniem jest zagrożone wstrzymaniem eksploatacji instalacji przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

Niedokonanie zgłoszenia pieca jest także zagrożone karą grzywny.

Najczęściej Zadawane Pytania

1. Czy zgłoszenie pieca jest obowiązkowe dla wszystkich pieców stanowiących instalacje energetyczne ?

Nie. Jeżeli instalacja energetyczna cechuje się mocą mniejszą niż 1 MW, nie podlega ona zgłoszeniu.

2. Czy zgłoszenie instalacji energetycznej podlega opłacie ?

Tak, zgłoszenie instalacji energetycznej podlega opłacie skarbowej za przyjęcie zgłoszenia instalacji mogących negatywnie oddziaływać na środowisko, z których emisja nie wymaga pozwolenia.

3. Co się stanie, jeśli organ nie przyjmie zgłoszenia instalacji energetycznej ?

Organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia dotyczącego instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny może wnieść sprzeciw do zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia.

Od decyzji:

  • w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia,
  • określającej wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczące eksploatacji zgłoszonej instalacji, w szczególności warunki i wielkości emisji,

możesz się odwołać w terminie 14 dni od daty jej doręczenia.

4. Czy niezgłoszenie pieca podlega karze ?

Tak, niezgłoszenie pieca jest zagrożone karą grzywny.

Dodatkowo, organ inspekcji ochrony środowiska może wstrzymać jego eksploatację.

5. Jak często należy odnawiać zgłoszenie instalacji energetycznej ?

Zgłoszenie instalacji energetycznej jest dokonywane tylko raz i nie jest ograniczone terminem ważności.

Jeżeli jednak instalacja zostałaby poddana istotnym zmianom, należy ponownie dokonać zgłoszenia.

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie dokonania zgłoszenia instalacji, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
Pozwolenie wodnoprawne

Ścieki z myjni samochodowej – obowiązek uzyskania pozwolenia wodnoprawnego

ścieki z myjni samochodowej; pozwolenie wodnoprawne; gospodarka ściekowa; przepisy prawne; ochrona środowiska; procedury administracyjne; myjnia samochodowa; zarządzanie ściekami; wymogi prawne; sankcje za brak pozwolenia
ścieki z myjni samochodowej; pozwolenie wodnoprawne; gospodarka ściekowa; przepisy prawne; ochrona środowiska; procedury administracyjne; myjnia samochodowa; zarządzanie ściekami; wymogi prawne; sankcje za brak pozwolenia

Wprowadzenie

Myjnie samochodowe odgrywają istotną rolę w utrzymaniu czystości pojazdów, co przekłada się na ich popularność oraz coraz lepszą dostępność. Proces mycia samochodów przyczynia się jednak do powstawania ścieków, które mogą negatywnie wpływać na środowisko. Ważne jest zatem, aby zrozumieć, jakie obowiązki mają właściciele myjni samochodowych z punktu widzenia ochrony środowiska w zakresie ich eksploatacji.

Czym są ścieki z myjni samochodowej ?

Ścieki z myjni samochodowej stanowią mieszaninę różnych substancji chemicznych, które pochodzą z procesów mycia pojazdów. Mogą to być resztki detergentów, oleje, smary oraz osady z samochodów.

Ścieki z myjni samochodowej mogą zawierać wiele szkodliwych substancji, takich jak fosforany, węglowodory i inne zanieczyszczenia, które mogą negatywnie wpływać na jakość wód, a tym samym na środowisko.

Definicja ścieków przemysłowych

Zgodnie z art. 3 pkt 38c ustawy Prawo ochrony środowiska, przez ścieki przemysłowe rozumie się ścieki niebędące ściekami bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi będącymi skutkiem opadów atmosferycznych, powstałe w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną ze ściekami innego podmiotu, odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu.

Definicję ścieków przemysłowych zawiera również ustawa prawo wodne, gdzie w art. 16 pkt 64 ustawodawca powtórzył definicję zawartą w ustawie Prawo ochrony środowiska.

Ścieki przemysłowe powstające w wyniku procesów technologicznych prowadzonych z myjni zawierają substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, m.in. substancje ropopochodne, substancje powierzchniowo czynne, chlorki itp.

Kiedy konieczne jest uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego ?

Pozwolenie wodnoprawne jest wymagane w przypadku szczególnego korzystania z wód.

Szczególnym korzystanie z wód jest między innymi wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych będących własnością innych podmiotów ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach wydanych na podstawie art. 100 ust. 1.

Pozwolenie wodnoprawne jest wymagane również w przypadku usług wodnych polegających na wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, obejmujące także wprowadzanie ścieków do urządzeń wodnych.

Czy myjnia samochodowa wymaga pozwolenia wodnoprawnego ?

Pozwolenie wodnoprawne może obejmować:

• wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych, będących własnością innych podmiotów, ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, których wprowadzanie w ściekach przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego,

• wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi na zasadach wynikających z Rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego.

Co ważne, ustawa prawo wodne wprowadza szeroki zakres regulacji zabraniających wprowadzania ścieków przemysłowych do wód lub do ziemi

Najczęstszym przypadkiem podstawy uzyskania pozwolenia wodnoprawnego w przypadku myjni jest wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych, będących własnością innych podmiotów, ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego.

W związku z wysokim prawdopodobieństwem wystąpienia substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska, myjnia samochodowa powinna uzyskać pozwolenie wodnoprawne.

Co ważne, wprowadzanie ścieków do urządzeń kanalizacyjnych będących własnością innych podmiotów występuje zarówno w przypadku ich odprowadzania bezpośrednio do systemu kanalizacji przemysłowej, jak i w przypadku gromadzenia ścieków w zbiorniku bezodpływowym, a następnie przekazania ich np. do oczyszczalni ścieków.

Jakie substancje są szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego ?

Substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego zostały wskazane w w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 12 lipca 2019 r. w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego oraz warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu do wód lub do ziemi ścieków, a także przy odprowadzaniu wód opadowych lub roztopowych do wód lub do urządzeń wodnych.

Są to miedzy innymi:

  • związki fluorowcoorganiczne lub substancje, które mogą tworzyć takie związki w środowisku wodnym
  • związki fosforoorganiczne
  • związki cynoorganiczne
  • substancje, które mają właściwości rakotwórcze, mutagenne lub teratogenne w środowisku wodnym lub przez to środowisko
  • rtęć i jej związki
  • kadm i jego związki
  • trwałe oleje mineralne i węglowodory ropopochodne
  • trwałe syntetyczne substancje, które mogą pływać, pozostawać w zawieszeniu lub tonąć i które mogą kolidować z jakimikolwiek sposobami wykorzystania wód powierzchniowych.

Ścieki z myjni samochodowej a decyzja środowiskowa.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku realizacji przedsięwzięć, które mogą zawsze znacząco oddziaływać na środowisko lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 80 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, zaliczane są instalacje do oczyszczania ścieków przemysłowych z wyłączeniem instalacji, które nie powodują wprowadzania do wód lub urządzeń ścieków zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 12 lipca 2019 r. w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego oraz warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu do wód lub do ziemi ścieków, a także przy odprowadzaniu wód opadowych lub roztopowych do wód lub do urządzeń wodnych.

W związku z powyższym, układ podczyszczający, na który składa się separator substancji ropopochodnych oraz osadnik, służący do podczyszczenia ścieków przemysłowych, będzie kwalifikowany jako urządzenie, o którym mowa powyżej i będzie wymagać uzyskania decyzji środowiskowej.

Podczyszczenie ścieków przy mocy separatora oraz osadnika, przeważnie nie pozwala na wyeliminowanie obecności substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego zawartych w ściekach z myjni.

Zgodnie z art. 407 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo wodne, do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego dołącza się m.in. decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, jeżeli jest wymagana.

Na podstawie tego przepisu organ właściwy w sprawach pozwoleń wodnoprawnych ma prawo żądać przedstawienia decyzji środowiskowej, a w przypadku jej niedołączenia – uznać złożony wniosek o wydanie pozwolenia wodnoprawnego za niekompletny.

Jakie dokumenty są niezbędne do wydania pozwolenia wodnoprawnego dla myjni samochodowej ?

Pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek, do którego powinniśmy dołączyć miedzy innymi:

  1. operat wodnoprawny
  2. decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, jeżeli jest wymagana
  3. wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzję o warunkach zabudowy, jeżeli są wymagane
  4. ocenę wodnoprawną, jeżeli jest wymagana
  5. wypisy z rejestru gruntów lub uproszczone wypisy z rejestru gruntów dla nieruchomości usytuowanych w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub w zasięgu oddziaływania planowanych do wykonania urządzeń wodnych

Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, dołączyć należy także zgodę właściciela tych urządzeń lub obowiązującą na dzień złożenia wniosku umowę obejmującą zobowiązanie do odbioru tych ścieków zawartą z właścicielem tych urządzeń.

Na jaki okres wydaje się pozwolenie wodnoprawne dotyczące ścieków z myjni samochodowej ?

Pozwolenie wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód wydawane jest na 4 lata.

Kto wydaje pozwolenie wodnoprawne dotyczące ścieków z myjni samochodowej ?

Pozwolenia udziela właściwy ze względu ma miejsce korzystania z wód właściwy organ Wód Polskich.

Jaka jest kara za odprowadzanie ścieków z myjni samochodowej bez pozwolenia wodnoprawnego ? 

Kary za nielegalne korzystanie z zasobów wodnych mogą być surowe i obejmować decyzję wstrzymaniu działalności zakładu lub jego części.

Korzystanie z wód lub wykonanie urządzenia wodnego bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego naraża Cię również na karę aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Więcej o tym, jak uzyskać pozwolenie wodnoprawne – kliknij TUTAJ

Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, skontaktuj się z nami.

KONTAKT NASZA OFERTA
Kategorie
BDO Ewidencja odpadów Gospodarowanie odpadami

Ewidencja odpadów – Obowiązki, procedury i wymagania

ewidencja odpadów; pomoc ewidencja odpadów; prowadzenie ewidencji odpadów
ewidencja odpadów; pomoc ewidencja odpadów; prowadzenie ewidencji odpadów

 

CO TO JEST EWIDENCJA ODPADÓW?

Ewidencja odpadów to wykaz rodzaju, ilości oraz sposobu postępowania z odpadami.

JAK PROWADZIĆ EWIDENCJĘ ODPADÓW?

Ewidencję odpadów należy prowadzić elektronicznie w Bazie Danych o produktach i opakowaniach oraz gospodarce odpadami (BDO).

Ewidencja odpadów jest prowadzona z zastosowaniem następujących dokumentów:

1) w przypadku posiadaczy odpadów:

  • karty przekazania odpadów,
  • karty ewidencji odpadów,
  • karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych,
  • karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
  • karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji;

2) w przypadku sprzedawcy odpadów i pośrednika w obrocie odpadami, niebędących posiadaczami odpadów – karty ewidencji odpadów niebezpiecznych;

3) w przypadku:

a) podmiotu odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,

b) posiadacza odpadów prowadzącego zbieranie lub przetwarzanie odpadów komunalnych,

c) transportującego odpady komunalne

– karty przekazania odpadów komunalnych.

W przypadku posiadacza odpadów przekazującego odpady do składowania oraz zarządzającego składowiskiem odpadów ewidencja odpadów obejmuje dodatkowo dokumenty, tj.:

  • podstawową charakterystykę odpadów;
  • wyniki testów zgodności.

Szczegółowe informacje, co powinny zawierać ewidencja odpadów wskazano w art. 67 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Ponadto posiadacz odpadów jest obowiązany do przechowywania dokumentów i wszelkich danych, na podstawie których są sporządzane dokumenty ewidencji odpadów przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone te dokumenty.

Posiadacz odpadów jest obowiązany do udostępniania dokumentów i wszelkich danych na żądanie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

JAK WYGLĄDA KARTA EWIDENCJI ODPADÓW/ KARTA PRZEKAZANIA ODPADÓW?

Wzór karty przekazania odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5a do ustawy o odpadach.

Wzór karty przekazania odpadów komunalnych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5b do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji odpadów sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5c do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5d do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5e do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5f do ustawy o odpadach.

Wzór karty ewidencji odpadów niebezpiecznych sporządzanej w przypadku awarii systemu teleinformatycznego (tj. BDO), określa załącznik nr 5g do ustawy o odpadach.

KTO ZOBOWIĄZANY JEST DO PROWADZENIA EWIDENCJI ODPADÓW?

Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów spoczywa na każdym podmiocie, który wytwarza lub gospodaruje odpadami.

Jeżeli chodzi o wymogi dotyczące prowadzenia kart przekazania odpadów, przedstawiają się one następująco:

  1. Posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do następnego posiadacza odpadów albo do innych prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, przed rozpoczęciem ich transportu ma obowiązek sporządzić kartę przekazania odpadów
  2. Kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady, jest obowiązany posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane z BDO, umożliwiające weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów ze stanem rzeczywistym.
  3. Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady od innego posiadacza odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przejęciu tych odpadów, jest obowiązany potwierdzić w BDO przejęcie odpadów oraz dodać w niej informacje o masie odpadów, jeżeli jest ona inna niż masa podana przez posiadacza, który przekazał odpady, a także informacje o dacie i godzinie przejęcia odpadów.
  4. Ponadto, posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do prowadzonych przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przekazaniu tych odpadów, dodaje w BDO informacje o masie odpadów oraz o dacie i godzinie ich przekazania.
  5. Transportujący odpady ma obowiązek potwierdzić transport odpadów w BDO niezwłocznie po zakończeniu transportu.

Jeżeli jeden z posiadaczy odpadów nie jest objęty obowiązkiem prowadzenia ewidencji odpadów możliwe jest niesporządzanie karty przekazania odpadów.

Natomiast obowiązki dotyczące prowadzenia kart ewidencji odpadów polegają na tym, że:

Posiadacz odpadów prowadzi kartę ewidencji odpadów dla każdego rodzaju odpadów odrębnie, z tym że:

– dla komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o odpadach tj. w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz, do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne, przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – wytwórca tych osadów prowadzi kartę ewidencji komunalnych osadów ściekowych;

– dla zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego – przedsiębiorca prowadzący zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym prowadzi kartę ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

– dla pojazdów wycofanych z eksploatacji – przedsiębiorca prowadzący stację demontażu lub punkt zbierania pojazdów, o których mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, prowadzi kartę ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Od powyższych wymogów prowadzenia ewidencji odpadów istnieje jednak szereg wyjątków:

KTO JEST ZWOLNIONY Z OBOWIĄZKU PROWADZENIA EWIDENCJI ODPADÓW?

Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy:

  1. wytwórców:
  • odpadów komunalnych,
  • odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te zostały przekazane do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów,
  • będących rolnikami gospodarującymi na powierzchni użytków rolnych poniżej 75 ha, o ile nie podlegają wpisowi do rejestru BDO,
  • odpadów budowlanych i rozbiórkowych pochodzących z robót budowlanych prowadzonych przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami;
  1. osób fizycznych i jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, które wykorzystują odpady na potrzeby własne,
  2. podmiotów, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 i 12 ustawy o odpadach tj. podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów) oraz podmiot: zajmujący się wytwarzaniem, przechowywaniem, transportem lub wprowadzaniem na rynek pasz leczniczych lub produktów pośrednich, który jedynie transportuje lub przechowuje pasze lecznicze lub produkty pośrednie wyłącznie w zaplombowanych opakowaniach lub pojemnikach, prowadzący handel detaliczny paszami leczniczymi dla zwierząt domowych – który zbiera niezużyte lub przeterminowane pasze lecznicze lub produkty pośrednie od podmiotów, które jedynie kupują, przechowują lub transportują pasze lecznicze do stosowania wyłącznie w swoim gospodarstwie, od posiadaczy zwierząt futerkowych oraz posiadaczy zwierząt domowych.
  3. rodzajów odpadów lub ilości odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy o odpadach, tj. określonych w drodze rozporządzenia Ministra Klimatu z dnia 23 grudnia 2019 r., w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

JAKIE ILOŚCI I RODZAJE ODPADÓW NIE PODLEGAJĄ EWIDENCJI ODPADÓW?

Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 23 grudnia 2019 r., w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, jak jego sama nazwa wskazuje, określa rodzaje i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

Rozporządzenie określa 46 rodzajów odpadów dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów jeżeli nie zostaną przekroczone wskazane w rozporządzeniu ilości. Są to m.in.:

  • Odpady o kodzie 02 01 10 – odpady metalowe – w ilości do 10 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 01 – opakowania papieru i tektury – w ilości do 0,5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 03 – opakowania z drewna – w ilości 1 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 07 – opakowania ze szkła – w ilości do 0,5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 15 01 09 – opakowania tekstyliów – w ilości do 0,2 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 16 03 80 – produkty spożywcze przeterminowane lub nieprzydatne do spożycia – w ilości do 0,1 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 01 01 – odpady betonu lub gruz betonowy z rozbiórek i remontów – w ilości w ilości do 10 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 02 02 – szkło – w ilości do 5 Mg/rok,
  • Odpady o kodzie 17 05 04 – gleba i ziemia w tym kamienie inne niż wymienione w 17 05 03 – w ilości do 20 Mg/rok.

WAŻNE:

Jeżeli w ciągu roku przekroczysz się ilość odpadów ujętych w rozporządzeniu, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, należy uzyskać wpis do rejestru BDO i rozpocząć ich ewidencjonowanie.

Istnieje ponadto możliwość prowadzenia tzw. uproszczonej ewidencji odpadów, która polega na prowadzeniu ewidencji odpadów jedynie z zastosowaniem karty przekazania odpadów.

KIEDY MOŻNA STOSOWAĆ UPROSZCZONĄ EWIDENCJĘ ODPADÓW?

Ewidencja odpadów w formie uproszczonej jest prowadzona z zastosowaniem jedynie karty przekazania odpadów.

Ewidencję taką mogą prowadzić:

  1. podmioty, które:
  • wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,
  • wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami komunalnymi, w ilości do 5 ton rocznie;
  1. transportujący odpady wykonujący wyłącznie usługę transportu odpadów;
  2. władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są stosowane w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz, do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu, do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz.

JAKA KARA GROZI ZA BRAK EWIDENCJI ODPADÓW?

Za nieprowadzenie ewidencji odpadów albo prowadzenie tej ewidencji w sposób nieterminowy lub niezgodny ze stanem rzeczywistym przewidziana jest administracyjna kara pieniężna w wysokości od 1 000 zł do 1 000 000 zł.

Wysokość kary określa Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska uwzględniając rodzaj naruszenia i jego wpływ na życie i zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary prowadzonej działalności oraz bierze pod uwagę skutki tych naruszeń i wielkość zagrożenia.

 

 

 

KONTAKT NASZA OFERTA

SOZOS
Biuro Realizacji Ochrony Środowiska
ul. Strzelecka 9
41-250 Czeladź
NIP: 6251609658

Tel. +48 728 296 041
E-mail: biuro@sozos.pl

© Copyright SOZOS